Θλίψη, οργή και ντροπή για το νομικό κατάντημα της χώρας μας σε καιρούς κορω-παρα-νοϊκής πανδημίας

 Κωνταντίνου Βαθιώτη, Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Όταν προ ημερών προσπάθησα να εξηγήσω γιατί η αναστολή λειτουργίας των κουρείων-κομμωτηρίων επεβλήθη ενάντια στην κοινή λογική και στις επιταγές του Συντάγματος, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το παγκόσμιο σχέδιο για την καθυπόταξη, τον εξευτελισμό και εν τέλει την αποπροσωποποίηση των πολιτών απανταχού της γης, δεν έτρεφα αυταπάτες ότι θα μπορούσε να ιδρώσει το αφτί κάποιου εκ των Ελλήνων υπο-δικτατόρων.

Κατά μείζονα λόγο δεν έτρεφα αυταπάτες, όταν προσφάτως διετύπωσα την πρόταση για διεξαγωγή ενός δημόσιου τηλεοπτικού διαλόγου μέσω του οποίου θα διαφωτιζόταν ο πολίτης ως προς την αναγκαιότητα της παράτασης του ψυχοκτόνου “lockdown II”. Άλλος ήταν ο στόχος αυτής της πρότασης: Αφ’ ενός να συνοψίσει τους 19 ενδεικτικά αναφερόμενους λόγους διαλόγου για τον Covid-19, ώστε να μπορούν οι πολίτες να επισκοπήσουν εύκολα τα σημεία εκείνα που πιστοποιούν την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαχειρισθεί ανθρώπινα, τεκμηριωμένα και εν τέλει πειστικά την παρούσα υγειονομική κρίση. Αφ’ ετέρου να καταδείξει urbi et orbi ότι η παρούσα θλιβερή κυβέρνηση δικαίως φέρει το παρατσούκλι “Νέα (Αντίχριστη) Δικτατορία”, αφού αδιαφορεί a limine για ένα από τα θεμελιώδη συστατικά στοιχεία της γνήσιας Δημοκρατίας: τον διάλογο με την μειοψηφία.

Όλους αυτούς τους μήνες τα ανάλγητα όντα που μας κυβερνούν δείχνουν το ποιόν τους όταν βάζουν την υπογραφή τους στις εκάστοτε ΚΥΑ, δηλ. όταν παράγουν αυτά τα βρομερά νομοθετικά σκουπίδια, ενώπιον των οποίων ο μελλοντικός Ιστορικός του Δικαίου δεν αποκλείεται να προτείνει να αξιοποιηθούν ως καύσιμη ύλη για το τζάκι των ανθρώπων εκείνης της μακρινής εποχής (αν, βεβαίως, υπάρχουν ακόμη τζάκια και όχι ρομπότ που θα ζεσταίνουν ατομικά όποιον θα κρυώνει) παρά ως νομοθετικό υλικό άξιο δικαιοσυγκριτικού ελέγχου. Το ίδιο θα ισχύει και στην περίπτωση εκείνη κατά την οποία ο πλανήτης θα μαστίζεται πάλι από κάποια άλλη πανδημία, αφού ο νομοθέτης του μέλλοντος δεν θα έχει να αποκομίσει τίποτε ωφέλιμο από τον τρόπο διαχείρισης της σημερινής πανδημίας, η οποία αντιμετωπίζεται σταθερά στην βάση μιας απάνθρωπης λογικής με γνώμονα το λατινικό ρητό του Σενέκα του Πρεσβυτέρου “quaedam remedia graviora ipsis pericula sunt”, ελληνιστί: «μερικά φάρμακα είναι χειρότερα από τους ίδιους τους κινδύνους».

Όλα δείχνουν ότι μέλημα του σημερινού Έλληνα νομοθέτη είναι να ευθυγραμμισθεί οσφυοκαμπτικά προς τις εντολές που παίρνει από τον “αόρατο μαριονετίστα”-αρχιερέα της παγκόσμιας δικτατορίας, με αντάλλαγμα την εδραίωση της κυβέρνησης στην τριζοβολούσα καρέκλα της εξουσίας. Είναι πλέον πασίδηλο ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται να νομοθετήσει σοφά, σταθμίζοντας χειρουργικά τις ανάγκες των πολιτών, ούτως ώστε να θυσιάσει όσο λιγότερες ελευθερίες γίνεται στον μικρότερο δυνατό βαθμό, όταν και όπου ο στόχος της αναχαίτισης του κορωνοϊού μπορεί να επιτευχθεί εξίσου αποτελεσματικά με την επιλογή του ηπιότερου μέσου. Έτσι, οι αενάως μέσω ΚΥΑ νομοθετούντες μοιάζουν με χασάπηδες που στην βιασύνη τους να εξυπηρετήσουν όσο μεγαλύτερο αριθμό πελατών μπορούν, ρίχνουν στην κρεατομηχανή όποιο κρέας βρουν μπροστά τους, κάνοντας εν τέλει κιμά τις ατομικές ελευθερίες του πολίτη και αφήνοντας για την Δημοκρατία τα παλιοκόκκαλα που θα τα καταναλώσει κάποιος σκύλος, ο οποίος θα τα ανασύρει μέσα από τα σκουπίδια.

Μιας και περί σκουπιδιών ο λόγος: Στην τελευταία κατάπτυστη ΚΥΑ, εκδοθείσα την 28η Νοεμβρίου τ.έ., προβλέπονται τα ακόλουθα: «Ειδικώς από τις 21:00 έως τις 5:00 επιτρέπονται οι μετακινήσεις των πολιτών για τους ακόλουθους λόγους: α) Μετακίνηση από και προς εργασία για τις εργάσιμες ώρες ή κατά τη διάρκεια της εργασίας, β) μετακίνηση για λόγους υγείας (μετάβαση σε φαρμακείο, επίσκεψη στον γιατρό ή μετάβαση σε νοσοκομείο ή κέντρο υγείας, εφόσον αυτό συνιστάται μετά από σχετική επικοινωνία), γ) ατομική κίνηση με κατοικίδιο ζώο».

Έστω λοιπόν ότι ο εργένης Ε, μετά από εξονυχιστικό έλεγχο, ανακαλύπτει επιτέλους ότι η δυσοσμία που είχε κατακλύσει το σπίτι του οφειλόταν σε μουχλιασμένο ζαμπόν το οποίο είχε χωθεί σε μια γωνιά του ψυγείου. Ο Ε πρέπει επειγόντως να πετάξει στα σκουπίδια το μουχλιασμένο ζαμπόν, αλλά επισκοπώντας την επίμαχη ΚΥΑ διαπιστώνει έντρομος ότι δεν προβλέπεται τέτοια εξαίρεση. Πρέπει άραγε να υποστεί την αναδιδόμενη μπόχα μέχρι τις 5:00; Πολύ φοβούμαι ότι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στον δύσμοιρο εργένη είναι ότι, για να απαλλαγεί από την συγκεκριμένη μπόχα, θα πρέπει να πετάξει το ζαμπόν από το παράθυρο, αφού ούτε μετά τις 5:00 προβλέπεται εξαίρεση από τον «περιορισμό [ορθώς: απαγόρευση] της κυκλοφορίας των πολιτών εν όλω» (sic), όταν λόγος μετακίνησης του πολίτη είναι η απόρριψη των σκουπιδιών σε κάδους τοποθετημένους στα πεζοδρόμια! Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι ούτε τα υπόλοιπα σκουπίδια δικαιούται να πετάξει κάποια στιγμή της ημέρας ή της νύχτας. Αν δεν θεραπευτεί πάραυτα ο προπεριγραφείς νομοθετικός παραλογισμός, τότε δεν αποκλείεται κάποιος υποχόνδριος αστυνομικός να κόψει πρόστιμο σε έναν πολίτη που τόλμησε να εξέλθει της οικίας του για να πετάξει τα σκουπίδια στον πράσινο κάδο. Κι αν μάλιστα είναι κάποιος συνειδητοποιημένος οικολόγος που πραγματοποιεί ανακύκλωση και θέλει να πετάξει τα πλαστικά του δοχεία στον μπλε κάδο, ο οποίος συνήθως βρίσκεται σε πιο απομακρυσμένο σημείο, τότε αυτήν την ευσυνειδησία του μπορεί να την πληρώσει πολύ ακριβά, αν τύχει να πέσει πάνω στον υποχόνδριο αστυνομικό.

Η εν θέματι ΚΥΑ δεν δίνει όμως τροφή μόνο για ανάδειξη του νομοθετικού παραλογισμού αλλά και μιας πρωτοφανούς απανθρωπιάς. Διότι, βάσει του γράμματος του νόμου, το χρήζον βοηθείας πρόσωπο έχει το δικαίωμα της κατ’ εξαίρεσιν μετακίνησης για λόγους υγείας, αλλά ο τρίτος που πρέπει να συνδράμει το πρόσωπο αυτό, ώστε το τελευταίο να υλοποιήσει την μετακίνησή του, δεν επιτρέπεται να μεταβεί στον τόπο όπου βρίσκεται το εν λόγω πρόσωπο. Επίσης, δεν επιτρέπεται στον τρίτο να μεταβεί στον ίδιο τόπο, προκειμένου να διαπιστώσει αν απαιτείται μετακίνηση του χρήζοντος βοηθείας προσώπου π.χ. σε νοσοκομείο ή να παράσχει ο ίδιος οποιαδήποτε βοήθεια σε αυτό.

Συνδυασμός παραλογισμού και απανθρωπιάς αποτελεί η τρίτη και τελευταία περίπτωση που περιέχεται σε αυτόν τον θλιβερά μικρόψυχο κατάλογο εξαιρέσεων: Προβλέποντας ο άθλιος νομοθέτης ότι επιτρέπεται η «ατομική κίνηση με κατοικίδιο ζώο» άνευ ετέρου προσδιορισμού, ουδόλως αποκλείεται εκ του γράμματος του νόμου όχι μόνο η ευχερώς υπονοούμενη ατομική κίνηση του πολίτη χάριν των αναγκών που πρέπει να εκτελέσει το κατοικίδιό του, αλλά και αντιστρόφως: η έξοδος του σκύλου χάριν της ανάγκης του πολίτη για ατομική κίνηση. Τούτο προκύπτει από την χρήση της πρόθεσης «με», η οποία δηλώνει απλή συνοδεία και όχι σκοπό: Η κυριολεκτική ερμηνεία λοιπόν της συγκεκριμένης φράσης σημαίνει ότι νομίμως μπορεί να εξέλθει της οικίας του ένας πολίτης για να μετακινηθεί ο ίδιος, εφόσον έχει μαζί του, ακόμη και στην πρώτη σφαίρα κατοχής του, δηλ. επάνω του, το κατοικίδιο ζώο – προσοχή: ένα οποιοδήποτε κατοικίδιο ζώο και όχι κατ’ ανάγκην τον σκύλο του, άρα επιτρεπτώς μπορεί να περπατά, κουβαλώντας στην αγκαλιά του ακόμη κι ένα… ινδικό χοιρίδιο.

Συμπέρασμα: Δεν μας επιτρέπουν να πάμε να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται ο κατάκοιτος γονέας μας, αλλά μας αφήνουν να βγούμε έξω μαζί με το κατοικίδιό μας!

Μετά τα ανωτέρω, οι 21 υπουργοί και υφυπουργοί που υπογράφουν την κατάπτυστη ΚΥΑ θα έπρατταν άριστα, αν υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους. Διότι όποιος δεν μπορέσει να ελέγξει την κατάσταση της υγείας ενός οικείου προσώπου του που χρήζει βοηθείας, με αποτέλεσμα να συμβεί για τον τελευταίο το μοιραίο μεταξύ 21:00 και 5:00, τότε είναι πολύ πιθανό να στραφεί ποινικά σε βάρος και των 21 φωστήρων, οι οποίοι έδρασαν ως συναυτουργοί παρεμπόδισης μιας εν δυνάμει σωστικής αιτιώδους διαδρομής (για το φαινόμενο αυτό βλ. την μελέτη του γράφοντος, εις: Εμβάθυνση σε Ειδικά Ζητήματα Ποινικού Δικαίου, εκδ. Σάκκουλα Θεσαλονίκης, 2014, σελ. 179 επ.)!

Θλίψη, οργή και ντροπή για το νομικό κατάντημα της χώρας μας σε καιρούς κορω-παρα-νοϊκής πανδημίας.