Τῌ 26ῃ ΜΗΝΟΣ ΜΑΪΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΥΝΕΣΙΟΥ Ἐπισκόπου Καρπασίας τῆς ΚΥΠΡΟΥ

Σ

τήν ἐσχατιά τῆς Ἀνατολικῆς Με­­σο­γείου, στήν ἔσχατη γωνιά τοῦ Ἑλληνισμοῦ, βρίσκεται κάποιο πανάρ­­χαιο ἑλληνικό νησί. Εἶναι ἕνα νησί μέ περιπετειώδη καί τραγική ἱστορία, ἕνα νησί πολύπαθο καί μαρτυρικό ἀλλά καί ἁγιασμένο. Ὀνομάζεται Κύπρος. Γνώρισε καί ἀσπάσθηκε νωρίς τόν Χριστιανισμό ἀπό τούς Ἀποστόλους Παῦλο καί Βαρνάβα (45 μ.Χ). Μέ τούς 239 ἀναγνωρισμένους καί γνωστούς Ἁγίους της καί τό μεγάλο πλῆθος τῶν ἀγνώστων, τό πλῆθος τῶν ἱερῶν ναῶν καί τῶν Μοναστηριῶν της (κάποτε ἄκμαζαν στήν Κύπρο 200  καί πλέον Μοναστήρια - σήμερα ὑπάρχουν περίπου 50 στόν ἀριθμό), πού εἶναι διεσπαρμένα σ᾿ ὁλόκληρο τό νησί, δίκαια ἡ Κύπρος χαρακτηρίσθηκε «Ἁγία Νῆσος» ἤ «Νῆσος τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων». Κατά τήν μακραίωνη ἱστορία της ἕνα νέφος ἀθλητῶν τῆς πίστεως ἔζησαν στά ἁγιασμένα χώματά της καί ἀναδείχθηκαν ὅσιοι καί ἐγκρατευτές, Μάρτυρες καί ὁμολογητές, Πατέρες καί διδάσκαλοι. Σ᾿ αὐτό τό νησί, πού τά χώματά του εἶναι σπαρμένα μέ λείψανα Ἁγίων καί Μαρτύρων, ἔζησε στά μέσα περίπου τοῦ 5ου  μ.Χ. αἰώνα ὁ ἅγιος Συνέσιος.

Ἐλάχιστα, σχεδόν μηδαμινά βιογραφικά στοιχεῖα διασώζονται, δυστυχῶς, γιά τόν ἅγιο αὐτό ἱεράρχη τῆς Κύπρου.

Γεννήθηκε στήν ἀρχαία πόλη τοῦ Καρπασίου ἤ Καρπασίας (τό σημερινό τουρκοκρατούμενο Ριζοκάρπασο, πού στενάζει ἀπό τό 1974 κάτω ἀπό τήν βέβηλη μπότα τοῦ ξένου εἰσβολέα, προσμένοντας ὑπομονετικά - ὅ­­­πως καί ἡ ὑπόλοιπη κατεχόμενη γῆ τῆς Κύ­­πρου - τήν λύτρωση καί τήν ἐλευθερία του). Οἱ γονεῖς του ἦσαν ἄνθρωποι πολύ εὐσεβεῖς. Ἀπό μικρῆς ἡλικίας διδάχθηκε τά ἱερά Γράμματα ὥστε ἀπό πολύ νωρίς νά γίνει «σκεῦος πολύτιμον καί ἐκλεκτόν τοῦ Παρακλήτου», λαμπρόν κατοικητήριον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως ἀκριβῶς ἡ ἀγαθή  γῆ δέχεται τόν καλόν σπόρον καί ἀποδίδει ὕστερα «καρπόν ἑκατονταπλασίονα», τό ἴδιο καί ἐκεῖνος δέ­­χθηκε μέσα στήν ψυχή του ἀπό μικρός τόν θεῖο σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου καλλιεργώντας μέ σοφία καί σύνεση τίς θεῖες ἐντολές τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι, νέος ἀκόμη, ἀναδείχθηκε πρότυπο χριστιανικῆς πίστεως καί ἀρετῆς. Ὑπακούοντας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ χειροτονεῖται διάκονος ἀπό τόν ἐπίσκοπο τῆς πόλης καί λίγο ἀργότερα πρεσβύτερος. Μετά τήν κοίμηση τοῦ ἁγίου Φίλωνα, τότε ἐπισκόπου τῆς Καρπασίας, τόν διαδέχεται ὁ ἴδιος στό ἀξίωμα ἀναλαμβάνοντας τήν ποιμαντική φροντίδα τῆς ἐπισκοπῆς αὐτῆς, ἀφοῦ οἱ πολλές του ἀρετές καί τά θεῖα χαρίσματά του τόν εἶχαν ἀναδείξει ἰδιαίτερα ἀγαπητό ἀνάμεσα στόν λαό.

Ἔχοντας ὡς πρότυπο τόν ἅγιο Φίλωνα ἀ­­κο­­λούθησε τό παράδειγμά του, καταδιώκοντας τήν εἰδωλολατρία καί καταπολεμώντας μέ σκληρούς ἀγῶνες τίς αἱρέσεις, πού ἦταν πολύ διαδομένες τήν ἐποχή ἐκείνη στό νησί. Θερμός ὑπερασπιστής τῆς ὀρθόδοξης πίστης καθοδήγησε μέ πολλή σοφία καί σύνεση τόν λαό τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἀγάπη πρός τό πνευματικό ποίμνιο πού τοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ Θεός, ἐκδηλωνόταν συχνά μέ πολλές θαυματουργικές θεραπεῖες καί πλῆθος ἀπό θαύματα, ἐνόσω ἀκόμη ζοῦσε. Πολλά ἐπίσης εἶναι καί τά θαύματα τοῦ ἁγίου Συνεσίου μετά τήν μακαρία κοίμησή του.

Προτιμώντας τήν ἀσκητική ζωή ἀπό τίς τιμές τῆς ἐπισκοπικῆς αὐλῆς, ὁ σοφός αὐτός ποιμενάρχης μπόρεσε νά συνδυάσει τό ἐπισκοπικό ἀξίωμα μέ τό μοναχικό «ἐπάγγελμα» τῆς ἰσάγγελης πολιτείας. Ἔχοντας στά βάθη τῆς καρδιᾶς του τόν διάπυρο πόθο τῆς ἡσυχίας καί τῆς εἰρήνης τοῦ ἔγκλειστου μοναχικοῦ βίου ἀποσύρθηκε σέ ἐρημικό σπήλαιο. Ζώντας ἐκεῖ χωρίς τροφή ἤ κάποια ἄλλη σωματική ἀπόλαυση, συνομιλοῦσε κα­­θη­με­ρινά μέσα στή σιωπή καί τήν ἡσυχία, μόνος «μόνῳ τῷ Θεῷ» καί ζοῦσε συντροφιά μέ τούς ἀγγέλους. Ἀντάλλαξε ἔτσι τήν ματαιότητα τῆς προσωρινῆς ἐπίγειας δόξας μέ τήν αἰώνια δόξα πού δέν φθείρεται καί τήν χαρίζει ὁ Θεός σ᾿ ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν πολύ.

Φθάνοντας σέ μεγάλη ἡλικία ὁ ἅγιος Συ­­νέ­σιος ἀποχαιρέτησε τήν μάταιη τούτη ζωή γιά νά μεταβεῖ στήν αἰωνιότητα, κοντά στόν Χριστό πού τόσο πολύ ἀγάπησε. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στίς 26 Μαῒου.

ΦΙΛΑΓΙΟΣ