«ΝΤΡΟΠΗ ΕΛΛΗΝΕΣ!»

«Ὅλο εἰς τόν κρεμνόν κυλᾶμεν κάθε ᾿μέρα...»

(Ἰωάννης Μακρυγιάννης, 1797-1864)

Δυστυχισμένη Ἑλλάς,

δυστυχισμένοι  Ἕλληνες!

Ἀναθεματισμένοι κυβερνῆτες...

Ἐγίναμεν Σόδομα καί Γόμαρα...

Πατρίδα, πατρίδα ἤσουνα ἄτυχη

ἀπό ἀνθρώπους νά σέ κυβερνήσουν...

Θέ, τί ᾿ λέπομεν εἰς τήν ἡμέραν μας;

Τό ἔθνος ἀφανίστη ὅλως διόλου...

Ὅταν μοῦ πειράξουν τήν πατρίδα μου καί θρησκεία μου,

θά μιλήσω, θά ᾿νεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάνουν...

Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες, σπορά τῆς ἑβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον. Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα.

Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνιν καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα: «Δέν βλέπετε πού θέλουν νά κάμουν τήν Ἑλλάδα παλιόψαθα; Βοηθῆστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μήν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου, αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτα (κρέατα) τῆς τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά ἀπό αὐτά πού κατεδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας».

Ἕνας δικός μου ἀγωνιστής μοῦ ἔφερε καί μοῦ διάβασεν ἕνα παλαιόν χαρτί, πού ἔγραψεν ὁ κοντομερίτης μου Ἅγιος παπάς, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Τόν ἐκρέμασαν εἰς ἕνα δέντρον Τοῦρκοι καί Ἑβραῖοι, διότι ἔτρεχεν ὁ εὐλογημένος παντοῦ καί ἐδίδασκεν Ἑλλάδα, Ὀρθοδοξία καί Γράμματα.

Ἔγραφεν ὁ μακάριος ἐκεῖνος: «Ἕνας ἄνθρωπος νά μέ ὑβρίσει, νά φονεύσει τόν πατέρα μου, τήν μητέρα μου, τόν ἀδελφόν μου καί ὕστερα τό μάτι νά μοῦ βγάλει, ἔχω χρέος σάν χριστιανός νά τόν συγχωρήσω. Τό νά ὑβρίσει τόν Χριστόν μου καί τήν Παναγίαν μου, δέν θέλω νά τόν βλέπω».

Τό χαρτί τοῦ πατέρα Κοσμᾶ ἔβαλα καί μοῦ τό ἐκαθαρόγραψαν. Καί τό ἐκράτησα ὡς Ἅγιον Φυλαχτόν, πού λέγει μεγάλην ἀλήθειαν. Θά πῶ νά μοῦ γράψουν καλλιγραφικά καί τόν ἄλλον ἀθάνατον λόγον του, «τόν Πάπαν νά καταρᾶσθε ὡς αἴτιον». Θέλω νά τό βλέπω κοντά στά ᾿κονίσματά μου, διότι τελευταίως κάποιοι δικοί μας ἀνάξιοι λέγουν ὅτι, ἄν τά φτιάξουμε μέ τόν δικέρατον Πάπαν, θά ὀλιγοστέψουν οἱ κίντυνοι, τά βάσανα καί ἡ φτώχεια μας, τρομάρα τους.

Καί εἶπαν οἱ ἄθρησκοι πού ἐβάλαμεν εἰς τόν σβέρκο μας νά μή μανθάνουν τά παιδιά μας Χριστόν καί Παναγίαν, διότι θά μᾶς παρεξηγήσουν οἱ ἰσχυροί. Καί βγῆκαν ἀκόμη νά ᾿ποτάξουν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἔχει πολλήν δύναμη καί τήν φοβοῦνται. Καί εἶπαν λόγια ἄπρεπα διά τούς παπάδες.

Ἐμεῖς, μέ σκιάν μας τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐπολεμήσαμεν ὁλοῦθε, σέ κάστρα, σέ ντερβένια, σέ μπογάζια καί σέ ταμπούργια. Καί αὐτός ὁ Σταυρός μᾶς ἔσωσε. Μᾶς ἔδωσε τήν νίκη καί ἔχασε (ὁδήγησε σέ ἧττα) τόν ἄπιστον Τοῦρκον. Τόση μικρότητα στόν Σταυρό, τόν σωτήρα μας!

Καί βρίζουν οἱ πουλημένοι  εἰς τούς ξένους τούς παπάδες μας, τούς ζυγίζουν ἄναντρους κι ἀπόλεμους. Ἐμεῖς τούς παπάδες τούς εἴχαμε μαζί εἰς κάθε μετερίζι, εἰς κάθε πόνον καί δυστυχίαν. Ὄχι μόνον διά νά βλογᾶνε τά ὅπλα τά ἱερά, ἀλλά καί αὐτοί μέ ντουφέκι καί γιαταγάνι, πολεμώντας σάν λεοντάρια.

Ἔθνη χωρίς θρησκεία καί ἠθικήν εἶναι παληόψαθες τῶν ἐθνῶν...

Γνωρίζομεν τίς ἐνέργειες τίς μυστικές τῶν ξένων ὁποῦ ἐργάζονται διά τήν θρησκεία μας _θρησκείαν δέν ἀλλάζομεν ἐμεῖς, οὔτε τήν πουλοῦμεν...

Κύριε Παντοδύναμε! Ἐσύ, Κύριε, θά σώσης αὐτό τό ἀθῶο ἔθνος. Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, εἶσαι Θεός! Ἐλέησέ μας, φώτισέ μας καί κίνησέ μας ἐναντίον τοῦ δόλου καί τῆς ἀπάτης, τῆς συστηματικῆς τυραγνίας τῆς πατρίδος καί τῆς θρησκείας.

Ὅταν μοῦ πειράξουν τήν πατρίδα μου καί θρησκεία μου, θά μιλήσω, θά ᾿νεργήσω κι ὅ,τι θέλουν ἄς μοῦ κάνουν...

(Αὐτά ἔγραφε κατά τά ἔτη 1850-1852 µέ πόνο ψυχῆς ὁ ἥρωας τῆς Ἐπανάστασης τοῦ 1821, ἡ «ἄγρυπνη συνείδηση τοῦ Γένους», ὁ «πατριδοφύλακας» Ἰωάννης Μακρυγιάννης στά «Ἀποµνηµονεύµατά» του. Λόγια ἐπίκαιρα, λόγια διαχρονικά, πού κρύβουν µέσα τους τήν ἱερή φλόγα τῆς ἀγάπης γιά τήν πατρίδα καί τή θρησκεία καί γιά τή δικαιοσύνη, λόγια ἀθάνατα ἑνός ἀνθρώπου πού ἄν ζοῦσε σήµερα, πάλι τά ἴδια θά ἔγραφε...

Στίς τραγικές τοῦτες στιγµές πού διέρχεται ἡ πατρίδα µας, τά λόγια του πρέπει νά γίνουν γιά κάθε Ἕλληνα λάβαρα ἀγώνα!)