ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ

•Πεπεισμένη λοιπόν ἡ ἁγιότης σου μέ αὐτά καί τά παρόμοια, πρόσεχε τήν σειρά τῶν πρώτων καί τῶν τελευταίων, καί μή ζητήσης τήν θεωρία ἔξω ἀπό τόν καιρό τῆς θεωρίας. Ὅσον χρόνο εἶσαι κλεισμένος στόν τόπο τοῦ σώματος, γίνε ζηλωτής στά ἔργα τῆς μετανοίας, ἀγωνιστής πρός τά πάθη καί ὑπομονετικός στήν ἐκτέλεσι τῶν ἐντολῶν· προφυλάξου ἀπό τόν ἐμπαιγμό τῶν δαιμόνων καί ἐκείνων πού κηρύττουν τήν δυνατότητα ἐπιτεύξεως τελειότητος ἄτρεπτης στόν ἐμπαθῆ τοῦτον καί διεστραμμένο κόσμο, τήν στιγμή μάλιστα πού οὔτε οἱ ἅγιοι ἄγγελοι, οἱ λειτουργοί τοῦ Πατρός καί τοῦ Πνεύματος εἶναι τέλειοι, ἀφοῦ περιμένουν τόν ἀνακαινισμό τῆς μεσότητας, γιά νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τήν ὑποδούλωση στή φθορά καί νά μετάσχουν στήν ἐλευθερία πού θά ἀπολαμβάνουν τά δοξασμένα παιδιά τοῦ Θεοῦ.

•Ὅποιος αἰσθάνθηκε τίς ἁμαρτίες του εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ἐγείρει νεκρούς μέ τήν προσευχή του μέσα στήν κοινωνία τῶν πολλῶν. Ὅποιος στενάζει μιά ὥρα γιά τήν ψυχή του, εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ὠφελεῖ ὅλον τόν κόσμο μέ τήν ἐμφάνισί του. Ὅποιος ἀξιώθηκε νά ἰδῆ τόν ἑαυτό του, αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἀπό ἐκεῖνον πού ἀξιώθηκε νά ἰδῆ τούς ἀγγέλους· διότι ὁ τελευταῖος ἐπικοινωνεῖ μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς, ἐνῶ ἐκεῖνος βλέπει μέ τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς.

•Ἤ μᾶλλον ἐπιθυμεῖ ὁ δόλιος νά τυφλώση τόν νοῦ τοῦ βοηθουμένου γιά νά μείνη ἀβοήθητος καί νά κινήση μέσα του λογισμούς ὑπερηφανείας, γιά νά νομίζη ὅτι ὅλη αὐτή ἡ ζωτικότης προέρχεται ἀπό τήν δική του δύναμι, ὅτι μόνος ἀπέκτησε ὅλον τοῦτον τόν πλοῦτο καί ὅτι μέ τήν δύναμί του διαφυλάχθηκε ἀπό τόν ἀντίπαλο φονευτή.

Ἄλλοτε τόν φέρει νά νομίζη ὅτι ἐνίκησε τόν ἐχθρό ἀπό τύχη, ἄλλοτε ὅτι τόν ἐνίκησε ἀπό ἀδυναμία του, παραλείπω δέ τούς ἄλλους τρόπους καί τούς λογισμούς τῆς βλασφημίας, πού μέ μόνη τήν ἐνθύμησί τους ἡ ψυχή τρομάζει· ἄλλοτε πάλι προβάλλει τήν πλάνη του μέ σχήματα ἀποκαλύψεων ἀπό τόν Θεό, στόν ὕπνο τοῦ παρουσιάζει ὁράματα καί στήν ἐγρήγορσι μεταμορφώνεται σέ ἄγγελο φωτός, καί κάμνει τά πάντα, γιά νά μπορέση νά πείση τόν ἄνθρωπο βαθμιαίως νά συμφωνήση μέ αὐτόν στά φρονήματα καί νά παραδοθῆ στά χέρια του.

•Ἄν ὅμως ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος κρατήση τούς λογισμούς του ὑπό ἔλεγχο, ἤ μᾶλλον ἄν κρατήση τήν μνήμη τοῦ συνεργοῦ του καί ἀτενίση πρός τόν οὐρανό μέ τά μάτια τῆς καρδιᾶς του, γιά νά μή βλέπη αὐτούς πού τοῦ ψιθυρίζουν τέτοια πράγματα, τότε ὁ ἐχθρός μηχανεύεται ἄλλους τρόπους πολέμου.

(᾿Από τό βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ περί ὀνείρων καί ὁραμάτων», ἔκδ. Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου, Γ´ἔκδοση,  σελ. 189-191).