Κουράστηκες!

 Π. Α., Φιλόλογος

Περπατάς στην αγορά και βλέπεις πρόσωπα σκυθρωπά ή έστω υποκριτικώς χαμογελαστά, προκειμένου να τραβήξουν τον υποψήφιο καταναλωτή στο μαγαζί του.

Περπατάς στον πεζόδρομο και αντικρίζεις ανθρώπους βιαστικούς, να τρέχουν στον προορισμό τους. Δεν κοιτούν αριστερά ή δεξιά.

Στις δημόσιες υπηρεσίες το ίδιο: άνθρωποι στοιβαγμένοι στην ουρά περιμένουν αμίλητοι, να ‘ρθει η σειρά τους. Αμίλητοι οι περισσότεροι κοιτούν το ρολόι τους και ξεφυσούν.

Την ίδια κούραση αποπνέουν και τα σχολεία μας. Μαθητές και καθηγητές μοιάζουν κουρασμένοι και αδιάφοροι για το ιερό λειτούργημα που θα ‘πρεπε να τελείται εντός των τειχών τους.

Κουράστηκες! Είναι αλήθεια. Κουράστηκες ν’ ακούς, να περιμένεις, να υπομένεις. Κουράστηκες να λοιδορείσαι, να παλεύεις, να ελπίζεις. Κουράστηκες τις υποσχέσεις και την κοροϊδία. Εναπόθεσες τις ελπίδες σου σ’ ανθρώπους και προδόθηκες.

Μεγάλωσες περιμένοντας καλύτερες μέρες. Μεγάλωσες ακούγοντας για καλύτερες μέρες. Μεγάλωσες ακούγοντας για αλλαγή, για ανάπτυξη, για μεταρρυθμίσεις και πρόοδο. Μεγάλωσες περιμένοντας τον διορισμό. Μεγάλωσες με την προσδοκία να φτάσεις το άπιαστο όνειρο. Εκείνο το “αμέρικαν ντριμ”. Παρατηρούσες “φτασμένους”, “πετυχημένους”, “διάσημους”, “έξυπνους” και “διανοούμενους”… Μεγάλωσες ελπίζοντας να τα βρεις εύκολα στη ζωή. Κανείς δε σου ‘λεγε πως θα δυσκολευτείς. Και τώρα; Σε κούρασε τόσο το ψέμα το ίδιο, όσο και η διάψευση της ουτοπίας. Σου υποσχέθηκαν επιστροφή στα χρόνια της ουτοπικής σου ευμάρειας κι εσύ τους πίστεψες και προδόθηκες.

Κουράστηκες. Είναι αλήθεια.

Υπάρχει όμως διέξοδος! Υπάρχει εκεί που μέχρι πρότινος δεν κοίταζες. Δε βρίσκεται στην τηλοψία, σε γραφεία βολευτών, περιφερειαρχών και δημάρχων. Υπάρχει διέξοδος, αλλά όχι εκεί που την έψαχνες τόσα χρόνια. Δεν είναι “μαγική” και εύκολη. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις.

Η διέξοδος βρίσκεται στα χέρια σου. Βρίσκεται στον πλησίον σου. Στον γείτονα, τον συνεργάτη, τον συγγενή σου.

Η διέξοδος βρίσκεται στον κάματο, τον κόπο, τη θυσία και την κοινωνία με όσους τόσα χρόνια συναναστρεφόσουν απ’ ανάγκη κι υποχρέωση.

Οφείλουμε να βάλουμε τέλος στην απελπισία. Κρίνεται απαραίτητο να σηκώσουμε το κεφάλι. Κι αυτό θα γίνει με τον δύσκολο τρόπο. Είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος. Ο δικός μας τρόπος! Η μέθοδος των προγόνων μας. Ποιος είναι αυτός; Θυμήσου τη γιαγιά σου. Ξυπνούσε από όρθρου βαθέoς, μέσα στη νύχτα. Πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος, ο Έλληνας ήταν στο πόδι. Ξεκινούσε με προσευχή ζητώντας τη βοήθεια Εκείνου, που τελευταία θυμάσαι μόνο λίγες στιγμές τον χρόνο. Και ξεκινούσε να δουλεύει, να ιδρώνει και να ματώνει. Μόνο με κόπο και ιδρώτα θα ‘ρθει το ποθούμενο. Η εργασία είναι η διέξοδος που ψάχνουμε. Κάτω από τον ήλιο και τη βροχή. Στη ζέστη, αλλά και στο κρύο. Αποτελεί αδήριτη αναγκαιότητα να πιάσουμε το μυστρί και την τσάπα. Να ιδρώσουμε, να πονέσουμε, να παράγουμε. Να δημιουργήσουμε. Και κατόπιν θ’ απολαύσουμε τ’ αγαθά των κόπων μας.

Η διέξοδος όμως βρίσκεται και στον διπλανό σου. Κανείς μόνος του δε σώζεται.

Δεν υπάρχει ατομική ευτυχία. Καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε πως πραγματική και μόνη πρόοδος είναι η ομαδική. Φώναζε ο Μακρυγιάννης, αλλά τον θυμόμασταν μόνο στις εκθέσεις ιδεών και στις προεκλογικές ομιλίες.

Είμαστε υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουμε το “εγώ” και να ζήσουμε στο “εμείς”. Χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους και τις ανάγκες μας, καθώς χωρίς στόχους δεν υπάρχει κοινωνία. Χωρίς προσδιορισμό των ευθυνών και των κανόνων δεν υπάρχει πολίτης και πολιτεία. Η διέξοδος που ψάχνουμε περνάει μέσα απ’ το κοινωνικό και ομαδικό συμφέρον. Η ευτυχία που ψάχνεις εναγωνίως, πραγματώνεται μέσω του άλλου. Δεν είναι αργά! Αρκεί να επιστρέψουμε στο “κοινωνείν”. Θυμήσου! Την εποχή που ο ένας κρατούσε την ασπίδα προστατεύοντας τον συμπολεμιστή του. “Κοινωνείν” επομένως! Τόσο με τον συμπολίτη, όσο και κυριότερα με Τον Θεό.

Ας μετανιώσουμε. Ας παραδεχτούμε τα λάθη της μεταπολίτευσης και μεταπολήστευσης. Ας γυρίσουμε την πλάτη στα ξυλοκέρατα με τα οποία τρεφόμασταν τόσα χρόνια. Ας επιστρέψουμε στα “καθ’ ημάς”. Στα δικά μας. Με εργασία, αλληλεγγύη, κοινωνία, θα επιστρέψει το χαμόγελο στο κουρασμένο σου πρόσωπο.

Κουράστηκες. Είναι αλήθεια.

Τώρα όμως ήρθε η ώρα να κουραστούμε παρέα.

Και ο Θεός βοηθός!

ΠΗΓΗ toromaiiko