Μόδιος ή λυχνία;

παπα-Ηλίας Υφαντής

Στην Κύπρο, όπως είναι γνωστό, γίνονται, μετά την εκδημία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Β,΄ αρχιεπισκοπικές εκλογές. Και μάλιστα με τρόπο εκκλησιαστικό, που σημαίνει δημοκρατικό. Δηλαδή εκλέγει ο λαός τον αρχιεπίσκοπο ή τον επίσκοπο. Και από τους τρείς πρωτεύσαντες η Σύνοδος εκλέγει τον συγκυριακά καταλληλότερο.

Σε αντίθεση με ο, τι γίνεται στην Ελλάδα. Όπου τους αρχιεπισκόπους τους εκλέγει η δεσποτοκρατία και τους επισκόπους, τώρα τελευταία ιδιαίτερα, ο Αρχιεπίσκοπος. Που σημαίνει ότι έχουν καταργήσει το «Πιστεύω», που σε διάφορες λατρευτικές εκδηλώσεις απαγγέλλουμε. Και ιδιαίτερα τα άρθρα, που αναφέρονται στην Εκκλησία και το Άγιο Πνεύμα.

Έτσι ώστε, αντί η Εκκλησία μας να είναι καθολική και αποστολική την κατάντησαν δεσποτική και Ιερωνυμική. Σε σημείο ώστε να γράφει η «Ε. Ω», με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές ότι ο Ιερώνυμος επέβαλε και τους τέσσερις επισκόπους(4X4) της δικής του επιλογής…

Και βέβαια το Άγιο Πνεύμα το επικαλούνται απλά, για να το εμπαίζουν. Αφού ακόμη και οι δημοσιογράφοι γνωρίζουν τους εκλεκτούς του Αρχιεπισκόπου μήνες νωρίτερα. Και ύστερα μιλούμε για αιρετικούς και για αιρέσεις. Όταν έχουν κυριολεκτικά αναποδογυρίσει το Ευαγγέλιο.

Και ασφαλώς οι ελλαδικές επισκοπικές και αρχιεπισκοπικές εκλογές βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση με τις εκλογές της αποστολικής Εκκλησίας. Οπότε οι Απόστολοι συμμετείχαν στις εκλογές, όπως ο καθένας άνθρωπος του λαού, χωρίς σε καμιά περίπτωση να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Γιατί το Άγιο Πνεύμα φωτίζει, όχι μόνο τους αποστόλους και τους επισκόπους, αλλά και το λαό.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν στην πιο κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Κατά την οποία βρίσκεται σε έσχατο κίνδυνο, όχι μόνο η Εκκλησία, αλλά και η Πατρίδα. Στην Ελλάδα, αλλά και στην Κύπρο. Κι, ενώ στην Ελλάδα  είναι όπως την περιγράψαμε πρωτύτερα, στην Κύπρο αυτή τη στιγμή, φαίνεται να υπάρχει μια ελπίδα, ένα φως, το  οποίο φαίνεται να ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Πανιερώτατου Μητροπολίτη Μόρφου π. Νεόφυτου.

Αυτό δεν σημαίνει, σε καμιά περίπτωση,  ότι ο π. Νεόφυτος είναι καλύτερος των συνυποψηφίων του. Σημαίνει ότι φαίνεται καταλληλότερος στην τωρινή συγκυρία. Και όχι μόνο από εκκλησιαστικής πλευράς αλλά και γενικότερα, προκειμένου να υποστηρίξει τα δίκαια, όχι μόνο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά και συνολικότερα του ορθόδοξου κόσμου.

Αρκεί ο κυπριακός λαός, καταρχήν, και στη συνέχεια οι συνοδικοί, οι οποίοι θα έχουν τον τελικό λόγο,  να κατανοήσουν την κρισιμότητα των καιρών, για Ελλάδα και Ορθοδοξία. Πράγμα, που φαίνονται να μην κατανοούν κάποιοι ελλαδίτες κομματάρχες, οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως «πατριώτες». Που όμως, παρόλον τον πατριωτισμό τους, δεν κατορθώνουν να βάλουν  την ΠΑΤΡΙΔΑ πάνω απ’ το προσωπικό ΕΓΩ τους. Έτσι ώστε να συνασπιστούν απέναντι στον κοινό εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό.

Και λέμε εσωτερικό εχθρό, γιατί είναι πασιφανές ότι τα κοινοβουλευτικά, στην παρούσα στιγμή, κόμματα, όχι μόνο δεν υποστηρίζουν τα δίκαια της Ελλάδας, αλλά την ακρωτηριάζουν και την κατακερματίζουν ύπουλα και αδιάκοπα. Υπονομεύοντας παράλληλα κάθε έννοια εκκλησιαστικής και ηθικής δεοντολογίας. Και αδιαφορώντας, αν γίνονται καταγέλαστοι για την προκλητικά ανθελληνική τους πολιτεία.

Κι αυτό, γιατί γνωρίζουν ότι το πολιτικό τους μέλλον εξαρτάται, όχι απ’ το λαό, αλλά απ’ τα καταχθόνια σχέδια του σιωνοναζιστικού κατεστημένου, που υπηρετούν. Στα πλοκάμια του οποίου φαίνεται να βρίσκονται δικτυωμένοι, δυστυχώς, και παράγοντες της ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γεγονός, που περίτρανα αποκαλύφτηκε απ’ τη στάση και συμπεριφορά κάποιων κατά τη διάρκεια της φενάκης της κοροναϊκής επιδημίας. Οπότε και ακομπανιάριζαν τα τρομοκρατικά και προπαγανδιστικά συνθήματα των ντόπιων και παγκόσμιων δολοφόνων. Επειδή, δυοίν θάτερον-που θα έλεγαν και οι αρχαίοι-ή ήταν ανενημέρωτοι, αρκούμενοι στα όσα σέρβιρε η κρατική προπαγάνδα  ή συμμετείχαν συνειδητά στην προδοσία σε βάρος του λαού και της πατρίδας. Πράγμα, που αδυνατούμε να πιστέψουμε.

Σε αντίθεση με τον Πανιερώτατο Μόρφου, και άλλους οι οποίοι, μη εμπιστευόμενοι την απροκάλυπτη κρατική προπαγάνδα και φροντίζοντας να ενημερώνονται από διεθνούς κύρους προσωπικότητες στάθηκαν αποφασιστικά απέναντι στα δολοφονικά σχέδια των ντόπιων και παγκόσμιων γενοκτόνων.

Αντιλαμβανόμαστε  τις ευνόητες δυσκολίες των αγίων συνοδικών της Κυπριακής Εκκλησίας, προκειμένου να πάρουν τη σωστή απόφαση. Γιατί δεν έχουν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο τις ενδεχόμενες προσωπικές τους αναστολές, αλλά και τις οποιεσδήποτε εξωτερικές εξαρτήσεις. Οι οποίες ίσως τους είχαν εξαναγκάσει ν’ ακολουθήσουν την τακτική, που ακολούθησαν κατά της διάρκεια της επιδημίας.

Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι ήρθε η ώρα να πούμε, όπως λέει και ο ποιητής, το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ, για το μέλλον του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Απόφαση, της οποίας το βάρος θα επηρεάσει αποφασιστικά, όχι μόνο το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού και της ορθοδοξίας αλλά και της παγκόσμιας ιστορίας.

Που σημαίνει ότι καλούμαστε να επισημάνουμε την μοναδική αυτή ευκαιρία, προκειμένου να  τοποθετήσουμε το φως επί της λυχνίας και να μην το θάψουμε κάτω από το μόδιον.  Για να λάμψει  όχι μόνο σε όλους τους Έλληνες και τους ορθοδόξους αλλά και σ’ ολάκερη την ανθρωπότητα. Ώστε να ιδούν ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαν μόνο άλλοτε και κάποτε αντάξιοι της ένδοξης ιστορίας τους και του πολιτισμού τους. Αλλά υπάρχουν και τώρα!

Γιατί δεν θα έχει καμιά αξία να διαπιστώσουμε εκ των υστέρων ότι διαπράξαμε όλοι μας ένα μη αναστρέψιμο ιστορικό λάθος. Το οποίο θα είναι εκκλησιοκτόνο και εθνοκτόνο. Και μάταια θα κλαίμε όλοι μας επί των ερειπίων, που χάλκευσαν και μεθόδευσαν σε βάρος μας οι αδυσώπητοι ντόπιοι και ξένοι εχθροί του ελληνισμού και της ορθοδοξίας!

ΠΗΓΗ papailiasyfantis