Ο δρόμος προς τον ολοκληρωτισμό

 

Mετάφραση:Μ.Στυλιανού

Οι άνθρωποι μπορούν να πουν ότι δεν είδαν πού πήγαιναν τα πράγματα τους τελευταίους 17 μήνες... αλλά το έβλεπαν.

Είδαν όλες τις πινακίδες στην πορεία. Όλα τα σημάδια ήταν γραμμένα με μεγάλα, ζωηρά γράμματα, μερικά από αυτά σε τρομακτικό γερμανικό φόντο. Φώναζαν...

«ΑΥΤΟΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΔΡΌΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΌ».

Δεν θα σου δείξω όλες αυτές τις πινακίδες ξανά. Άνθρωποι σαν εμένα τις δείχνουν, και τις διαβάζουν δυνατά, εδώ και 17 μήνες. Όποιος γνωρίζει κάτι για την ιστορία του ολοκληρωτισμού, πώς μετατρέπει σταδιακά την κοινωνία σε μια τερατώδη εικόνα καθρέφτη, γνωρίζει από την αρχή τι είναι η «Νέα Κανονικότητα» και τα γεγονότα φωνάζουν από τις στέγες γι 'αυτό.

Παρακολουθήσαμε καθώς η Νέα Κανονικότητα μετέτρεψε τις κοινωνίες μας σε παρανοϊκές, παθολογικές, αυταρχικές Δ Υ Σ ΤΟ Π Ι Ε Σ, όπου οι άνθρωποι πρέπει τώρα να δείξουν τα «χαρτιά» τους για να δουν μια ταινία ή να πάρουν ένα φλιτζάνι καφέ και να επιδείξουν δημόσια την ιδεολογική τους συμμόρφωση για να εισέλθουν σε ένα σούπερ μάρκετ και να αγοράσουν τα ψώνια τους.

Παρακολουθήσαμε πως η Νέα Κανονικότητα μετέτρεψε την πλειοψηφία των μαζών σε μεθυσμένους από μίσος, υστερικούς όχλους που διώκουν ανοιχτά τους «Ανεμβολίαστους», τους επίσημα «Untermenschen» ( υπανθρώπους στη ναζιστική Γερμανία) της νέας κανονικής ιδεολογίας.

Παρακολουθήσαμε καθώς η Νέα Κανονικότητα έκανε ακριβώς αυτό που κάθε ολοκληρωτικό κίνημα στην ιστορία έχει κάνει πριν από αυτό. Τα επισημάναμε όλα αυτά, σε κάθε βήμα της διαδρομής. Δεν θα τα επαναλάβω όλα αυτά ξανά.

Θα καταγράψω, ωστόσο, πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή και πώς φτάσαμε εδώ ... για την ιστορία, έτσι ώστε οι άνθρωποι που θα σας πουν αργότερα ότι «δεν είχαν ιδέα πού πήγαιναν τα τρένα» θα καταλάβουν γιατί δεν τους εμπιστευόμαστε πλέον και γιατί τους θεωρούμε δειλούς και συνεργάτες, ή χειρότερα.

Ναι, αυτό είναι σκληρό, αλλά αυτό δεν είναι παιχνίδι. Δεν είναι διαφορά απόψεων. Το παγκόσμιο-καπιταλιστικό κυβερνών κατεστημένο εφαρμόζει μια νέα, πιο ανοιχτά ολοκληρωτική δομή της κοινωνίας και μέθοδο διακυβέρνησης. Ανακαλούν τα συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματά μας, μεταβιβάζουν την εξουσία από κυρίαρχες κυβερνήσεις και δημοκρατικούς θεσμούς σε ασύδοτες παγκόσμιες οντότητες που δεν έχουν καμία υποταγή σε κανένα έθνος ή τον λαό του.

Αυτό συμβαίνει... Αυτή τη στιγμή. Δεν είναι τηλεοπτικό σήριαλ. Συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Η ώρα για τους ανθρώπους να «ξυπνήσουν» τελείωσε. Σε αυτό το σημείο, είτε συμμετέχετε στον αγώνα για να διατηρήσετε ό,τι έχει απομείνει από τα ανθρώπινα δικαιώματα σας, και την λαϊκή σας κυριαρχία, είτε παραδίδεστε στη «Νέα Κανονικότητα», στον παγκόσμιο-καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. Δεν ενδιαφέρει τι πιστεύετε για τον ιό, ή τις μεταλλαγμένες παραλλαγές του, ή τα πειραματικά «εμβόλια». Αυτό δεν είναι ένα αφηρημένο επιχείρημα για την «επιστήμη». Είναι ένας αγώνας... μια πολιτική, ιδεολογική μάχη. Από τη μία πλευρά είναι η δημοκρατία, από την άλλη ο ολοκληρωτισμός. Διαλέξτε επί τέλους μια πλευρά και ζήστε μ' αυτήν.

Τέλος πάντων, εδώ είμαστε αυτή τη στιγμή, και πώς φτάσαμε εδώ, αναφέροντας μόνο τα μεγάλα χτυπήματα.

Είναι Αύγουστος του 2021 και η Γερμανία απαγόρευσε επίσημα τις διαδηλώσεις κατά της επίσημης ιδεολογίας της «Νέας Κανονικότητας». Άλλες δημόσιες συνελεύσεις, όπως η επίδειξη της Ημέρας της Οδού Κρίστοφερ (που απεικονίζεται παρακάτω), πριν από μία εβδομάδα, εξακολουθούν να επιτρέπονται. Η απαγόρευση της πολιτικής αντιπολίτευσης είναι ένα κλασικό χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών συστημάτων. Είναι επίσης μια κλασική κίνηση από τις γερμανικές αρχές, η οποία θα τους δώσει το πρόσχημα που χρειάζονται για να εξαπολύσουν τις ομάδες τραμπούκων της Νέας Κανονικότητας κατά των διαδηλωτών αύριο.

Στην Αυστραλία, ο στρατός έχει αναπτυχθεί για να επιβάλει την πλήρη συμμόρφωση με τα κυβερνητικά διατάγματα ... Αποκλεισμός, υποχρεωτικές τελετουργίες δημόσιας υπακοής κ.λπ. Με άλλα λόγια, πρόκειται για de facto στρατιωτικό νόμο. Αυτό είναι ένα άλλο κλασικό χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών συστημάτων.

Στη Γαλλία, τα εστιατόρια και ιδιοκτήτες άλλων επιχειρήσεων που εξυπηρετούν τους «Ανεμβολίαστους» θα φυλακιστούν, όπως και οι «Ανεμβολίαστοι». Ο αποδιοπομπαίος τράγος, η δαιμονοποίηση και ο διαχωρισμός των «Ανεμβολίαστων» συμβαίνει σε χώρες σε όλο τον κόσμο. Η Γαλλία είναι απλά ένα ακραίο παράδειγμα. Ο αποδιοπομπαίος τράγος, η απανθρωπιά και ο διαχωρισμός των μειονοτήτων — ιδιαίτερα των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος — είναι ένα ακόμη κλασικό χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών συστημάτων.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο, εισάγεται επίσης αυτό το ψευδο-ιατρικό σύστημα κοινωνικού διαχωρισμού, προκειμένου να διαιρεθούν οι κοινωνίες σε «καλούς ανθρώπους» (δηλαδή, συμμορφωμένους) και «κακούς» (δηλ. μη συμμορφούμενους).

Οι «καλοί άνθρωποι» λαμβάνουν άδεια και ενθαρρύνονται από τις αρχές και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης να εξαπολύσουν την οργή τους στους «Ανεμβολίαστους», για να απαιτήσουν τον διαχωρισμό μας σε στρατόπεδα εγκλεισμού, να απειλήσουν ανοιχτά να μας δολοφονήσουν άγρια. .

Αυτό είναι επίσης ένα χαρακτηριστικό των ολοκληρωτικών συστημάτων.

Και εκεί είμαστε, φίλοι μου.

Δεν ήρθαμε εδώ χθες το βράδυ. Εδώ είναι μόνο μερικές από τις αδιαμφισβήτητες πινακίδες κατά μήκος του δρόμου προς τον ολοκληρωτισμό που επεσήμανα τους τελευταίους 17 μήνες.

Και τώρα, εδώ είμαστε, όπου κατευθυνόμαστε από την αρχή, σαφώς, αναμφισβήτητα... απευθείας στην επικείμενη καταιγίδα, ή ενδεχομένως στον παγκόσμιο εμφύλιο πόλεμο.

Αυτό δεν είναι το τέλος του δρόμου προς τον ολοκληρωτισμό, αλλά είμαι σίγουρος ότι είμαστε στην τελική ευθεία. Νιώθω ότι τα πράγματα πρόκειται να γίνουν άσχημα. Πολύ άσχημα. Εξαιρετικά άσχημα. Όσοι από εμάς αγωνιζόμαστε για τη διατήρηση των δικαιωμάτων μας, και κάποια βασική αίσθηση δημοκρατίας, είμαστε λιγότεροι, αλλά δεν έχουμε πει ακόμη την τελευταία μας λέξη ... και είμαστε εκατομμύρια, και είμαστε ξύπνιοι.

Οπότε διαλέξτε πλευρά, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Αλλά, πριν να το κάνετε μπορείτε να ανατρέξετε στην ιστορία των ολοκληρωτικών συστημάτων, τα οποία, για κάποιο λόγο, ποτέ δεν φαίνεται να αποδίδουν για τους απολυταρχικούς, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμα. Δεν είμαι επαγγελματίας φιλόσοφος ή κάτι τέτοιο, αλλά υποψιάζομαι ότι αυτό μπορεί να έχει να κάνει με την ανεξήγητη επιθυμία κάποιων ανθρώπων για ελευθερία, και την προθυμία μας να αγωνιστούμε γι' αυτήν, μερικές φορές μέχρι θανάτου.

Αυτό που ζούμε σήμερα μοιάζει με μια από εκείνες τις φορές.

Σοβαρά, όμως, διάλεξε πλευρά... τώρα... αλλιώς μια πλευρά θα επιλεγεί από άλλους για σένα.

ΠΗΓΗ freepen

Authored by CJ Hopkins via The Consent Factory,