ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ

Ὁ μακάριος Παῦλος, ὅταν ἐδέχθηκε τό ἅγιο Πνεῦμα καί ἀνακαινίσθηκε μέ αὐτό, ἀξιώθηκε τῶν μυστηρίων τῆς ἀποκαλύψεως, ἐθεωροῦσε διά τοῦ Πνεύματος τῶν ἀποκαλύψεων, ἐντρυφοῦσε στήν θεωρία καί ἄκουε ἄρρητα ρήματα, ἔβλεπε θεωρία ὑψηλότερη τῆς φύσεως, ἀπελάμβανε τίς θεωρίες τῶν οὐρανίων δυνάμεων καί κατατρυφοῦσε στά πνευματικά πράγματα. Καί δέν πρέπει νά ὑποθέσωμε ὅτι τοῦτο συνέβηκε, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ αἱρετικοί Εὐκτῖται, ὅτι ἀνέβηκε ἐκεῖ μόνος του, μή γένοιτο (διότι εἶναι ἀδύνατο ὁ νοῦς ν᾿ ἀνεβῆ ἐκεῖ), ἀλλά ἁρπάχθηκε βιαίως ἀπό τό πνεῦμα τῶν ἀποκαλύψεων, καθώς ἔγραψε ὁ ἴδιος στήν πρός Κορινθίους ἐπιστολή ἐναντίον τῶν ματαίων ἀνθρώπων, πού ἐξωμοίωναν τούς ἑαυτούς των μέ τούς ἁγίους Ἀποστόλους, ἐκήρυσσαν τίς φαντασίες τῶν λογισμῶν τους καί τίς ὠνόμαζαν πνευματικές θεωρίες. Τοῦτο εὑρέθηκε νά ἰσχύη γιά πολλούς αἱρετικούς, ὅπως εἶναι ὁ Ὠριγένης, ὁ Οὐαλεντῖνος, ὁ Βαρδαισάνης, ὁ Μαρκίων, ὁ Μάνης καί οἱ ἄλλοι παλαιοί ἀρχηγοί τῶν κακῶν αἱρέσεων, πού παρουσιάσθηκαν γιά πρώτη φορά τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων καί συνεχίζονται ἕως σήμερα ἀπό τόπο σέ τόπο.

 Ἐπειδή λοιπόν κάποιοι ἄνθρωποι, πού διαφθάρθηκαν ἀπό τήν φαντασία τῶν δαιμόνων, θέλησαν νά φθείρουν τήν διδαχή τῶν μακαρίων Ἀποστόλων, ἀναγκάσθηκε ὁ θεῖος ἀπόστολος νά καταλύση τό καύχημα τῶν αἱρετικῶν, πού καυχῶνται γιά τήν σκιά τῆς ἐργασίας τῶν δαιμόνων πού ἐμφανίζονται σ᾿ αὐτούς, διηγούμενος τήν θεία θεωρία του μέ ταπείνωσι καί πολύν φόβο, ἀναφέροντάς την σέ πρόσωπο ἄλλου. Διότι λέγει, «εἶδα ἄνθρωπο ἐν Χριστῷ πρό δεκατεσσάρων ἐτῶν, ἄν ἦταν ἐκτός τοῦ σώματος ἤ ἐντός τοῦ σώματος δέν γνωρίζω, ὁ Θεός γνωρίζει· ὅτι ἁρπάχθηκε αὐτός στόν παράδεισο καί ἄκουσε λόγια πού δέν εἶναι δυνατό νά διηγηθῆ ἄνθρωπος».

(᾿Από τό βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ περί ὀνείρων καί ὁραµάτων», ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήµου, Γ´ἔκδοση,  σελ. 187-188).