Κρίμα. Καλύτερα να μην αναφερθούμε στους Ιταλούς διανοούμενους. Πιστεύω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην Ιταλία έγινε ένα πραγματικό πραξικόπημα με πρόσχημα τον υγειονομικό τρόμο, τον οποίο διαχειρίστηκαν οι ίδιες οι αρχές της χώρας. Όλες οι αρχές δικαίου, αλλά και της πολιτικής συνύπαρξης έχουν δυναμιτιστεί, η μία μετά την άλλη. Έχουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης αντί για νόμο. Έχουμε κατευθυνόμενη πληροφορία αντί για ελεύθερη συζήτηση. Έχουμε τεχνολογία αντί για πολιτική. Ζούμε σε απόσταση, με καχυποψία και διακρίσεις αντί για αλληλεγγύη και συνύπαρξη. Με λίγα λόγια: οι αρχές συνύπαρξης και δικαίου έχουν εγκαταλειφθεί.
«Εξουσιοδοτημένη ελευθερία»
Νομίζω ότι η ίδια η ιδέα της ελευθερίας και η ίδια η ιδέα του νόμου αλλάζουν. Δύο απλά παραδείγματα: πρώτον, το Πράσινο πάσο. Το Πράσινο πάσο είναι μέρος του πολιτικού προτύπου που ονομάζεται «εξουσιοδοτημένη ελευθερία». Περί τίνος πρόκειται ? Η εξουσιοδότηση ενός δικαιώματος είναι μια πράξη που δεν παρέχει νέα δικαιώματα, αλλά εξουσιοδοτεί την άσκηση ήδη υπαρχόντων δικαιωμάτων. Για παράδειγμα, η ελευθερία να φύγετε από το σπίτι, να πάτε σε ένα εστιατόριο ή να πάρετε το τρένο. Βασικά δικαιώματα για τα οποία απαιτείται πλέον άδεια για να ασκηθούν. Και εδώ είναι που βλέπουμε την τύφλωση των ανθρώπων που πιστεύουν ότι το Πράσινο πάσο είναι μια αρχή που εγγυάται την ελευθερία ενώ η εξουσιοδοτημένη ελευθερία δεν είναι πλέον ελευθερία, αφού μπορεί να ανακληθεί από αυτόν που έδωσε την εξουσιοδότηση.
Αβεβαιότητα δικαίου
Το άλλο σημείο αφορά τη φύση του
ίδιου του δικαίου. Εξ ορισμού, ο νόμος πρέπει να είναι βέβαιος: δεν
υπάρχει νομιμότητα χωρίς βεβαιότητα δικαίου. Αν, όμως, αντίθετα, όπως
συμβαίνει, η κυβέρνηση παρεμβαίνει κάθε δύο εβδομάδες για κάποιο πρόβλημα,
αλλάζοντας συνεχώς τους κανόνες, δεν υπάρχει πλέον νομιμότητα. Αυτό το
φαινόμενο δεν είναι νόμιμο. Ένα αβέβαιο δικαίωμα δεν είναι
δικαίωμα. Είναι μια τεράστια αλλαγή γιατί ο κόσμος το συνηθίζει. Για
να ζήσουμε σεβόμενοι το νόμο, είναι απαραίτητο οι πολίτες να γνωρίζουν τι είναι
ο νόμος και να είναι σταθερός. Διαφορετικά, πέφτουμε σε κατάσταση
αναρχίας.
Και οι δύο αυτές έννοιες είναι σημαντικές. Εισήλθαμε σε αυτό το πραξικόπημα, που έχει ήδη γίνει. Θα αλλάξουν την αντίληψή μας για την ελευθερία και το δίκαιο. Τελικά, αυτό το πρότυπο ανάδειξης μιας παράνομης κατάστασης δίπλα σε μια νόμιμη κατάσταση, η απουσία προτύπων δίπλα σε πρότυπα, είναι αυτό που οι ερευνητές ονόμασαν ναζιστικό κράτος. Δηλαδή ένα διπλό κράτος: από τη μια φαίνεται ότι το κράτος εξακολουθεί να λειτουργεί, ενώ από την άλλη, εμφανίζονται νέες εξωτερικές δυνάμεις που είναι αυτές που πραγματικά αποφασίζουν.
Η τύφλωση του λαού [για την ψεύτικη ελευθερία του λαού] προχωρά ταυτόχρονα με την επιβεβλημένη ενημέρωση. Η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, εξέδωσε νομοθετικό διάταγμα που χρηματοδοτεί εφημερίδες που δημοσιεύουν κυβερνητικές πληροφορίες για τον κορωνοϊό. Όλες οι εφημερίδες πήραν αυτά τα κεφάλαια. Πιστεύω ότι μια μέρα οι ιστορικοί θα θυμηθούν την εποχή της ιστορίας που οι δημοσιογράφοι επέδειξαν την πιο επαίσχυντη και ειδεχθή συνενοχή με την εξουσία.
http://www.benoit-et-moi.fr/2020/2021/11/27/la-colere-de-giorgio-agamben/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου