Ὁ ἀγώνας μας εἶναι νά μεταμορφωθοῦμε, ὄχι φορώντας μάσκα, ἀλλά λαμβάνοντας τό Θαβώριον φῶς…

 (Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ ἁγίου Καθηγουμένου τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου π. Χρυσοστόμου στό  Ἱερό Ἡσυχαστήριο «ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ» Μεσαίου Θεσ/νίκης, Πέμπτη 6/8/2020, κατά τή θεία Λειτουργία τῆς Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ).

 

Σήμερα ἑορτάζουμε ἕνα φοβερό Μυστήριο, ἕνα γεγονός πού ἐξέπληξε τούς Μαθητάς καί κατέβασε τόν Οὐρανόν εἰς τήν γῆν καί ἀνέβασε τήν γῆν εἰς τόν Οὐρανόν.

 Ἑνώθηκαν οἱ Προφῆται  μέ τούς Ἀποστόλους εἰς τό πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ μας μέσα στό φῶς τῆς Χάριτός Του. Κι ἐμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι βρισκόμαστε μπροστά σέ ὅλη αὐτή τήν ὑπόθεση χωρίς νά βλέπουμε τίποτα, τυφλοί ὄντες πνευματικά, ζοῦμε μέσα στήν ἀτμόσφαιρα αὐτή, ὅπου οἱ Ἄγγελοι γεμίζουν τόν Οὐρανόν ἤ μᾶλλον τοῦτον τόν τόπον, ὅπου ὁ Χριστός ἀκόμη μιά φορά θυσιάζεται γιά ὅλους ἐμᾶς…, θυσιάζεται γιά ὅλους ἐμᾶς!

Ἐμεῖς ὅμως..., ἐμεῖς ὅμως δέν ἀντιλαμβανόμεθα τίποτα ἀπό τό φῶς Του. Τό Αἷμα  καί τό Σῶμα Του μέσα στό Ἅγιο Ποτήριο, σφαγμένα μεταδίδονται σέ ὅλους μας, γιά νά μᾶς μπολιάσουν καί νά κάμουν τό σῶμα μας Σῶμα Χριστοῦ, τό αἷμα μας Αἷμα Χριστοῦ. Μᾶς βάζει μέσα σ’ αὐτό τό φῶς τῆς Χάριτός Του ὁ Θεός καί μᾶς δίδει τόν ἑαυτόν Του! Ποιός Πατέρας θά τό ἔκανε αὐτό;  Ὅμως, τό ἔκαμε καί τό κάμνει καί συνεχίζει νά τό κάμνει, ὄντας ἡμῶν εὑρισκομένων μέσα στόν βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀποστασίας.   

Βέβαια, φοβοῦμαι καί τρέμω μήπως ὅλη αὐτή ἡ θυσία, ὅλη αὐτή ἡ εὐλογία ἔρχεται σ’ ἐμᾶς καί γιά μᾶς εἰς κρῖμα καί εἰς κατάκριμα ἕνεκα τῆς ἀναξιότητός μας.

 Ἀδελφοί μου, σήμερα ζήσαμε μέσα στό Μυστήριο τοῦ Θεοῦ· ἄλλοι ἦλθαν γιά νά ἐκκλησιασθοῦν, ἄλλοι ἦλθαν γιά νά παρακολουθήσουν, λίγοι ἦλθαν γιά νά ζήσουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ! Καί πρέπει αὐτό νά τό προσέξουμε πάρα πολύ. Ἡ Θεία Λειτουργία δέν εἶναι θέατρο, δέν εἶναι μαγεία. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ. Καί σ’ αὐτήν τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ἀπαντοῦμε: «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν».

Τώρα σέ λίγο θά πάρουμε τήν σταφυλή εἰς τά χέρια μαζί μέ τόν ἄρτο, τό ἀντίδωρο. Ἀντίδωρο θά πεῖ ἀντί τοῦ δώρου. Τό δῶρο εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, κι ὅσοι δέν κοινωνοῦν παίρνουν ἀντί τοῦ δώρου -ἀντί τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ- τό ἀντίδωρο. Βέβαια τό παίρνουν κι αὐτοί πού κοινωνοῦν γιά πρακτικούς λόγους, διότι ὅταν τό βάζουν στό στόμα,  ὡσεί σπόγγος ρουφάει ὅλα τά ὑπολείμματα τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ καί εἰσέρχεται μέσα εἰς ὅλο τό σῶμα καί τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

Θά πάρουμε λοιπόν στά χέρια μας τήν σταφυλή ἀλλά καί τό ἀντίδωρο, πού ἄν τό ἐξετάσουμε, τί κάνει; Τό ἀντίδωρο  εἶναι τό σῶμα τῆς Παναγίας, εἶναι αὐτό τό πρόσφορο πού φέρνουμε εἰς τήν ἐκκλησία. Καί μέσα ἀπό τό κέντρο τοῦ προσφόρου, βγαίνει ὁ Ἀμνός, βγαίνει τό τεμάχιο ἐκεῖνο πού γράφει: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ, τό ὁποῖο θά μπεῖ στό ἅγιο δισκάριο καί θά γίνει Σῶμα Χριστοῦ.      

 Τό πρόσφορο λοιπόν συμβολίζει τήν Παναγία μας, αὐτό τό ἐναπομεῖναν μέρος τοῦ προσφόρου εἶναι τό σῶμα τῆς Παναγίας.

Κάθε φορά πού ἐρχόμαστε στόν Ναό, ὄχι γιά νά ἐκκλησιασθοῦμε, ὄχι γιά νά παρακολουθήσουμε, ἀλλά γιά νά συμμετέχουμε στό Μυστήριο, παίρνουμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, παίρνουμε καί τό σῶμα τῆς Παναγίας καί ζοῦμε μέσα μας ἔντονα πλέον τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ καρδιά μας χτυπᾶ καί ζεῖ ὅλο αὐτό τό Μυστήριο καί μεῖς ψάλλουμε «Εἴδομεν τό φῶς τό ἀληθινόν», γνωρίσαμε μέσα στήν καρδιά μας, μέσα στήν ὕπαρξή μας, τό φῶς τό ἀληθινόν. Λάβαμε Πνεῦμα ἐπουράνιον, πού βρίσκεται στήν ἀληθινή Πίστη καί ὄχι πουθενά ἀλλοῦ.

Ἀδέλφια μου, ὁ Θεός μᾶς ἔβαλε μέσα στήν ἀληθινή Πίστη, αὐτήν τήν ὁποία προσπαθοῦν κάποιοι μέ κάθε τρόπον νά τήν μαγαρίσουν, νά τήν ἐξευτελίσουν, νά τήν παραποιήσουν, νά τήν ἀποτελειώσουν. Ἐργάζονται, προετοιμάζοντας τόν δρόμο τοῦ ἀντιχρίστου, τόν πρόδρομον τοῦ σατανᾶ μέσα στή ζωή τῆς ἀνθρωπότητος. Θά ’ρθουν δεινά καί ἄλλα καί πολλά. Λογική δέν θά ἔχουν. Θά φαίνονται ὅτι εἶναι λογικά, ἀλλά δέν θά ἔχουν λογική σ’ ἕναν ἄνθρωπο πού θέλει νά τά ἐξετάσει καί νά τά μελετήσει προσεκτικά. Θά ’ρθουν καί ἄλλα δεινά καί «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται». Πολλοί οἱ κλητοί διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, πολλοί οἱ καλεσμένοι, ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί.

Σᾶς παρακαλῶ, ὅταν εἶσθε μπροστά στόν Θεό, ὅταν στό σπίτι σας πᾶτε, μέ ἀναμμένο τό καντηλάκι καί τό θυμίαμα, νά ψελλίσετε: «Κύριε, ἄς εἶμαι κι ἐγώ ἕνας ἀπό τούς ἐκλεκτούς Σου. Μέ κάλεσες διά τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, λαμβάνω καί μεταλαμβάνω καί τό Σῶμα Σου καί τό Αἷμα Σου καί τή Χάρη τή δική Σου, κράτησέ με κοντά Σου».

Δύσκολα χρόνια ἔρχονται, ἀδελφοί μου, καί «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται». Θά μείνουμε λίγοι, οἱ ἐκκλησίες μπορεῖ νά ὑπάρχουν, δέν ξέρουμε μέ ποιά μορφή. Τά Μοναστήρια μπορεῖ νά ὑπάρχουν, δέν ξέρω μέ ποιά μορφή, δέν ξέρω μέ τί «πιστεύω», ὄχι ὅμως μέ τό «πιστεύω» τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί  ἀλλοιώνουν τήν Πίστη, ἀλλοιώνουν καί τό πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι εἰκόνα Θεοῦ, τό ἀλλοιώνουν καί τό κάνουν μασκαρᾶ. Τί φοβερό πρᾶγμα!

Καί νά ξεύρετε ὅτι αὐτά πού μᾶς βάζουν στό πρόσωπο, γιά νά μᾶς τό κρύψουν,  ὥστε νά μήν φαίνεται τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, νά ξεύρετε ὅτι αὐτά συντομεύουν τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας, γιατί μέσα σέ μία ὥρα γεμίζουν μικρόβια, τά ὁποῖα καί μολύνουν ὅσους τίς φοροῦνε. Θά δεῖτε ὅτι οἱ ἄνθρωποι θά ἔχουν σέ λίγο φοβερά προβλήματα στά πνευμόνια καί σέ ἄλλα μέρη τοῦ σώματος.

Γι’ αὐτό νά προσέξετε πάρα πολύ ἀπό κάθε ἄποψη. Φίμωτρα δέν μᾶς χρειάζονται! «Ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε ἀδελφοί», φωνάζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Ὁ ἀγώνας μας εἶναι νά μεταμορφωθοῦμε, ὄχι βάζοντας μάσκα, ἀλλά, παίρνοντας τή Χάρη καί τό φῶς, λαμβάνοντας τό Θαβώριο φῶς καί στό πρόσωπό μας καί στή ζωή μας ὁλόκληρη.

Καί νά προσέξετε πάρα πολύ, αὐτό θέλω νά σᾶς πῶ καί τελειώνω. Κάθε μέρα στήν Παράκληση ψάλλουμε πρός τήν Παναγία «Ἄλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν, τῶν μή προσκυνούντων τήν εἰκόνα Σου τήν σεπτή…». Ἐπηρεασμένοι πολλοί ἄνθρωποι δέν προσκυνοῦνε τίς εἰκόνες, ἐφαρμόζουν τήν αἵρεση τῶν εἰκονομάχων, οἱ ὁποῖοι δέν προσκυνοῦσαν τίς εἰκόνες κι ἀπό μακριά κάνουν μιά προτεσταντική ὑπόκλιση, πράγματα πού εἶναι ξένα πρός τήν  Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

 Ἐμεῖς ἀγκαλιάζουμε τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγιᾶς μας, κι ἄν θέλετε τή σφίγγουμε μέσ’ στήν καρδιά μας καί τήν ἀσπαζόμαστε ὅπως θ’ ἀσπασθοῦμε τήν φωτογραφία τοῦ παιδιοῦ μας πού βρίσκεται στά ξένα ἤ στήν ἄλλη ζωή, ὅπως θά χύσουμε δάκρυα καί θά περιμένουμε τή συνάντηση μαζί του, ἔτσι καί τήν ἅγια Εἰκόνα τήν ἀγκαλιάζουμε, τήν φιλοῦμε, τήν προσκυνοῦμε, προσμένοντας νά συναντηθοῦμε εἰς τήν ἄλλη ζωή καί μέ τόν Χριστόν μας καί μέ τήν Μάνα μας τήν Παναγιά καί μέ ὅλους τούς Ἁγίους.

Ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Μεταμορφώσεως. Τό πόσο μεταμορφωθήκαμε πνευματικά  ἄς τό κοιτάξει ὁ καθένας μας καί μή ξεχάσετε, ὅταν στό σπίτι πᾶτε, τό καντήλι  ἀναμμένο σήμερα σ’ αὐτή τή γιορτή καί τό θυμίαμα νά ἀναβαίνει σάν προσευχή  στόν Χριστό μας, γιά νά μᾶς μεταμορφώσει, γαί νά γίνουμε δικά Του παιδιά, ἀμήν.