Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως συμπληρώνει τήν ἑορτή τῆς Ἀναστάσεως (νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου). Μέ τήν ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ στούς Οὐρανούς, πραγματοποιήθηκε ἡ ἄνοδος τῆς ἀνθρώπινης φύσης στά δεξιά τοῦ Θεοῦ, ἔγινε δηλαδή δυνατή ἡ ἀνάληψή μας στόν οὐρανό. Ἔχουμε πλέον τήν δυνατότητα νά φθάσουμε κι ἐμεῖς στήν βίωση τῆς Ἀναλήψεως, πού εἶναι ἡ θέωση.

Στή σύγχρονη χριστιανική(;) κοινωνία, ἡ ὁποία εἶναι γεγονός ὅτι πνευματικά νοσεῖ βαριά, πόσοι ἄραγε συνάνθρωποί μας συγκινοῦνται ἤ προβληματίζονται ἀπό τά γεγονότα αὐτά, πού μᾶς ὑπενθυμίζει κάθε τόσο τό ἑορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας; Γεγονότα πού δέν εἶναι μόνο ἱστορικά ἤ κοινωνικά, ἀλλά ἔχουν σχέση μέ τήν ἴδια τήν ὕπαρξή μας;...

Ὁ Χριστός λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος Του, εἶχε πεῖ στούς Μαθητές Του: «Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρός ὑμᾶς» (Ἰωάν. ιδ΄,18). Δέν θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς. Ἔρχομαι καί πάλι κοντά σας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν Παράκλητο. (Αὐτό πού εἰπώθηκε τότε στούς Μαθητές, ἀφορᾶ καί ὅλους ἐμᾶς σήμερα. Ἐμεῖς ὅμως μέ τήν θέλησή μας ἀποστραφήκαμε τόν Πατέρα μας. Τόν ἐγκαταλείψαμε. Γι᾿ αὐτό καί μείναμε ὀρφανοί...).