Η νύχτα δεν είναι ποτέ ολοκληρωτική...

 

Σε αυτούς τους πολύ Σκοτεινούς Καιρούς που σιωπούν όχι μόνο οι ποιητές, μα και σε κάθε σκοτεινούς καιρούς

«Η νύχτα δεν είναι ποτέ ολοκληρωτική.

Υπάρχει πάντα εφόσον εγώ το λέω

εφόσον το επιβεβαιώνω

στην άκρη της θλίψης ένα παράθυρο ανοιχτό

ένα παράθυρο φωτισμένο.

Υπάρχει πάντα ένα όνειρο που αγρυπνά

που επιθυμεί πλήρωση, που πεινάει για ικανοποίηση

μια καρδιά γενναία

ένα χέρι που απλώνεται

ένα χέρι ανοιχτό

μάτια προσεκτικά,

μια ζωή : η ζωή να μοιραστούμε» 

[Paul Éluard] (1895-1952).

La nuit n’est jamais complète.

Il y a toujours puisque je le dis,

Puisque je l’affirme,

Au bout du chagrin,

une fenêtre ouverte,

une fenêtre éclairée.

Il y a toujours un rêve qui veille,

désir à combler,

faim à satisfaire,

un cœur généreux,

une main tendue,

une main ouverte,

des yeux attentifs,

une vie : la vie à se partager.

[Paul Éluard] (1895-1952).

Αυτή είναι η ζωή και το νόημα της, το να μοιράζεσαι και να την μοιράζεσαι...

Είναι αυτό που επιχειρεί να εξαλείψει ο νέος παγκόσμιος ολοκληρωτισμός δια της κοινωνικής-φυσικής απόστασης, του απομονωτηρίου, του lockdown, των αλλεπάλληλων απαγορεύσεων, του ανείπωτου ρατσισμού κατά των ασθενών μιας συγκεκριμένης νόσου, της απόκρυψης του προσώπου, της αναστολής της διεπαφής, του e-shop, της e-life, της e-ζωής…

Όμως καμιά νύχτα δεν είναι ολοκληρωτική-ολοσχερής…, υπάρχει πάντα στην άκρη της θλίψης ένα παράθυρο ανοιχτό, ένα παράθυρο φωτισμένο, αρκεί να μην το φωτίζει η τηλεόραση, το επίσημο όργανο της καθεστηκυίας προπαγάνδας…

ΠΗΓΗ dimpenews