Περί αποτειχισμένων…

παπα-Ηλίας Υφαντής

Ένα από τα αποφθέγματα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου ήταν, στην αρχή της θητείας του, πως «οι άρρωστοι άνθρωποι αρρωσταίνουν τους θεσμούς».

Όμως μπορεί να ισχύει και το αντίστροφο: Οι άρρωστοι θεσμοί να αρρωσταίνουν τους ανθρώπους. Και μπαίνει το ερώτημα: Στην τωρινή συγκυρία, οπότε η σεβασμιότατη δεεσποτοκρατία μας είναι πανθομολογουμένως βαρύτατα άρρωστη, τι από τα δυο μπορεί να ισχύει; Νομίζω και τα δύο. Ρίζα της διαχρονικής κακοδαιμονίας της Εκκλησίας μας είναι το πολίτευμά της. Δεδομένου ότι ο θεοΐδρυτος θεσμός της δηλητηριάζεται απ’ τον  εσμό της δεσποτοκρατίας.

Ρωτήστε, τον οποιονδήποτε λαό του κόσμου για το ποιο πολίτευμα προτιμάει. Σίγουρα θα σας αποκριθεί ότι η δημοκρατία είναι το άριστο και η τυραννία το χείριστο. Και ασφαλώς κανείς δεν θα ισχυριστεί πως το χείριστο για την πολιτεία πολίτευμα, είναι το άριστο για την Εκκλησία! Αλλά μια και ο χαρακτήρας της Εκκλησίας είναι θεανθρώπινος, ας ρωτήσουμε τον ίδιο το Χριστό: Ποιο, δηλαδή, ο Χριστός θέλει να είναι το πολίτευμα της Εκκλησίας του;

Ο Χριστός αναμφίλεκτα καταδικάζει κάθε μορφή δεσποτοκρατίας και εκ βάθρων ανατρέπει την τακτική, που επικρατεί στα κοσμικά καθεστώτα: «Γνωρίζετε, είπε στους μαθητές του, ότι οι κοσμικοί άρχοντες αντιμετωπίζουν τους λαούς, ως δούλους. Αυτό όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα συμβαίνει με σας. Όποιος θέλει να είναι μεγάλος ανάμεσά σας, θα είναι στην υπηρεσία των άλλων».

Και ανάλογη με το πνεύμα του Χριστού ήταν και η πολιτεία των Αποστόλων. Οι οποίοι μαζί με όλους τους συμπαριστάμενους εξέλεξαν δημοκρατικά τον αντικαταστάτη του Ιούδα. Και δημοκρατικά επίσης έγινε η εκλογή των επτά διακόνων και η σύνοδος των Ιεροσολύμων, κλπ, κλπ. Όταν σήμερα ο λαός του Θεού βρίσκεται εγκάθειρκτος στο «γύψο» του Παπαδόπουλου. Και, όχι μόνο στην εκλογή των μητροπολιτών, αλλά ούτε καν στην εκλογή των ενοριακών επιτρόπων συμμετέχει. Ενώ έπρεπε να συμμετέχει σε κάθε πτυχή του πολιτεύματος της Εκκλησίας.   

Η ευαγγελική δημοκρατία δεν ήταν δημοκρατία των τύπων και των λόγων. Όπως είναι οι σύγχρονες κοσμικές, λεγόμενες,  δημοκρατίες. Όπου «ος μεν πεινά, ος δε μεθύει»(Α΄ Κορινθίους:ΙΑ:21). Πράγμα, που συμβαίνει στον τόπο μας στην τωρινή συγκυρία. Όπου οι ΓΑΠηδες και Αλεξο-Κούληδες με το συνάφι τους σπαταλούν και ο λαός  φυτοζωεί και αργοπεθαίνει. Αλλά η δημοκρατία τους ήταν ουσιαστική, αφού διαχεόταν σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού βίου. Όπου «ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του. Με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένας φτωχός ανάμεσά τους»(Πράξεων: Δ,32, κλπ).

Περιχαράκωσαν, λοιπόν, οι Απόστολοι το εκκλησιαστικό πολίτευμα, με τρόπο που δεν επιδεχόταν παραχάραξη. Και την παράδοσή τους διατήρησαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας! Τι έγινε όμως αργότερα; Αργότερα δεν παραχαράχτηκε απλώς, αλλά αναποδογυρίστηκε κυριολεκτικά το πολίτευμα της Εκκλησίας. Και από δημοκρατικό, που ήταν, έγινε…δεσποτικό!

Τι γίνεται σήμερα; Σήμερα λένε στους εκπροσώπους της δεσποτοκρατίας: «Γιατί, δεν αφήνετε τον λαό να εκλέγει τους μητροπολίτες»; Και εκείνοι αποκρίνονται: «Αλίμονο, αν αφήναμε τον λαό να εκλέξει»! Που σημαίνει ότι ευτυχώς, που στην Εκκλησία έχουμε δεσποτοκρατία. Άλλωστε, θα πουν κάποιοι, δεν βλέπετε και τα χάλια της «δημοκρατικής» πολιτείας, όπου οι αντιπρόσωποί της εκλέγονται απ’ τον λαό; Όταν η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε δημοκρατική πολιτεία, αλλά ένα προτεκτοράτο υπόδουλο στην παγκόσμια νεοταξική δικτατορία του Χίτλερ του 21^ου αιώνα, Μπιλ Γκέιτς και  των συνωμοτών του: Ροκφέλερ, Ροτσάιλδ, Σόρος κλπ.

Που φορτώνουν στο σβέρκο μας τα ανδρείκελά τους, τα οποία έχουν μυήσει στις καταχθόνιες στοές και εταιρείες (Μπίλντεμπεργκ, κλπ), ώστε να υπηρετούν τα συμφέροντά τους και τα καταχθόνια σχέδιά τους. Με τους οποίους άλλωστε συντάσσεται ολόψυχα και η δεσποτοκρατία, η οποία προπαγανδίζει με κάθε τρόπο τα άκρως ύποπτα εμβόλια των δολοφονικών φρμακοβιομηχανιών. Την ταυτότητα των οποίων αποκαλύπτουν κάποιοι υπάλληλοί τους λέγοντας:  «Υπηρετούμε την αυτοκρατορία του κακού»!

Αλήθεια, θα τολμούσαν οι δεσποτάδες να πουν για το δημοκρατικό πολίτευμα “αλίμονο” στην αρχαία Αθήνα; Όταν έστηναν ανδριάντες στους τυραννοκτόνους και είχαν θεσπίσει τον εξοστρακισμό, για όποιον κινούσε έστω και την παραμικρή υποψία ότι θα μπορούσε να γίνει τύραννος; Αλίμονό τους, αν το έλεγαν! Και ποιος θα τολμούσε, ύστερα απ’ όλα αυτά, να διατυπώσει τον βλάσφημο ισχυρισμό ότι μπορεί η τυραννία να καταδικάζεται ως πολιτικό καθεστώς, αλλά ως εκκλησιαστικό είναι ευλογημένο;

Αν θα μπορούσαν; Μα και βέβαια! Μήπως αυτό δεν κάνουν; Δεν μας έχουν καταντήσει απ’ την αριστοκρατία του Χριστού, των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας στην αρρωστοκρατία της δεσποτοκρατίας! Γιατί, αν η οποιαδήποτε τυραννία είναι αποτρόπαιη και αποκρουστική, η τυραννία εν ονόματι του Χριστού, που θυσιάστηκε για την καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου, είναι η τραγικότερη τραγική ειρωνεία.

Αλλά ας επανέλθουμε στο αρχικό αρχιεπισκοπικό απόφθεγμα και ας ρωτήσουμε: Αν «οι άρρωστοι άνθρωποι αρρωσταίνουν τους θεσμούς», γιατί οι υγιείς δεν τους εξυγιαίνουν; Γιατί ο υγιής, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, Αρχιεπίσκοπος και η περί αυτόν δεσποτοκρατία δεν εξυγίανε τόσα χρόνια το πολίτευμα της Εκκλησίας; Αφού κάτι τέτοιο αποκαλύπτεται απ’ τα λεγόμενά του  στο μητροπολιτικό ναό της Αθήνας (10-10-21).

Όπου υποστήριξε ότι όσοι δεν συμφωνούν με την Σύνοδο πρέπει να αποτειχίζονται και να πηγαίνουν στα σπίτια τους ή τα μοναστήρια τους. Όταν η τωρινή Σύνοδος της δεσποτοκρατίας είναι de facto αποτειχισμένη απ’ την Εκκλησία του Χριστού. Αφού βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με το Ευαγγέλιο  και  την εκκλησιαστική παράδοση. Και ρυμουλκείται απ’ τα αντίχριστα ανδρείκελα της δικτατορίας   του Μπιλ Γκέιτς!…

ΠΗΓΗ papailiasyfantis