Ἡ πρώτη ἐπίσημη ἐπίσκεψη τοῦ Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π.Χρυσοστόμου, στήν Ἱερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους

Τήν πρώτη ἐπίσημη ἐπίσκεψή του ὡς Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Μετοχίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, στήν Ἱερά Μονή Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους πραγματοποίησε ὁ σεβαστός Καθηγούμενος Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π.Χρυσόστομος. Ἡ ἐπίσκεψη  πραγματοποιήθηκε τήν Δευτέρα Β΄ Νηστειῶν 22 Μαρτίου 2021, ἡμερομηνία πού μέ τό παλαιό ἑορτολόγιο ἦταν ἡ 9η Μαρτίου, ἑορτή τῶν Τεσσαράκοντα Μαρτύρων ἐν τῇ λίμνῃ τῆς Σεβαστείας μαρτυρησάντων.

Ὁ σεβαστός Καθηγούμενος λειτούργησε τό πρωί στήν θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων. Ἀκολούθησε μοναστηριακή τράπεζα, στήν ὁποία παρακάθησε ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Γέροντας Ἐλισαῖος, ὁ σεβαστός  Καθηγούμενος π.Χρυσόστομος μέ τή συνοδία του καί σύμπασα ἡ μοναστική ἀδελφότης τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Στή συνέχεια ὁ Γέροντας Ἐλισαῖος ἐδέχθη τόν Καθηγούμενο καί Προεστῶτα τοῦ Μετοχίου στό ἐπίσημο Συνοδικό παρουσίᾳ ὅλης της Γεροντίας (διοίκησης) τῆς Μονῆς καί τῶν Ἐπιτρόπων.

Μιλώντας ἀπό στήθους καί μέ θερμά λόγια εἶπε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Σεβαστέ μας π.Χρυσόστομε, καλῶς ὁρίσατε. Χαιρόμαστε πολύ πού ἤλθατε κοντά μας. Ἐδῶ παροῦσα εἶναι ἡ Γεροντική σύναξις τῆς Μονῆς καί οἱ Ἐπίτροποι. Ἡ κοίμησις τοῦ σεβαστοῦ Γέροντος καί Κτήτορος Χρυσοστόμου μᾶς συνεκλόνισε καί ἔθλιψε βαθιά. Ἀσφαλῶς ἦταν ἕνα πλήγμα ὄχι μόνον γιά τίς δύο μοναστικές ἀδελφότητες ἀλλά καί γιά τήν εὐρύτερη περιοχή, γιά τήν ὁποία καί τό μετόχι ἀποτελεῖ στήριγμα. Χαιρόμαστε γιά τήν καλή μαρτυρία πού ἀνέκαθεν δίνει τό μετόχι πρός τούς ἐγγύς καί τούς μακράν, γεγονός πού φθάνει μέχρι τίς ἀκοές μας καί μᾶς χαροποιεῖ. Ἡ κοίμηση τοῦ δικοῦ μας Γέροντα Αἰμιλιανοῦ ἔγινε μετά ἀπό πολλά χρόνια ἀσθενείας καί ἔτσι μᾶς ἔδωσε χρόνο προετοιμασίας. Ἐνῶ σέ σᾶς τά πράγματα ἔγιναν πιό ἀπότομα. Εἴμαστε ὅμως σίγουροι πώς ὁ μακαριστός Γέρων Χρυσόστομος ἤδη ἀγάλλεται ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, μαζί μέ τόν μακαριστό πατέρα μας Αἰμιλιανό.».

Στή συνέχεια ὁ Γέροντας Ἐλισαῖος ἐπανέλαβε πώς τό ὁμόηθες, ὅπως ἐκφράσθηκε κατά τήν ὁμόφωνη ἐκλογή τοῦ νέου Καθηγουμένου, εἶναι πράγματι σπάνιο, ἄν ὄχι μοναδικό, καί διά τοῦτο ἀγαλλιᾶται ἡ ψυχή τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου εἰς τόν οὐρανόν. Συγκινημένος εὐχήθηκε νά συνεχίσει ἡ ἀδελφότης νά πορεύεται στά βήματα πού χάραξε ὁ Γέροντας. Ἡ Γεροντική σύναξη ἐξέφρασε τήν εὐαρέσκειά της γιά τήν καθ᾿ ὅλα νομότυπη καί κανονική διαδικασία, ὅπως τό εἶχε ἄλλωστε πράξει καί προηγουμένως διά ἐπισήμου μοναστηριακοῦ Γράμματος καί εὐχήθηκε στόν νέο Καθηγούμενο καί Προεστῶτα τοῦ Μετοχίου «καλές ὑπομονές» καί τήν ἄνωθεν βοήθεια καί φώτιση στό ὕψιστο ὑπούργημα τῆς καθοδηγήσεως ψυχῶν.

 

Στή συνέχεια, ὁ σεβαστός Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου στήν ἀντιφώνησή του εἶπε τά ἑξῆς:

«Σεβαστέ μας Γέροντα, σεβαστοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιά τήν θερμή πατρική καί ἀδελφική ὑποδοχή, γιά τά καλά Σας λόγια, γιά τά εἰλικρινῆ αἰσθήματα ἀγάπης καί σεβασμοῦ πρός τό πρόσωπο ἐμοῦ τοῦ ταπεινοῦ Προεστῶτος καί τῆς συνοδίας μου, ἀγαθά αἰσθήματα τά ὁποῖα ἀσφαλῶς ἐκτείνονται καί διαβαίνουν πρός τίς δύο μοναστικές ἀδελφότητες πού ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, μέ τήν εὐχή τοῦ ἐν οὐρανοῖς Γέροντά μας, εὐδόκησε νά ποιμαίνει ἡ ἐλαχιστότης μου.

Μέ πολλή χαρά, τιμή καί συγκίνηση εὑρισκόμεθα σήμερα ἐδῶ κοντά Σας, ἐπάνω στήν ἐξάκουστη Πέτρα τοῦ Σίμωνος, μέσα στήν ὁλόφωτη Νέα Βηθλεέμ. Ἡ χάρις τοῦ Κτίτορος ὁσίου Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου, τῆς συνκτιτορίσσης ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, τοῦ ἐφόρου τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς Μετοχίου ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τό γενναῖο καί ἀπαράμιλλο παράδειγμα ἀγάπης καί θυσίας πρός τόν Χριστόν τῶν σήμερα ἑορταζομένων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, οἱ ἱκεσίες τῶν ἐν οὐρανοῖς Πατέρων ἡμῶν Αἰμιλιανοῦ καί Χρυσοστόμου τῶν ἱερομονάχων, ἀλλά πάνω ἀπό ὅλα ἡ πρόνοια τῆς Ἐφόρου τοῦ ἁγιωνύμου Ὄρους Ὑπεραγίας Θεοτόκου, μᾶς ἔφεραν σήμερα κοντά Σας καί ὅλους μαζί ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας, ἵνα λειτουργήσωμεν, ἵνα συμπροσευχηθῶμεν καί συμπνευματισθῶμεν.

Ποιοί ὅμως εἴμεθα ἐμεῖς γιά νά ἀπευθύνουμε λόγον ἐνώπιον μιᾶς γεραρᾶς ἁγιορειτικῆς μοναστικῆς ἀδελφότητος; Ἐμεῖς δέν εἴμεθα τίποτε ἄλλο παρά ἕνα κλαδάκι πού ἐφύη ἀπό τή μεγάλη καί κραταιά πνευματική ρίζα πού ἀκούει στό ὄνομα «Γέροντας Χρυσόστομος». Ἕνα κλαδάκι, ἀνάμεσα στούς πολλούς ὄμορφους καί ὡραίους κλάδους, πού ἐκφύησαν ἀπό τήν ἁγία πνευματική ρίζα τοῦ Γέροντος καί Πατέρα μας, ρίζα πού φρονοῦμε ὅτι ἔφθασε μέχρι τόν Οὐρανό.

Ὁ πεφιλημένος Γέροντάς μας ἔτρεφε πάντοτε ἀγαθά αἰσθήματα εὐγνωμοσύνης ἀπέναντι στή Σιμωνόπετρα, καθώς ἐξ ἀρχῆς εὗρεν εὐήκοον οὖς καί ἀνιδιοτελῆ προστασία ἀπό τόν μακαριστόν Γέροντα Αἰμιλιανό, τόν ὁποῖο βεβαίως ἤδη ἐγνώριζε καί ἐκτιμοῦσε ὡς θεοφόρον ἄνδρα. Ὁ μακαριστός ἐπίσκοπος Πολυανῆς, Γουμενίσσης καί Κιλκισίου κυρός Ἀμβρόσιος, ὁ μακαριστός Καθηγούμενος κυρός Αἰμιλιανός καί ὁ μακαριστός Γέροντάς μας συνῆλθαν ἐπί τῷ αὐτῷ καί ὁμοθυμαδόν ἀπεφάσισαν τό ὑπό ἀνέγερσιν στό ὄρος Πάϊκο μοναστικό καθίδρυμα νά καταστεῖ μετόχι Ἁγιορειτικό καί δή Σιμωνοπετρίτικο. Πάντοτε πίστευε ὁ Γέροντάς μας ὅτι ἡ ὑπόθεση αὐτή ἦταν μία νεύση ἄνωθεν, καθοριστική καί κρίσιμη γιά τήν ἐπιβίωση τῆς ἀδελφότητος, ὅπως ἀπεδείχθη ἀπό τήν μετέπειτα πορεία της. Ἡ Σιμωνόπετρα στεκόταν ἀνέκαθεν δίπλα στόν μακαριστό Γέροντά μας Χρυσόστομο καί στό μετόχι της στόν Πεντάλοφο, βοηθοῦσα, συμβουλεύουσα, θάλπουσα, στηρίζουσα, λειτουργοῦσα ὡς ἀλείπτης πνευματικῶν ἀναβάσεων, πάντοτε ἐλευθέρως καί ὄχι δυναστικῶς, χωρίς αὐτό νά περιορίζει ἤ νά ἐνοχλεῖ τήν πνευματική ἰδιοπροσωπία τῶν δύο ἀδελφοτήτων. Διά ταύτην τήν διαχρονική ἀγάπη καί συμπαράσταση, ἐπιτρέψατέ μας, καί ἐξ ὀνόματος τοῦ ἐν οὐρανοῖς Γέροντός μας νά ἐκφράσουμε τίς εὐχαριστίες μας τόσο πρός τόν μακαριστό Γέροντα Αἰμιλιανό, ὅσο καί πρός ἐσᾶς, σεβαστέ ἅγιε Καθηγούμενε, καί τήν περί Ὑμᾶς ἀδελφότητα, διότι ἀκολουθεῖτε τήν πορεία πού Σᾶς κατέλιπε ὁ ἅγιος Γέροντάς σας. Εἴμεθα δέ βέβαιοι πώς αἱ ψυχαί ἀμφοτέρων τῶν Γεροντάδων μας ἔχουν ἀναγνωρίσει ὁ εἷς τόν ἕτερον καί ἤδη συναυλίζονται ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὡς Φίλοι Θεοῦ, περιϊπτάμενοι γύρω ἀπό τόν Θρόνο τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἐμεῖς οἱ ταπεινοί καλούμεθα σήμερα νά ἀρθρώσουμε ἐνώπιόν Σας λόγον ἀγάπης καί νά ἀνοίξουμε κάτι ἀπό τόν θησαυρό τῆς καρδίας μας. Καί τί θά βροῦμε μέσα; Τόν Γέροντά μας! Τί ἄλλο περιμένει νά βρεῖ κανείς ἐντός τῆς καρδίας τοῦ εὐγνώμονος ὑποτακτικοῦ; Καί ὅταν ἀνοίξουμε τήν καρδίαν τοῦ Γέροντός μας, τί θά βροῦμε; Τόν Χριστόν!... Συγχωρέστε μας, ἅγιε Γέροντα καί ἀγαπητοί μας Πατέρες, πού δέν μποροῦμε νά μνησθοῦμε τοῦ Γέροντός μας δίχως νά ἀναβλύσουν δάκρυα ἀπό τά μάτια μας, δίχως νά ἐκκαεῖ ἡ καρδία μας, δίχως νά γεμίσει γλυκύτητα ἡ γλώσσα μας...

Ἕνα παράδοξο συμβαίνει: ἐνῶ θά περίμενε κανείς, μετά τήν κοίμηση τοῦ σεπτοῦ Πατρός μας, προϊόντος καί τοῦ χρόνου, νά ἀμβλύνονται κατά κάποιον τρόπον τά συναισθήματα, ἐν τούτοις ἐδῶ γίνεται τό ἀντίθετο. Ἡ ἀγάπη, ὁ σεβασμός καί ἡ νοσταλγία γιά τόν Γέροντά μας αὐξάνονται συνεχῶς, καί μάλιστα γεωμετρικά. Ἡ μετάβασις τοῦ Γέροντος ἐκ τῆς γῆς πρός τόν οὐρανόν ἐνήργησεν εἰς ἡμᾶς, τά περιλειπόμενα τέκνα του, ἕνα ἀπροσδόκητον μυστήριον. Ὁ Γέροντας μας, ὁ τοῦ Χριστοῦ μου μιμητής, κατά τό πολύ ὄμορφο δοξαστικό τοῦ ὁσίου Σίμωνος, φλεγόμενος ἀπό τόν ἔρωτα τῶν οὐρανίων, ἔμφορτος μέ τούς μυστικούς θησαυρούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπεδύσατο τήν φθοράν, ἀφῆκε τήν μετέωρον ταύτην ζωήν, ἀνῆλθε πρός Θεόν. Συμπαρέσυρε οἰωνεί τάς καρδίας μας εἰς τόν οὐρανόν μαζί του· τάς μετεμόρφωσε, «κάν θέλωμεν, κάν δέν θέλωμεν», ὡς θά ἔλεγε ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ὁ Γέροντάς μας ἦταν αὐτός βέβαια πού ἐξεδήμησε πρός Κύριον, ἀλλά, παραδόξως, μιά νέα ζωή ξεκίνησε καί γιά μᾶς. Καί δέν ὁμιλοῦμε γιά τά γεγονότα τῆς διαδοχῆς, τῆς ἐκλογῆς, τῆς πολυευθύνου πνευματικῆς πατρότητος καί τῆς καθοδηγήσεως ψυχῶν, πού καί αὐτά ἀσφαλῶς συναπαρτίζουν τή νέα μας ζωή. Ὁμιλοῦμε κυρίως γιά τό γεγονός ὅτι ὁ Οὐρανός, οἱ Ἅγιοι ἔγιναν τώρα πιό οἰκεῖοι σ᾿ ἐμᾶς. Οἱ Ἅγιοι εἶναι αὐτοί τῶν ὁποίων προσκυνοῦμε τίς ἱερές εἰκόνες, τά ἱερά λείψανα, ἤ ψάλλουμε τίς ἱερές των ἀκολουθίες, ἤ αὐτοί τῶν ὁποίων τόν βίον ἀγωνιζόμεθα νά μιμηθοῦμε. Ἀπό δῶ καί πέρα γιά μᾶς οἱ Ἅγιοι εἶναι ἐπιπλέον ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους ἔχει γίνει συμπολίτης καί συνδαιτημόνας ὁ ἐν οὐρανοῖς Γέροντας καί Πατέρας μας. Ἡ Παναγία εἶναι ἀσφαλῶς ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας καί προστάτις τῶν Μοναχῶν, ἀλλά ἐπιπλέον εἶναι καί ἡ Οἰκοδέσποινα τοῦ Οὐρανοῦ πού ἐκάλεσε τόν Γέροντά μας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς Της στό Παλάτι Της γιά νά συνεορτάσει μαζί Της. ...Ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ Θεός μας καί τό ἄκρον ἐφετόν. Εἶναι ὅμως καί Ἐκεῖνος στήν ἀγκαλιά τοῦ Ὁποίου ποθοῦσε νά βρεθεῖ ὁ Γέροντάς μας... Ὁ Οὐρανός ἔγινε αἴφνης πιό βατός καί πιό προσιτός σέ ἐμᾶς, ἀφοῦ προπορεύθηκε ὁ Γέροντας...

Θά ἠθέλαμε καί ἐκ τῆς θέσεως αὐτῆς ἐπ᾿ ἐκκλησίαις νά εὐχαριστήσουμε ἐσᾶς, Γέροντα Ἐλισαῖε, καί τήν περί Ὑμᾶς σεμνή ἀδελφότητα, διότι μᾶς σταθήκατε πατρικά καί φιλάνθρωπα στήν πιό δύσκολη στιγμή τῆς μοναστικῆς πορείας μας, μᾶς συμβουλεύσατε, μᾶς παρηγορήσατε, μᾶς καθοδηγήσατε, ὡς ἄλλος καλός ἀδελφός τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα. Ἀποστείλατε κατά τήν Ἐξόδιο τόν πολύπειρο π.Νεῖλο πού μᾶς ἐστήριξε στό πρωτόγνωρο καί πολυώδυνο καθῆκον τῆς προπέμψεως τοῦ ἠγαπημένου Γέροντός μας στόν οὐρανό. Καί ἀργότερα ἡ πατρική Σας ἀγάπη ἀπέστειλε τόν σεβαστό π.Γερβάσιο γιά νά προεξάρχει στό τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο.

Πέρασαν ἤδη πάνω ἀπό δύο μῆνες ἀπό τήν ἀναχώρηση τοῦ Γέροντα. Ὡστόσο νοιώθουμε –κατά ἕνα περίεργο τρόπο– πάρα πολύ ἔντονη τήν παρουσία του, ἐν τῇ σωματικῇ ἀπουσίᾳ του. Νοιώθουμε ὅτι, ἐν αὐτῷ τῷ Γέροντι «καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Μάθαμε νά ἀπευθυνόμεθα πρός τόν Χριστόν μας διά μέσου τοῦ Γέροντός μας, νά βλέπουμε τόν Χριστόν μέσα ἀπό τά μάτια τοῦ Γέροντός μας. Τί τό παράξενο λοιπόν νά συνεχίζουμε καί τώρα νά ἀναπνέουμε τόν Γέροντά μας σάν ἄκακα νήπια, ὅπως γράφει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, καί μέσα ἀπό τόν Γέροντα νά ἀναπνέουμε τόν Χριστόν; Ὅμως, συγχωρέστε με, «παραφρονῶν ἐλάλησα».

...Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὅλοι οἱ ἀσκητικοί Πατέρες συμφωνοῦν στό γεγονός ὅτι ἡ μνήμη θανάτου εἶναι πολύ ὠφέλιμη γιά τήν ψυχή, διότι τήν συγκρατεῖ ἀπό ἀτοπήματα καί πτώσεις, θυμίζοντάς της τόν προορισμό της, τήν αἰωνία ζωή. Ὁ καλός μας Γέροντας, λίγο πρίν φύγει ἀπό κοντά μας, μᾶς εἶπε: «Κάθε βράδυ μπορῶ νά γράψω ἕναν τόμο Θεολογίας. Προθάλαμος τῆς Θεολογίας εἶναι ὁ τάφος. Πρέπει νά ἀντικρύσεις τόν θάνατον, γιά νά νοιώσεις τήν Ζωή. Τό κρεβάτι τοῦ πόνου εἶναι τό μεγαλύτερο σχολεῖο». Ἔτσι καί ἐμᾶς, τό Μυστήριο αὐτό τοῦ σωματικοῦ θανάτου καί τῆς αἰωνίου Ζωῆς μᾶς ἄγγιξε ἀνεξίτηλα, διαπέρασε τό εἶναι μας ὅπως ἡ ρομφαία πού εἶχε ἐξαγγείλει ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Θεοδόχος στήν Παναγία, καί μᾶς ἄλλαξε ριζικά, ἴσως μέ τρόπο πού θά ἦταν ἀδύνατο νά συμβεῖ, ἄν εἴχαμε ἀκόμη τόν Γέροντά μας σέ αὐτήν τήν ζωή.

Τό ψαλμικό «Προορώμην τόν Κύριον ἐνώπιόν μου διά παντός» ἔχει γίνει σ᾿ ἐμᾶς «Προορώμην τόν Γέροντα ἐνώπιόν μου διά παντός»...

Σήμερα, σεβαστέ μας Γέροντα Ἐλισαῖε καί ἀγαπητοί μας Πατέρες, ἤρθαμε ἐδῶ γιά νά ἐκζητήσουμε τήν εὐχή καί τήν εὐλογία σας ἀναφορικά μέ τήν ἀνάληψη τῆς νέας καί  πολυευθύνου διακονίας μας, αὐτῆς τῆς διαποιμάνσεως ψυχῶν. Μέ τήν εὐχή σας καί τήν προσευχή σας, μέ τήν εὐχή τοῦ μακαριστοῦ καί μακαρίου Γέροντος Αἰμιλιανοῦ, μέ τήν εὐχή τοῦ ἐν οὐρανοῖς Γέροντός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῶν ὁσίων Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου καί Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἐπί πᾶσι δέ τούτοις, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ἐφόρου τοῦ ἱεροῦ τούτου τόπου, τῆς πανυμνήτου Παναγίας μας, ἀναλαμβάνουμε ἐμεῖς οἱ ταπεινοί τό ἔργο αὐτό εἰς τό ὁποῖον ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ μακαριστός Γέρων, ἤ, καλύτερα, ὁ Θεός διά στόματος Γέροντος, καί οἱ καλοί ἀδελφοί μας, πρός δόξαν Θεοῦ.

Εὔχεσθε νά συνεχίσουμε νά βαδίζουμε ἀκλινῶς εἰς τά ἴχνη τοῦ πνευματικοῦ μας πατρός, ὥστε νά ὠφελοῦνται καί νά σώζονται οί ψυχές πού θά ἀκουμπήσουν στό πετραχήλι μας ἀλλά καί ἐμεῖς οἱ ταπεινοί νά μήν χάσουμε τό βραβεῖο τῆς ἄνω κλήσεως, πορευόμενοι τήν ὄμορφη, χαρούμενη ἀλλά καί μαρτυρική πορεία πρός τήν Ἄνω Ἰερουσαλήμ, προετοιμαζόμενοι γιά Γολγοθά, ἀλλά καί προσδοκώντας τήν Ἀνάστασιν».

 

Ἀφοῦ ὁ σεβαστός Καθηγούμενος π.Χρυσόστομος περάτωσε τόν λόγο του, ἐκλήθη ὑπό τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου π.Ἐλισαίου νά βάλει – κατά τό ἔθος στή Σιμωνόπετρα– τήν καθιερωμένη μετάνοια στό προσκυνητάρι τοῦ ὁσίου Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου, ὡσάν νά εὐλογεῖ ὁ ἴδιος ὁ Ὅσιος τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων του ὡς νέου Καθηγούμενου καί Προεστῶτος στό Μετόχι τῆς Σιμωνόπετρας. Κατόπιν ὁ σεβαστός Καθηγούμενος π.Ἐλισαῖος ἐφόρεσε ἕναν ἐπιστήθιο σταυρό στόν νέο Καθηγούμενο, μέ τήν εὐχή νά ἔχει καλή ὑπομονή καί τήν ἄνωθεν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καθώς καί τήν ἀρωγή τοῦ ἐν οὐρανοῖς Γέροντος Χρυσοστόμου στό δύσκολο ἔργο πού ἀνέλαβε.

Εὐχόμαστε καί ἐμεῖς οἱ ταπεινοί μέ τήν σειρά μας, ὁ Θεός, διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας», τῆς καί «Μικρασιάτισσας», τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἁγίου Γέροντός μας Χρυσοστόμου, νά κραταιώνει, νά στηρίζει καί νά ἐνδυναμώνει τόν συνονόματο νέο Γέροντα καί Πατέρα μας, ὥστε μέ χαρά νά μᾶς ὁδηγεῖ ἀκλινῶς στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἐκεῖ ὅπου μᾶς ἑτοιμάζει τόπο καταπαύσεως ὁ μακάριος καί ἀοίδιμος  Χρυσόστομος, ὁ Γέροντας καί πατέρας ὅλων ἡμῶν.

Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τῶν Γεροντάδων μας!