Μέσα στο βαθύ σκοτάδι, πάντα ξεπροβάλλει ένα φως...

(Εμπειρίες από τη ζωή του μακαριστού μητροπολίτου Νικαίας Γεωργίου)

«Κάποια Μεγάλη Τρίτη μετά άπό ένα κήρυγμα σέ εκκλησία τής Λαμίας, εμφανίσθηκε στό τέλος του συντόμου κηρύγματος του ένας νέος πού ζητούσε επίμονα νά έξομολογηθή τό ίδιο εκείνο βράδυ. 'Ο Γεώργιος ήταν κατάκοπος καί πρότεινε τήν επομένη μέρα. Αλλά ό νέος ήταν ευγενικά πιεστικός καί έπέμενε νά τόν δεχθή τό ίδιο εκείνο βράδυ.

Ή καρδιά τού Γεωργίου δέν ήταν δυνατόν νά άρνηθή σέ μιά τέτοια επιμονή. Καί φαντασθήτε τήν έκπληξι τού Γεωργίου, όταν ό νέος εκείνος έβγαλε άπ’ τήν τσέπη του καί τού ένεχείρισε ένα μικρό μπουκαλάκι, λέγοντάς του: "Πάτερ μου, ήθελα νά σάς παραδώσω αυτό τό μπουκαλάκι που περιέχει δηλητήριο γιατί σκεπτόμουν άπόψε νά αύτοκτονήσω. Υστερα άπ’ τό κήρυγμά σας άλλαξα γνώμη...". Τέτοια ήταν ή έπιρροή του».

«Μιά νύκτα χειμωνιάτικη, τό τηλέφωνό του κτύπησε γύρω στά μεσάνυκτα. Μόλις σήκωσε το ακουστικό, μιά γυναικεία φωνή μίλησε.

-Δέν γνωρίζω μέ ποιόν μιλώ, άλλά, πρίν αύτοκτονήσω, ήθελα ν’ ακούσω γιά τελευταία φορά μιά άνθρώπινη φωνή...

Η θεία Πρόνοια κτύπησε το τηλέφωνο τού Γεωργίου. Έγινε κάποια συζήτησι, χωρίς νά άποκαλύψη τήν ιδιότητά του ό Γεώργιος (ήταν τότε Μητροπολίτης Νίκαιας) παρά μόνο ότι μιλάει μέ κάποιο κληρικό. Δέν έμαθε ποτέ τί συνέβη στή συνέχεια, άλλά είμαι βέβαιος πώς ή χάρι τού Θεού δέν θα άφησε μιά ανθρώπινη ψυχή νά χαθή εκείνο το βράδυ»

ΠΗΓΗ

(ΑΡΧΙΜ Ιωάννου ΚΩΣΤΩΦ,  ΘΕΟΣ  ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ-
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ)