Η συρρικνούμενη ελεύθερη βούληση των πολιτών ως αιτία για την επιβολή της τεχνητής νοημοσύνης

Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

«Δωσ’ μου τηλεόραση και χάμπουργκερ αλλά μη μου φορτώνεις τις ευθύνες της ελευθερίας»¹

Έχει πολλές φορές λεχθεί ότι η συμμόρφωση και υποταγή των πολιτών στο παγκόσμιο κυρίαρχο αφήγημα της υγειονομικής κρίσης η οποία προκλήθηκε από τον κορωνοϊό SARS–CoV-2 οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καθηλωτική δύναμη της τηλεοπτικής χειραγώγησης.

Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο τα αργυρώνητα και αξιοθρήνητα Μ.Μ.Ε.Ε. (Μέσα Μαζικής Επιρροής και Εξαπάτησης), ευρισκόμενα σε διατεταγμένη υπηρεσία της αντίχριστης Ν.Τ.Π., εξαπέλυσαν μια πρωτοφανή στα τηλεοπτικά χρονικά επίθεση φόβου, υστερίας, σύγχυσης και παραπληροφόρησης που αποσκοπούσε στην εξουδετέρωση της ελεύθερης βούλησης και κριτικής ικανότητας των πολιτών.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η κυρίαρχη πολιτική και οικονομική ελίτ κατόρθωσε στις περισσότερες δυτικές χώρες να χειραγωγήσει επιδέξια την σκέψη, το συναίσθημα και την συμπεριφορά των πολιτών, καθώς τους έσυρε ως υπνωτισμένους και άβουλους στην δυνητικά θανατηφόρο εμβολιαστική καρέκλα.

Δυστυχώς η ολοκληρωτική επικράτηση και η ανεξέλεγκτη ισχύς και επιρροή των ΜΜΕΕ στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης ανέτρεψε τις διανοητικές αντιστάσεις των ανθρώπων και τελικώς κατέπνιξε την ελευθερία της σκέψης, εφαρμόζοντας την αλάνθαστη μέθοδο «χειραγώγηση με εικόνες», η οποία μετατρέπει τους πολίτες σε πειθήνια και άβουλα όντα, που αδυνατούν να σκέπτονται, να επιλέγουν και να αποφασίζουν και μοιραία αιχμαλωτίζονται καθοδηγούμενοι από την δύναμη της τηλεοπτικής εικόνας.

Η απόλυτη κυριαρχία των ΜΜΕΕ στην δημόσια σφαίρα αδρανοποίησε τους πολίτες και τους εμφύσησε την «κουλτούρα της ακινησίας», εξαφανίζοντας την κριτική τους σκέψη και βούληση.

Την ίδια στιγμή, τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε.Ε. υπέθαλψαν την χυδαιότητα, υπνώτισαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, στρέφοντας την προσοχή τους σε διασκεδάσεις και τηλεπαιχνίδια και, καλλιεργώντας έντεχνα την στάση της παθητικότητας, του εφησυχασμού και της αδιαφορίας, απογύμνωσαν τους ανθρώπους από κάθε πνευματική αρετή και αξία.

Μια σημαντική μερίδα των πολιτών επέλεξε (εσφαλμένα) να συνδέσει αποκλειστικά τις αξίες της ενημέρωσης, της πληροφόρησης και της ψυχαγωγίας με την τηλεόραση, γεγονός που οδήγησε στην βαθμιαία υποχώρηση της διανοητικής τους λειτουργίας και αντίληψης και όντας τηλεοπτικά ναρκωμένοι αποτέλεσαν εύκολο στόχο για την χειραγώγησή τους από την ολοκληρωτική εξουσία που καραδοκούσε εδώ και δεκαετίες να τους εγκλωβίσει στο υγειονομικό της αφήγημα.

Υπήρχαν όμως και εκείνοι οι πολίτες που διέσωσαν την τιμή και την αξιοπρέπεια της κοινωνίας, αντιστεκόμενοι σθεναρά στην τρομολαγνική διαχείριση της πανδημίας. Χρησιμοποιώντας τα ανίκητα όπλα της αληθινής γνώσης, της φρόνησης, της κοινής λογικής και της νηφάλιας κριτικής σκέψης, αρνήθηκαν να υποκύψουν στην ακατάσχετη εμβολιολατρεία της τηλεοπτικής προπαγάνδας και στην εμβολιαστική εμμονή των «ακαταδίωκτων» ειδικών.

Σε ολόκληρο τον πλανήτη εκατομμύρια άνθρωποι με απαράμιλλο πνευματικό θάρρος και ψυχική γενναιότητα κατόρθωσαν να διατηρήσουν αλώβητη την ελευθερία της βούλησής τους και να διαφοροποιηθούν από την τηλεοπτικά υπνωτισμένη και ρομποτοποιημένη αγέλη του κοινωνικού κομφορμισμού².

Οι συγκεκριμένοι πολίτες δεν ενέδωσαν στον διανοητικό πειρασμό που ψιθύριζε με νανουριστική φωνή στα αυτιά τους το ίδιο επαναλαμβανόμενο «τροπάριο» που μονότονα έλεγε: «ο εμβολιασμός αποτελεί ύψιστη πράξη κοινωνικής ευθύνης που υπηρετεί το συλλογικό αγαθό της δημόσιας υγείας», διασώζοντας την προσωπική τους αξιοπρέπεια και την ψυχοσωματική τους υγεία.  

Κατ’ έναν μυστηριώδη και ανεπίγνωστο τρόπο για τους ίδιους, κατόρθωσαν να διακρίνουν από την πρώτη στιγμή τα ψέματα και τις μισοαλήθειες, τις ανακρίβειες και τις αντιφάσεις των διαχειριστών της πανδημίας και δεν υποτάχθηκαν στο πιο απάνθρωπο και ολοκληρωτικό υγειοναζιστικό καθεστώς που γνώρισε η ανθρωπότητα και, αποκρούοντας επιτυχώς την δόλια επίθεση του υποχθόνιου «αόρατου εχθρού», παρέμειναν ανεμβολίαστοι και ελεύθεροι από κάθε φόβο και ψυχικό εξαναγκασμό.

Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την εξής σκληρή αλήθεια: Ο σημερινός άνθρωπος αδυνατεί να αφιερώσει λίγα λεπτά της ώρας στην μελέτη και κατανόηση ενός κειμένου. Ο διαρκής τηλεοπτικός ορυμαγδός από συγκεχυμένες, αντιφατικές, ανούσιες και άχρηστες ειδήσεις, το συνεχές scroll down του κινητού διασπούν την διανοητική συγκέντρωση των ανθρώπων, αποδυναμώνοντας την κριτική τους σκέψη και ικανότητα.

Ο πολίτης καθώς δέχεται στα social media ένα καταιγισμό εικόνων και πληροφοριών πλήττει και καταπονείται εύκολα με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εμβαθύνει σε ένα κείμενο που απαιτεί υψηλή συγκέντρωση και πνευματική εγρήγορση.

Έχουμε εξελιχθεί σε μια κοινωνία που δίνει μεγάλη βαρύτητα στα οπτικοακουστικά ερεθίσματα της τηλεόρασης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία μηχανοποιούν την ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά, καθιστώντας τον πολίτη εύκολη λεία για την χειραγώγησή του.

Παράλληλα, υποτιμούμε την αδιαπραγμάτευτη αξία της γνώσης που θωρακίζει διανοητικά τον άνθρωπο και τον καθιστά απρόσβλητο σε κάθε ιταμή απόπειρα τηλεοπτικού εμπαιγμού και παραπλάνησής του.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της πατρίδας μας φέρει την ακέραιη ευθύνη για το σημερινό αποκαρδιωτικό κατάντημα των πολιτών.

Τα σχολεία του 21ου αιώνα εργαλειοποιούνται (εν αγνοία ή με την ανοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας) από τους νεοταξίτες πολιτικούς για την υλοποίηση του οράματος της αντίχριστης υπερεθνικής ελίτ, σύμφωνα με το οποίο επιδιώκεται η δημιουργία μιας απόλυτα ελεγχόμενης και επιτηρούμενης κοινωνίας με αριθμοποιημένους και υπάκουους πολίτες.

Στο πλαίσιο της προώθησης της νεοταξίτικης ατζέντας, οι εκπαιδευτικές μονάδες μετασχηματίζονται συνειδητά σε «φυτώρια μαζικής παραγωγής» άβουλων, φοβισμένων και υποταγμένων παιδιών, τα οποία ως αυριανοί ενήλικοι πολίτες θα έχουν εκπαιδευθεί να συμμορφώνονται απόλυτα και άκριτα σε κάθε εντολή και απόφαση της ολοκληρωτικής εξουσίας.

Η μέχρι πρότινος υποχρεωτική –και σήμερα υποκριτικά προαιρετική– χρήση μάσκας από την τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ετών, συνιστά το αποφασιστικό κτύπημα στην ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης.  

Η μάσκα αναδεικνύεται σε σύμβολο της εκούσιας υποταγής των παιδιών σε μια σκληρή και αδυσώπητη απολυταρχική εξουσία και σηματοδοτεί την βαθύτερη επιδίωξη της Ν.Τ.Π. να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο όχι μόνο της ζωής του ανθρώπου, αλλά να επεκτείνει την κυριαρχία της και στο σώμα, στην σκέψη και στην ψυχή του.

Δεν αποκλείεται η μάσκα να επιβληθεί μελλοντικά ως διακριτικό γνώρισμα μιας κοινωνικά κατώτερης κάστας ανθρώπων που θα τους διαφοροποιεί εν σχέσει προς εκείνους που θα ανήκουν στην ελιτίστικη ομάδα επιτήρησης του πληθυσμού, η οποία θα νέμεται την εξουσία, ασκώντας τον απόλυτο κοινωνικό έλεγχο.

Οι νεοταξίτες πολιτικοί, υπηρετώντας με απόλυτη προσήλωση και θρησκευτική ευλάβεια τους αλλοτριωμένους σκοπούς της Ν.Τ.Π., έχουν αξιοποιήσει στον μέγιστο βαθμό τις ψυχολογικές τεχνικές χειραγώγησης των μαζών, ώστε να μην παρίσταται πλέον αναγκαία η θέσπιση υποχρεωτικών υγειονομικών μέτρων ως εξαναγκαστικού μηχανισμού συμμόρφωσης των πολιτών.

Έχοντας καταφέρει κατά τα τελευταία τρία χρόνια να κατατρομοκρατήσουν τους πολίτες, επιδιώκουν σήμερα την εκούσια πειθάρχησή τους στην τήρηση των μέτρων, εφαρμόζοντας στο κοινωνικό πεδίο το συμπεριφοριστικό μοντέλο της παρώθησης³ που εκδηλώνεται υπό τις παρούσες συνθήκες με την μορφή της προαιρετικής σύστασης του κράτους.

Με άλλα λόγια, η εκάστοτε κυβερνητική εξουσία επιχειρεί να οδηγήσει τους πολίτες στην υιοθέτηση μιας επιθυμητής (για το κράτος) κοινωνικής συμπεριφοράς, χωρίς την αξιοποίηση των εξωτερικών εξαναγκαστικών στοιχείων, όπως είναι ο φόβος και η τιμωρία.

Επομένως, μια κυβέρνηση που στηρίζει αποκλειστικά την πολιτική της σε εξουθενωτικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν είναι εξίσου αποτελεσματική με μια άλλη αντίστοιχη κυβέρνηση, η οποία όμως δεν καταφεύγει στην άσκηση ωμής βίας ή στην θέσπιση εξοντωτικών διοικητικών ποινών, αλλά επιλέγει να χειραγωγήσει επιδέξια την σκέψη, την συμπεριφορά και τα συναισθήματα των πολιτών.

Ο συγγραφέας Άλντους Χάξλευ στο εξαιρετικό του βιβλίο «Επιστροφή στον θαυμαστό καινούριο κόσμο» σημειώνει με την διεισδυτική ματιά του πολύ εύστοχα τα εξής:

«Η φύση του ψυχολογικού καταναγκασμού είναι τέτοια, ώστε εκείνοι που ενεργούν κάτω από καταναγκασμό, μένουν με την εντύπωση ότι ενεργούν με δική τους πρωτοβουλία. Το θύμα της νοητικής χειραγώγησης δεν γνωρίζει πως είναι θύμα. Γι’ αυτόν οι τοίχοι της φυλακής του είναι αόρατοι και ο ίδιος πιστεύει πως είναι ελεύθερος. Το ότι δεν είναι ελεύθερος είναι εμφανές μόνο στους άλλους. Η σκλαβιά του είναι αυστηρά αντικειμενική»⁴.

Επομένως, σε μερικά μόλις χρόνια από σήμερα ο ελεύθερος και κριτικά σκεπτόμενος άνθρωπος θα αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση. Ο σημερινός μαθητής του δημοτικού και του γυμνασίου εκπαιδεύεται ήδη επιμελώς να περιφρονεί το γελαστό χαρούμενο πρόσωπο ως εικόνα του Άγιου Τριαδικού Θεού και να αγαπάει την μασκοφορεμένη του σκλαβιά.

Αν το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν σταθερά προσανατολισμένο στα διαχρονικά ιδεώδη και στις αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που προβάλλουν την υπεροχή της πνευματικής συγκρότησης και της ηθικής τελείωσης του ανθρώπου, καλλιεργώντας την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των μαθητών, τούτο θα αποτελούσε μια διαρκή και μόνιμη εστία κινδύνου που θα απειλούσε την παγκοσμιοποιημένη εξουσία της νεοταξίτικης υπερεθνικής ελίτ, η οποία επιδιώκει την πνευματική υποδούλωση της ανθρωπότητας και την κατάργηση της ελεύθερης βούλησης των πολιτών.

Ανατρέχοντας εκ νέου στο βιβλίο «Επιστροφή στον θαυμαστό καινούριο κόσμο» εκπλησσόμαστε από την «προφητική ενόραση» του Αμερικανού συγγραφέα ο οποίος προβαίνει σε μια εξαιρετικά αφυπνιστική διαπίστωση:

«Κάτω όμως από έναν επιστημονικά οργανωμένο δικτάτορα η εκπαίδευση θα δουλεύει ουσιαστικά, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες να συνηθίσουν να αγαπούν την σκλαβιά τους και να μην ονειρευτούν ποτέ να επαναστατήσουν. Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος καλός λόγος, για τον οποίο θα μπορούσε ποτέ να ανατραπεί μια επιστημονικά μελετημένη δικτατορία»⁵.

Το εκπαιδευτικό σύστημα ήδη με επιστημονικά μεθοδευμένο τρόπο καλλιεργεί στους μαθητές την δουλική υποταγή και συμμόρφωσή τους στην «θεοποιημένη» επιστήμη και στους «ιεροφάντες» ειδικούς, επιβάλλοντας ένα ολοκληρωτικό σύστημα πειθάρχησης που ευνοεί την ισοπεδωτικά ομοιόμορφη σκέψη, συμπεριφορά και έκφραση σε όλα τα παιδιά.

Το σχολείο του 2022 προετοιμάζεται πυρετωδώς να αναδείξει τον ρομποτοποιημένο πολίτη του 2030: Έναν άβουλο, καθοδηγούμενο και ελεγχόμενο πολίτη που δεν θα αμφισβητήσει ποτέ τις αποφάσεις και επιλογές της απρόσωπης και αυταρχικής ψηφιακής εξουσίας, αλλά (έχοντας φθάσει στον έσχατο βαθμό αλλοτρίωσης) θα υπακούει χαρούμενα (!) εκτελώντας πειθήνια τις εντολές της.

Ο ρομποτοποιημένος πολίτης –η εμμονική επιδίωξη κάθε ολοκληρωτικού κράτους–, ο οποίος θα δυσφορεί ή θα απορρίπτει την ανθρώπινη σχέση και επαφή, βρίσκοντας παρηγοριά και ανακούφιση στον ψηφιακό «δίδυμο αδελφό του»⁶, θα έχει λησμονήσει τις έννοιες της ελευθερίας, της αγάπης και της ανθρωπιάς, ζώντας διαρκώς συνδεδεμένος σε ένα δικό του κόσμο «επαυξημένης πραγματικότητας», δηλ. στο Μetaverse⁷. 

Το ακριβές ψηφιακό αντίγραφο του κάθε ανθρώπου θα είναι το «πολύτιμο βραβείο» της δυστοπικής κοινωνίας στον απομονωμένο, αποσυναισθηματοποιημένο και πειθαρχημένο πολίτη που επέλεξε να ανταλλάξει την μοναδικότητα της προσωπικότητάς του με την λαμπερή, άυλη, υπερβατική Εδέμ του κυβερνοχώρου.

Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, την οποία ευαγγελίζεται το παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ, υπονοεί την απόλυτη ψηφιοποίηση της ζωής μας που θα υπόκειται σε ένα διαρκή και αδυσώπητο έλεγχο από ένα σύστημα «ευφυών» αλγορίθμων μηχανικής μάθησης, το οποίο θα ρυθμίζει, θα προγραμματίζει και θα καθορίζει την συμπεριφορά των πολιτών.

Στο άμεσο μέλλον –εφόσον οι άνθρωποι εξακολουθούν να βρίσκονται σε «κατάσταση νιρβάνα», αποδεχόμενοι παθητικά και αδιαμαρτύρητα τα πάντα– θα υλοποιηθεί το εφιαλτικό σενάριο κατά το οποίο οι υπολογιστικές μηχανές και δομές τεχνητής νοημοσύνης θα αποκτήσουν προοδευτικά τον απόλυτο έλεγχο της ζωής των ανθρώπων.

Καθώς η Ελλάδα προχωρά με γοργούς ρυθμούς στην επόμενη πίστα του ψηφιακού μετασχηματισμού, το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης έφερε στην Ολομέλεια της Βουλής σχέδιο νόμου για την ενσωμάτωση στην ελληνική πραγματικότητα των αναδυόμενων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών που αφορούν την τεχνητή νοημοσύνη, το blockchain, το διαδίκτυο των πραγμάτων (με τη βοήθεια του δικτύου 5G), τα ταχυδρομικά drones (μη επανδρωμένα αεροσκάφη), την τρισδιάστατη εκτύπωση, ενώ παράλληλα ο κ. Πιερρακάκης δεσμεύτηκε να παρουσιάσει στο Υπουργικό Συμβούλιο την εθνική στρατηγική για την τεχνητή νοημοσύνη.

Η εκρηκτική άνθηση της ψηφιακής καινοτομίας που συντελείται με ασύλληπτη ταχύτητα θα οδηγήσει νομοτελειακά στην λήθη του σημερινού «παλαιού κόσμου» και στην θεμελίωση ενός νέου ολοκληρωτικού τεχνο-φεουδαρχικού κόσμου που θα βασίζεται εξ ολοκλήρου στην υπολογιστική ισχύ, στην αξιοποίηση των μεγάλων δεδομένων, στην τεχνητή νοημοσύνη, στην νευροτεχνολογία, στην ψηφιακή και γονιδιωματική ιατρική και, τέλος, στην βιομετρική ταυτοποίηση και ψηφιακή παρακολούθηση των ανθρώπων.

Στον θαυμαστό καινούριο κόσμο που πλέον έχει ήδη ανατείλει, η εωσφορίζουσα επιστήμη θα αποκτήσει την αδιανόητη δυνατότητα της χειραγώγησης του γενετικού κώδικα της ίδιας της ζωής, και ο υβριδοποιημένος πολίτης θα κυβερνάται και θα εξαρτάται απόλυτα από τις υπολογιστικές μηχανές και δομές συνθετικής (τεχνητής) ευφυϊας.

Τον Οκτώβριο του 2017 διεξήχθη στην Γερμανία και στις Η.Π.Α. μια μεγάλη δημοσκοπική έρευνα από την πολυεθνική εταιρεία ερευνών της κοινής γνώμης YouGov, που εδρεύει στη Μ. Βρετανία, η οποία έθεσε στους πολίτες το εξής τρομακτικά αδιανόητο ερώτημα – μια ακόμη ισχυρή απόδειξη της ηθικά διαβρωμένης κοινωνίας: «Αν θα έκανε κάποιος σεξ με ένα ρομπότ». Οι απαντήσεις που προέκυψαν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες, αφού όπως φαίνεται έχει ήδη σχηματιστεί ένα αξιοσημείωτο ποσοστό ανθρώπων που δηλώνει θετικό στην «ερωτική συνεύρεση» με μία δομή τεχνητής νοημοσύνης⁸.

Στο πλαίσιο της δυστοπικής κοινωνίας που ήδη εξαπλώνεται αφόρητα εις βάρος της χειραφετημένης κοινωνίας των πολιτών, η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου τίθεται υπό σαφή διακινδύνευση, αν όχι υπό εξαφάνιση, καθώς η υπολογιστική (τεχνητή) νοημοσύνη διεισδύοντας διαρκώς σε όλο το εύρος της ανθρώπινης δραστηριότητας, σταδιακά θα τον παραγκωνίζει και εν τέλει θα εξουδετερώσει την συμμετοχή του στην λήψη κρίσιμων και καθοριστικών για την ζωή του αποφάσεων.

Ολοένα και συχνότερα τα όρια μεταξύ του ψηφιακού εικονικού και του αληθινού κόσμου καθίστανται δυσδιάκριτα, καθώς η ψηφιακή πραγματικότητα επεκτείνεται απορροφώντας τις διαπροσωπικές, εργασιακές και κοινωνικές σχέσεις των πολιτών.

Διερωτώμαι:

Ποιες θα είναι οι ουσιώδεις διαφορές μεταξύ ενός άβουλου, φοβισμένου, υπάκουου, πειθαρχημένου και κατά τούτο ρομποτοποιημένου πολίτη του 2030 και μιας υπολογιστικής μηχανής συνθετικής (τεχνητής) ευφυϊας;

Πολύ φοβάμαι ότι οι διαφορές θα έχουν εξαλειφθεί!

Όπως η συμπεριφορά και η «διανοητική λειτουργία» της δομής τεχνητής νοημοσύνης υπόκειται στον προγραμματισμό και στον έλεγχο του κατασκευαστή, αντιστοίχως και η σκέψη και η συμπεριφορά του πολίτη θα ρυθμίζεται και θα προγραμματίζεται μέσω της τηλεοπτικής προπαγάνδας και χειραγώγησης. Θα «πληροφορείται» ο πολίτης από τα μέσα μαζικής επιρροής και εξαπάτησης για την «εμφάνιση νέας απειλητικής παραλλαγής ενός άκρως μεταδοτικού αναπνευστικού ιού» και θα σπεύδει πειθαρχημένα και υπάκουα να εμβολιαστεί για χιλιοστή φορά!

Όπως είναι αδιανόητο για την δομή τεχνητής νοημοσύνης να ασκεί έλεγχο και να διαφοροποιείται από τις οδηγίες του κατασκευαστή (εννοείται με τα μέχρι έως τώρα τεχνολογικά δεδομένα γιατί στο –όχι μακρινό– μέλλον κρίνεται πολύ πιθανό να μεταβληθούν), αντιστοίχως και ο πολίτης του 2030 θα έχει «εκπαιδευτεί» από το σχολείο να μην αμφισβητεί τις οδηγίες των αρχών αλλά να συμμορφώνεται παθητικά και να εκτελεί πειθήνια κάθε εντολή και απόφαση που θα υπαγορεύεται από το ψηφιακό ολοκληρωτικό κράτος.

Οι ρομποτοποιημένοι πολίτες του 2030, καθώς θα έχουν στερηθεί της συναισθηματικής τους νοημοσύνης, θα συμπεριφέρονται, θα ενεργούν και θα ομιλούν με τον ίδιο ομοιόμορφο και απαράλλακτο τρόπο, ενώ δεν θα απαιτείται να σκέπτονται και να αποφασίζουν, δεδομένου ότι η ανώτερη επικυρίαρχη ελίτ θα τους καθοδηγεί και θα τους κατευθύνει με την χρήση οπτικοακουστικών μηνυμάτων.

Η εκτεταμένη και σε πολλές περιπτώσεις καταχρηστική αποστολή τυποποιημένων μηνυμάτων από την Πολιτική Προστασία μέσω του αριθμού 112 στα κινητά τηλέφωνα των πολιτών αποσκοπεί στην εξοικείωσή τους με την ιδέα της κοινωνικής χειραγώγησης και καθοδήγησης, απαλλάσσοντας τους από την ευθύνη της προσωπικής απόφασης και στερώντας τους το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης και επιλογής.

Ο καταθλιπτικός ρομποτοποιημένος πολίτης του άμεσου μέλλοντος θα έχει παραδώσει δυστυχώς με την θέλησή του σε μια παγκοσμιοποιημένη ολοκληρωτική εξουσία το πολυτιμότερο δώρο που του χάρισε ο Θεός, δηλ. το αυτεξούσιο, το δικαίωμα να σκέπτεται και να αποφασίζει ελεύθερα για τον εαυτό του, χάνοντας μια για πάντα την ψυχή του και την ανθρωπιά του, και επομένως θα έχει ταυτιστεί σχεδόν απόλυτα με την υπάκουη αλλά και άψυχη δομή τεχνητής νοημοσύνης.

Ο σύγχρονος κόσμος διολισθαίνει με ταχύ ρυθμό προς ένα απάνθρωπο ψηφιακό ολοκληρωτισμό που θα αστυνομεύει και θα καταπνίγει την ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης, με τους πολίτες να αυτοφυλακίζονται στα ψηφιακά τους κελιά και τις δομές τεχνητής νοημοσύνης να αποκτούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, καθορίζοντας, προγραμματίζοντας και ελέγχοντας την ζωή των ανήμπορων να αντιδράσουν ανθρώπων.

Την ίδια στιγμή, η ανθρώπινη κοινωνία, ως κοινωνία προσώπων πλασμένων κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Άγιου Τριαδικού Θεού, καθώς επιλέγει –κάνοντας ανάποδη χρήση του αυτεξουσίου– να αποστασιοποιηθεί από τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, μεταλλάσσεται ήδη σε ένα παράλογα βίαιο και σαρκολατρικό μόρφωμα, που ισοπεδώνει κάθε ηθικό φραγμό και αναστολή και, επομένως, είναι αναπόφευκτο να οδηγηθεί μοιραία στην αυτοκαταστροφή.

Γιατί η κτηνώδης και τυφλή βία και ο αχαλίνωτος πανσεξουαλισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα μιας φθίνουσας όσο και δαιμονοκρατούμενης κοινωνίας, ενώ το ταπεινό φρόνημα, η πραότητα, η συγχωρητικότητα και η ψυχοσωματική αγνότητα μαρτυρούν την γλυκιά παρουσία του Θεού στην ζωή των ανθρώπων.

Μακάρι η Θεία Χάρις να λάμψει τις Άγιες Ημέρες των Χριστουγέννων στις ψυχές των βασανισμένων και πονεμένων ανθρώπων, ξεπλένοντας το αφηνιασμένο και σκοτεινιασμένο πρόσωπο της γης που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς τον αυτοκαταστροφικό (πυρηνικό;) όλεθρο.

Ας προσευχηθούμε όλοι με ταπείνωση, με απλότητα και με συντετριμμένη καρδιά να γεννηθεί ο μικρός Χριστός στην ψυχή μας, προσφέροντας ως «δώρα» τα λάθη και τις αστοχίες μας, προκειμένου ο Άγιος Τριαδικός Θεός να μας ενισχύσει στον σκοτεινό χειμώνα (dark winter) και στην αξημέρωτη νύχτα που έρχονται καλπάζοντας…

1

Από το βιβλίο του Άλντους Χάξλευ «Επιστροφή στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο», μετάφραση και σχόλια: Στεφ. Παϊπέτης, εκδόσεις Μέδουσα, Αθήνα 2014, σελ. 172.

2

Κοινωνικός κομφορμισμός είναι η συμμόρφωση και η υπακοή των ανθρώπων στους κανόνες της ομάδας και στις απαιτήσεις του περιβάλλοντος, ακόμα κι αν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με τα βαθύτερα «πιστεύω» και τις επιταγές της συνείδησής τους.

3

Τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην θεωρία της παρώθησης, ως τρόπου ελέγχου και χειραγώγησης των πολιτών. Η έννοια της παρώθησης περιγράφεται στο βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο δύο Αμερικανών πανεπιστημιακών, του οικονομολόγου Richard Thaler και του νομικού Cass Sunstein. Στην καρδιά της θεωρίας αυτής βρίσκεται το γεγονός ότι οι πολίτες ενθαρρύνονται να υιοθετούν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά χωρίς να την συνειδητοποιούν – ακόμη και αν ο «παρωθούμενος» την συνειδητοποιήσει δεν θα είναι σε θέση να την διακόψει. «Γνωρίζοντας πώς σκέπτονται οι άνθρωποι, μπορούμε να τους διευκολύνουμε να επιλέξουν το καλύτερο για αυτούς, τις οικογένειες τους και την κοινωνία», έγραψαν ο Richard Thaler και ο Cass Sunstein στο βιβλίο τους «Νudge», το οποίο δημοσιεύτηκε το 2008. Για την θεωρία αυτή βλ. και Βαθιώτη, Από την τρομοκρατία στην πανδημία. Υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις στον πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού, εκδ. Αλφειός, 2η έκδ., Αθήνα 2021, σελ. 120.

4

Χάξλευ, ό.π., 2014, σελ. 161.

5

Χάξλευ, ό.π., σελ. 174.

6

Σύμφωνα με το BBC, ζούμε σε μια εποχή όπου όλα όσα υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο αναπαράγονται ψηφιακά – οι πόλεις μας, τα αυτοκίνητά μας, τα σπίτια μας, ακόμα και εμείς οι ίδιοι. Ο τεχνολογικός αναλυτής Rob Enderle πιστεύει ότι θα έχουμε τις πρώτες εκδοχές των «σκεπτόμενων ανθρώπινων ψηφιακών διδύμων» πριν από το τέλος της δεκαετίας.

Ίδετε σχετικώς: https://www.ot.gr/2022/06/24/texnologia/texniti-noimosyni/metaverse-erxetai-o-psifiako-didymos-adelfos-mas/

Επομένως η δημιουργία «ψηφιακών διδύμων» αποτελεί μια ακραία και συνάμα τραγική έκφραση ματαιοδοξίας του φίλαυτου και επαιρόμενου σύγχρονου ανθρώπου που επιδιώκει να καταπολεμήσει την μοναξιά του, αναπαράγοντας ένα ακριβές ψηφιακό αντίγραφο του εαυτού του.

7

Για έναν παραλληλισμό του «ψηφιακού διδύμου» και του «ψηφιακού εαυτού» με την ταινία «Avatar» βλ. Ορφανίδου, Η ταινία «Avatar» ως εισαγωγή στον μετανθρωπισμό

8

Ίδετε σχετικώς: http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1500166467 Βλ. και Σ. Ορφανίδου, Έρωτας, ο νέος καταδιωκόμενος

ΠΗΓΗ kvathiotis