Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2020

Ο κύκλος των χαμένων εορτών…Στέρηση πνευματικών δικαιωμάτων.

 


Το ιερατείο πανηγυρίζει για τις τρείς Λειτουργίες που θα γίνουν χρονιάρες μέρες, με ποσόστωση πιστών ανά 25 άρια τμήματα, ενώ οι ναοί για τον κόσμο παραμένουν κλειστοί ως και σήμερα, τελευταία Κυριακή προ Χριστουγέννων... Στέρηση πνευματικών δικαιωμάτων….

Υπάρχει λειτουργικός κι εορταστικός κύκλος. Οι εορτές, είτε Δεσποτικές είναι όπως αυτή των Χριστουγέννων ή Θεομητορικές, δεν είναι αποσπασματικές νησίδες, αποκομμένες από αυτόν, δεν είναι αυτονομημένα γεγονότα και πράξεις, δεν υπάρχει α-συνέχεια αλλά συνεχής αλληλουχία… Οι γιορτές αυτές ως κορυφώσεις τονίζονται στο εορταστικό πλαίσιο που διαθέτει γι' αυτές προεόρτια καί μεθέορτα. 

Τα προεόρτια για τα Χριστούγεννα ξεκίνησαν από τις 15 Νοεμβρίου με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία και κορυφώνονται προοδευτικά την 25η Δεκεμβρίου. Μεσολαβούν οι προεόρτιες Κυριακές των Προπατόρων και της προ Χριστού Γεννήσεως, η εορτή των Εισοδίων καθώς και οι εορτές των Προφητών Δανιήλ και Τριών Παίδων, Ναούμ, Αββακούμ, Σοφονίου. Τα αντίστοιχα ισχύουν για τα μεθέορτα. 

Αυτοί οι ”χασάπηδες”, έτσι λέγαμε παλιά στα σινεμά της εποχής αυτούς που έκοβαν την ταινία για τον χ ψ λόγο και την έτρεχαν άσκοπα παραλείποντας τμήματα της... αυτοί οι πνευματικοί χασάπηδες λοιπόν, κατατεμαχίζουν, κατακερματίζουν τον λειτουργικό-εορταστικό κύκλο ανέξοδα και είναι κι ευχαριστημένοι. Θριαμβολογούν και ξεπλένουν τους εμπνευστές αυτής της φαρσοκωμωδίας… Άσχετοι δεν μπορεί να είναι, οπότε;;;

Πως θα οδηγηθούμε νοερά στο κοσμοσωτήριο γεγονός της οικουμένης, πως θα μεταβούμε στο σπήλαιο της Γεννήσεως του Θεανθρώπου σαν τους Μάγους για να προσφέρουμε τα δικά μας φτωχικά σε σύγκριση μ΄εκείνα δώρα πλην όμως τίμια, χωρίς προετοιμασία; Με όλα τα περάσματα πιασμένα, με check point, με σφραγισμένους ναούς ως και την Κυριακή την προ Γεννήσεως του Χριστού... Όπως οι Μάγοι προετοιμάστηκαν μέσα από τις μελέτες τους για να φτάσουν στον Αχώρητο έτσι και ο πιστός οφείλει να προετοιμαστεί κατάλληλα και ο λειτουργικός κύκλος του προσφέρει το ταξίδι, συμβάλει σε αυτή την πνευματική προετοιμασία με τη συμμετοχή στα Μυστήρια, με την αδιάκοπη λειτουργική πράξη...

Η Γέννηση του Θεανθρώπου δεν είναι ένα ακόμη στατικό γεγονός στο τέλμα των ημερών όπως θέλει να το παρουσιάσει το αλλοτριωμένο ιερατείο και οι πολιτικοί ιθύνοντες. Είναι το κέντρο ενός περίκεντρου λειτουργικού κύκλου που όλες οι ακτίνες τείνουν σε αυτόν. 2000 χρόνια λειτουργικής παράδοσης δεν απαλείφονται από ντιρεκτίβες ανθρώπων που είναι περαστικοί ως σκιές κολάσεως από υψηλούς θώκους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς… Αυτή είναι η πρώτιστη ευθύνη των εκκλησιαστικών: θα έπρεπε να κατευθύνουν ορθά και την πολιτική ηγεσία κι αν αυτή δεν ακολουθήσει να την εκθέσουν εμμένοντας στο ορθό... Αντ΄αυτού ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού και του Θεού με τρεις λειψές πετσοκομμένες Λειτουργίες, αποκομμένες από τον λειτουργικό κύκλο. Προσφέρουν στον Θεό κάτω του μίνιμουμ κι αυτό αλλοιωμένο, όταν θα όφειλαν να προσφέρουν το μέγιστο άρτιο. Ο κύκλος των χαμένων εορτών.…..

Τα σούπερ μάρκετ παρέμειναν ανοιχτά και με συνωστισμό σε όλα τα lockdowns... Οι εκκλησιαστικοί λησμόνησαν το ”ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος”… αλλά και το, ‘η ψυχή πλείον εστίν της τροφής” (Λουκ. 12:23).

Oι εκκλησιαστικοί ζήτησαν από τον λαό να γίνει λιποτάκτης του Θεού, αποστάτης, να πάρει αποστάσεις από τα Μυστήρια, από την Εκκλησία…με πρόσχημα έναν ιό, αύριο με πλαίσιο κάτι άλλο… Λησμόνησαν ή διέγραψαν το ” καὶ μὴ φοβεῖσθε ἀπὸ τῶν ἀποκτενόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι· φοβήθητε δὲ μᾶλλον τὸν δυνάμενον καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα ἀπολέσαι ἐν γεέννῃ.” (Ματθ. 10:28)

Μην έχετε φόβο για ό,τι δύναται να σκοτώσει το σώμα αλλά δεν μπορεί να σκοτώσει την ψυχή... Κι όμως δίδαξαν μέχρι υστερίας και πανικού ακριβώς το αντίθετο: να φοβάστε τον ιό που σκοτώνει το σώμα, να είστε φοβικοί, πανικόβλητοι σε όποια σωματική απειλή... Την ίδια κακιά ώρα σκοτώνουν την ψυχή, το πνεύμα (πνευματικός θάνατος επέρχεται με την απομάκρυνση από τον Θεό) προς χάριν ενός θνητού και φθαρτού σώματος, που ούτως ή άλλως έχει ημερομηνία λήξης. Φυσικά και η σωματοκτόνος αντίληψη είναι επίσης καταδικασμένη, αλλά εδώ τίθεται ένας εκβιασμός που προτάσσει την πνευματοκτόνο αντίληψη.

Άνθρωποι του Πολιτισμού και του πνεύματος με την ευρεία έννοια, Καθηγητές Ιατρικής, ειδήμονες, Φιλόσοφοι έχουν ξεσηκωθεί κατά το Τέλος του Πολιτισμού με μια πρωτόγνωρη επίθεση στην πνευματική ανθρώπινη λειτουργία κι υπόσταση και το Ιερατείο λιθοβολεί το Πνεύμα, το φιμώνει, το λοιδορεί, το εμπαίζει με την όλη στάση του…

Μέτρα ναι, απαγόρευση όχι, αυτό σημαίνει διάκριση... Μέτρα όμως που σε καμιά περίπτωση δεν θ΄ αλλοιώνουν τον εκκλησιολογικό χαρακτήρα της λειτουργικής πράξης. Δηλαδή θα μπορούσε η Εκκλησία να έχει επιμείνει σε όλο το διάστημα των απανωτών lockdowns και να έχει πετύχει περισσότερες ανοικτές Λειτουργίες. Άλλωστε οι περισσότεροι ναοί διαθέτουν 4 με 5 ιερείς στα μεγάλα μητροπολιτικά κέντρα, με λιγότερους πιστούς που θα τηρούν τη λογική του μη συνωστισμού. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει κοσμοσυρροή για τον Χριστό χωρίς προβλεπόμενη διάταξη, εν είδει σκακιέρας, και φυσικά χωρίς μάσκες εμπαιγμού κατά του Προσώπου Του…

Έναν Θεό που Τον βάζεις σε δεύτερη μοίρα, που Τον παραμερίζεις, δεν Τον θεωρείς Θεό... ας μη γελιόμαστε… Ξεκαθάρισε αυτό…

Αλλά οι συνέπειες της εκκλησιαστικής στάσης με αφορμή τον ιό της κορώνας είναι ακόμη πιο σημαντικές:

H Εκκλησία σ΄επίπεδο Ιεραρχίας αποτόλμησε την καθαίρεση του Ιησού ως Βασιλιά των Βασιλευόντων… και στη θέση του διόρισε ως άξιο διάδοχό του το υπερτροφικό ”Eγώ”.

‘Το Εγώ έγινε βασιλιάς. Το Εγώ των σωμάτων: σεξουαλική ελευθερία, λατρεία της ομορφιάς, body building, δίαιτες, θεραπείες- φροντίδες, αδυνάτισμα, εμμονές πάσης φύσεως. Το Εγώ της υγείας: η υποχονδρία καραδοκεί, ο φόβος των ασθενειών βασιλεύει, η αυτο-ιατρική γενικεύεται, τα υγειονομικά έξοδα πέταξαν στα ύψη, τα ντουλάπια των φαρμακείων ξεχείλισαν.” (Alain Minc: Le crépuscule des petits dieux εκδ.Grasset 2005).

Όλα αυτά που βιώνουμε είναι απλά μια τάση και δυναμική της εποχής και σήμερα απλά δοθείσης ευκαιρίας παρακολουθούμε την αποθέωση της…

ΠΗΓΗ dimpenews

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου