Άλλο είναι ο «άνθρωπος της Εκκλησίας», και άλλο ο «άνθρωπος του Θεού»...

Σπυρίδων Αρναούτογλου

Τελειώνοντας οι πικραμένες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος, η Ανάσταση χωρίς χαρά, μόνο με πόνο και δάκρυ, χωρίς Θεία Μετάληψη για τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας, βλέπουμε εκκλησιαστικούς ανθρώπους χωρίς αυτοκριτική, χωρίς σταγόνα αυτοέλεγχο, χωρίς φόβο Θεού να προσπαθούν να πείσουν το δαρμένο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι «...ευτυχώς που είμασταν εμείς, και η κυβέρνηση και σας σώσαμε την ζωή»!!  Ή ότι "χειρότερος ιός, είναι ο νέος εκκλησιαστικός θεολογίζων ιός, από τον οποίο κινδυνεύει η εκκλησία", υπονοώντας τους ανθρώπους που αντέδρασαν στον πρωτοφανή διωγμό, και "τόλμησαν" να ομολογήσουν και να πουν αυτό που έλεγε η πονεμένη καρδιά τους. Μερικοί βεβαίως ήδη το πλήρωσαν αρκετά...

Είδαμε εκκλησιαστικούς ανθρώπους, που εξαΰλωσαν κάθε συνοδικότητα στην Εκκλησία μας, οι οποίοι φίμωσαν κάθε φωνή, κάθε αντίρρηση πνευματικής συνειδήσεως, σε ιεράρχες, κληρικούς, μοναχούς, θεολόγους μέχρι τον τελευταίο λαϊκό, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει στην Εκκλησία του Χριστού, συνοδευόμενο επίσης με την εικονομαχία (την με απαγορευτικές κορδέλες αδυναμία προσκυνήσεως των ιερών εικόνων), και το κλείσιμο των Ιερών Ναών, μερικές φορές, κάπου εκεί στην Πελοπόννησο, καρφώνοντας (μαζί με τον Εσταυρωμένο), και τις πόρτες των Ναών, για να μην μπορούν ούτε ιερείς να μπουν, ούτε το παραμικρό Μυστήριο να τελεστεί εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδος και Αναστάσιμης Ακολουθίας.

Ανθρώπους που βεβήλωσαν τους Ιερούς Ναούς δίνοντας εντολή για χημικούς καθαρισμούς εντός των Ναων, λες και το Ζωοποιόν Άγιο Πνεύμα που βρίσκεται παντού μέσα στους Ορθόδοξους Ιερούς Ναούς αδυνατεί να δώσει Ζωή, και αυτό αφέθηκε στα χέρια των χημικών αμμοβολισμών. Τι βλασφημία στο πρόσωπο του Παρακλήτου!

Αυτή η συγκυρία μας έκανε να δούμε καθαρά να ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι, και ότι τελικά άλλο είναι ο «άνθρωπος της Εκκλησίας», και άλλο ο «άνθρωπος του Θεού». Όταν συμβαίνει οι δύο έννοιες να ταυτίζονται είναι βεβαίως μεγάλη ευλογία για όλους.

Από ανθρώπους που περιμέναμε τα αυτονόητα λόγω θέσεως και διακονήματος προδοθήκαμε θανάσιμα, και από ανθρώπους που δεν περιμέναμε τίποτα, όπως οι άνθρωποι της λεγόμενης σημερινής «τέχνης», η οποία σιωνιστικώς ελεγχόμενη βαδίζει σε ολισθηρότατους δρόμους, αν όχι σε ελευθέρα πνευματική και ηθική πτώση, γίναμε μάρτυρες ομολογιακών καταθέσεων για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, της Θείας Μεταλήψεως, του κοσμικού φόβου θανάτου, που δεν μπορούσαμε να το διανοηθούμε. Γνωρίσατε αρκετά δείγματα αυτές τις ημέρες, οι οποίοι προφανώς δεν πτοήθηκαν από την τιμωρητική πορεία που με κάθε βεβαιότητα θα ακολουθήσει την καριέρα τους.