Θανάσης Κ.
Δεν σχολιάζω υποθέσεις που ακόμα δεν έχουν κριθεί στα δικαστήρια!
Πολύ περισσότερο, δεν εκφέρω γνώμη
για υποθέσεις, όπου ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η ΕΔΕ…
Για την πρόσφατη περίπτωση των
αστυνομικών στο Πέραμα (σε επεισόδιο στο οποίο βρήκε το θάνατο ένας νεαρός
τσιγγάνος) ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει ούτε καν τι έγινε (η
σχετική ΕΔΕ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα)…
Ενώ για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου
η δίκη τώρα μόλις ξεκίνησε…
Κι όμως! Στα ειδησεογραφικά δελτία
προβάλλονται οι απόψεις της μίας πλευράς μόνο!
Και σ’ αυτές τις δύο περιπτώσεις – και σε πάμπολλες άλλες – ένα είναι «βέβαιο»: Ότι για όλα φταίνε οι αστυνομικοί!
* Παρατήρηση πρώτη: Δεν ξέρω αν το
έχετε προσέξει, αλλά πάντα «οι αστυνομικοί φταίνε»! Πάντα…
Για ό,τι κάνουν και για ό,τι δεν κάνουν…
Γιατί ό,τι κάνουν οι ίδιοι και για
ό,τι παθαίνουν οι ίδιοι…
–Όταν υπάρξει περιστατικό όπου
κακοποιείται ή χάνει τη ζωή τους ένας πολίτης, «φταίνε» βέβαια, οι αστυνομικοί…
Και το όνομα του θύματος το
γνωρίζουμε όλοι…
Γίνεται αυτόματα «σύμβολο» αστυνομικής
βίας!
–Όταν συμβεί να κακοποιηθεί ή να
χάσει τη ζωή του ένας αστυνομικός (υπάρχουν και τέτοια
περιστατικά, ξέρετε), τότε φταίει η… «κακιά στιγμή», το ότι ήταν
«ανεκπαίδευτος», το ότι οι προϊστάμενοι του τον έστειλαν σε «επικίνδυνο
σημείο», το ότι οι συνάδελφοί του «τον άφησαν μόνο του», Εν πάση
περιπτώσει, και πάλι “φταίει” ο ίδιος ο αστυνομικός –
το θύμα – ή “φταίει” η Αστυνομία, γενικότερα,,,
Ποτέ αυτός που εγκλημάτησε σε βάρος
του.
Και πάντως, το όνομα των θυμάτων
αστυνομικών, παραμένουν άγνωστα….
Κανείς δεν θυμάται τα ονόματα των
αστυνομικών Γιώργου Σκυλογιάννη, 22 ετών και Ιωάννη Ευαγγελινέλη, 23 ετών – και
οι δύο της Ομάδας
Δίας – που σκοτώθηκαν, στου Ρέντη, τον Μάρτιο του 2011, όταν τους
“γάζωσαν” εγκληματίες.
Για να αναφέρω δύο μόνο από τους
δεκάδες αστυνομικούς που έπεσαν θύματα εν ώρα καθήκοντος από
την εγκληματική βία κακούργων ή/και αναρχικών…
Αλλά τους οποίους η Κοινή Γνώμη τους
έχει ξεχάσει ή ποτέ δεν τους
έμαθε, γιατί απλούστατα η ζωή των αστυνομικών είναι, όπως φαίνεται, «αναλώσιμη».
–Κι αν, τέλος, υπάρξουν θύματα σε
περιστατικά όπου οι αστυνομικοί δεν εμπλακούν καθόλου, τότε
τι συμβαίνει;
Σωστά το μαντέψατε: και πάλι…
φταίνε οι αστυνομικοί, που άφησαν να γίνεται «το κακό» και
«παρακολουθούσαν παθητικά» χωρίς να επέμβουν…
Τι τα θέλετε; Τσάμπα το συζητάμε…
Πάντα φταίνε οι
αστυνομικοί!
Τελεία! Και παύλα…
Ε λοιπόν, όχι! Αυτό πρέπει
να σταματήσει…
Διεθνώς – δηλαδή σε δημοκρατικές χώρες,
γιατί αυτές μας ενδιαφέρουν – η Αστυνομία έχει όχι
απλώς «δικαίωμα», έχει αλλά υποχρέωση, να “εμπλέκεται” και
να συλλαμβάνει κακοποιούς.
Το κάνει με σαφείς κανόνες
εμπλοκής. Όχι ό,τι γουστάρει ο καθένας…
Αλλά οι κανόνες εμπλοκής
συμπεριλαμβάνουν και τη χρήση βίας, αν ο κακοποιός
θεωρείται επικίνδυνος ή αν έχει ήδη χρησιμοποιήσει βία
κατά πολιτών. Πολύ περισσότερο κατά των ίδιων των αστυνομικών.
–Αν ένας κακοποιός αρνηθεί να
παραδοθεί κι αρχίσει η καταδίωξη, τότε οι δικαιοδοσίες των αστυνομικών διωκτών
του αυξάνονται. Και πάλι σύμφωνα με σαφείς κανόνες εμπλοκής. Αλλά οι
«δικαιοδοσίες» χρήσης βίας αυξάνονται!
Αλλιώς ποτέ αστυνομικός
δεν θα καταδίωκε κακοποιό.
Και ποτέ κακοποιός δεν θα
συλλαμβάνονταν, αν παρέμενε στην… «ευγενή προαίρεσή» του να παραδοθεί…
–Αν κατά τη διάρκεια την καταδίωξης
οι κακοποιοί χρησιμοποιήσουν δολοφονική βία – και το να
πέσει πάνω σε πεσμένο αστυνομικό ο κακοποιός με το αυτοκίνητό του ΕΙΝΑΙ
δολοφονική βία –παντού στον κόσμο οι αστυνομικοί μπορούν να
χρησιμοποιήσουν το όπλο τους εναντίον του. Πολλές φορές και για μικρότερη
«αφορμή»…
Μόνο στην Ελλάδα συμβαίνουν τα εξής
τραγελαφικά:
–Ένας αστυνομικός πρώτα πρέπει
να… πυροβοληθεί από κακοποιό,
–ύστερα πρέπει να
ενημερώσει το “αρχηγείο”,
–ύστερα πρέπει να πάρει την ρητή
άδεια του “αρχηγείου”
–κι ύστερα δικαιούνται να
χρησιμοποιήσει το υπηρεσιακό όπλο του…
Απέναντι σε κακοποιούς που είναι ήδη
οπλισμένοι και του ρίχνουν.
Κι αν στο μεταξύ δεν τον
έχουν κάνει «κόσκινο».
–Κι αν τη σκηνή παρακολουθούν άλλοι
αστυνομικοί, που βλέπουν τον συνάδελφό τους να πέφτει αιμόφυρτος,
και πάλι δεν μπορούν να ανταποδώσουν τα πυρά, αν οι ίδιοι δεν έχουν στο μεταξύ
ενημερώσει το “αρχηγείο” και δεν έχουν πάρει τη σχετική “άδεια”…
Κι αν στο μεταξύ οι κακοποιοί δεν
έχουν χρησιμοποιήσει πυροβόλο όπλο εναντίον αστυνομικών, αλλά έχουν
χρησιμοποιήσει άλλα μέσα, με τα οποία επίσης μπορούν
να σκοτώσουν – όπως λοστούς, ή μαχαίρια ή να πέσουν πάνω στους
αστυνομικούς με αυτοκίνητο – και πάλι αν δεν ειδοποιηθεί κι αν δεν δώσει άδεια
το «αρχηγείο», δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα
τους. Ούτε για προσωπική άμυνα ούτε για να σώσουν τον συνάδελφό τους που
κινδυνεύει…
Οι «κανόνες εμπλοκής» της
Ελληνικής Αστυνομίας δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο! Είναι
ουσιαστικά κανόνες ΜΗ εμπλοκής,,.
Τους “δένουν τα χέρια”,
ακόμα και τη στιγμή που παλεύουν για τη ζωή τους.
* Παρατήρηση Τρίτη: Αν μια ομάδα
κακοποιών χτυπήσει πολίτες και αρχίσει δίωξή τους από ομάδα αστυνομικών,
διεθνώς είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει. Την
επιχειρησιακή πρωτοβουλία την έχουν πάντα οι διώκτες, επί τόπου –
όχι το «αρχηγείο».
Αν κάποιος από το «κέντρο»
επιχειρήσεων μπορεί, κατά το δοκούν, να διατάξει «παύση δίωξης», αυτό
ουσιαστικά ακυρώνει κάθε δίωξη.
Πάντα το «κέντρο» θα διατάζει «παύση
δίωξης»!
Γιατί απλούστατα, αν διαφύγουν οι
κακοποιοί, δεν θα το μάθει ποτέ κανείς..
Ενώ αν οι κακοποιοί «στριμωχτούν» και
αντιδράσουν στη σύλληψη, θα υπάρξει εμπλοκή και τότε, ίσως υπάρξουν και θύματα.
Και θα βρουν τον μπελά τους όλοι οι αστυνομικοί και πάλι –
κι αυτοί που «ενεπλάκησαν» κι αυτοί που δεν τους σταμάτησαν…
Αν θέλουμε να συλλαμβάνονται
κακοποιοί, πρέπει να ενθαρρύνουμε, τη δίωξη όχι να τη
σταματάμε.
Αλλιώς είναι σαν να λέμε σε όλους
τους αστυνομικούς – και όσους βρίσκονται στο «κέντρο» και σε όσους κάνουν
«περιπολία» – αφήστε τους όλους να φύγουν! Εκτός κι αν
έχουν την «καλοσύνη» να παραδοθούν μόνοι τους. Γιατί αλλιώς, εσείς
σίγουρα θα βρείτε τον μπελά σας…
* Παρατήρηση τέταρτη: Αν ένας
άγνωστος μπει σε ένα κοσμηματοπωλείο τη στιγμή που λείπει ο ιδιοκτήτης του, και
παγιδευτεί μέσα και μετά αρχίζει να σπάει τις προθήκες
και ύστερα αρχίζει να σπάει και τα κρύσταλλα της εξόδου για να βγει, δεν είναι…
«αθώο θύμα» της κοινωνίας. Είναι “ύποπτος ληστείας”…
Κι αν ο ιδιοκτήτης του καταστήματος
ειδοποιήσει την Αστυνομία και στο μεταξύ προσπαθεί να εμποδίσει τον
ύποπτο να βγει, μέχρι να έλθει η Αστυνομία να τον συλλάβει, αφού
έχει διαλύσει το μαγαζί του, ο ιδιοκτήτης βρίσκεται σε «νόμιμη
άμυνα».
Κι αν ο ύποπτος ληστείας καταφέρει να
βγει κι ύστερα αρχίσει να επιτίθεται σε περαστικούς,
ακόμα και στο νοσοκόμο που πήγε να τον περιθάλψει, οπλισμένος με
σπασμένο κρύσταλλο (που είναι «δολοφονικό εργαλείο»), αυτός δεν είναι
απλώς «ύποπτος ληστείας» είναι πια «επικίνδυνος κακοποιός».
Κι αν οι αστυνομικοί που έχουν φτάσει
στο μεταξύ και επιχειρούν να τον συλλάβουν χρησιμοποιήσουν βία εναντίον του,
αυτό είναι – απολύτως – μέσα στα καθήκοντά τους!
Φυσικά το «πόση βία» είναι απαραίτητη
για να εξουδετερώσει η Αστυνομία ένας οπλισμένο ύποπτο ληστείας που προσπαθεί
να διαφύγει, είναι κάτι που πρέπει να διερευνήσει η Δικαιοσύνη.
Αλλά αυτό δεν καθιστά
εκ των προτέρων “ένοχο” ούτε το (70χρονο) θύμα της ληστείας που προσπάθησε να
εμποδίσει τον ύποπτο να διαφύγει, ούτε τους αστυνομικούς που τον ακινητοποίησαν
τελικά και τον αφόπλισαν.
(Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά
τους: στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία ή το Βέλγιο, δεν θα
τον «άγγιζαν» καν. Θα του έριχναν κατευθείαν, από τη στιγμή που αρνήθηκε να
ακινητοποιηθεί…)
Το γεγονός ότι πέθανε ένας νέος
άνθρωπος είναι τραγικό. Είτε πρόκειται για τον Ζακ Κωστόπουλο, είτε για τον
νεαρό 20χρονο Ρομά προχθές.
Κανείς άνθρωπος δεν αξίζει να
πεθαίνει έτσι…
Αυτό όμως, δεν σημαίνει
αναγκαστικά ότι φταίνε όσοι προσπάθησαν να συλλάβουν ή να εξουδετερώσουν ένα
ύποπτο ληστείας που αντιστεκόταν ή/και απειλούσε τη ζωή των αστυνομικών…
–«Υπερβολική» αστυνομική βία υπάρχει
όταν κακοποιείται «κρατούμενος», δηλαδή μετά τη
σύλληψη. Όχι κατά τη διάρκεια της σύλληψής.
Γι’ αυτό και οι αστυνομικοί οφείλουν
να βάζουν αμέσως χειροπέδες σε όσους συλλαμβάνουν. Για
να τους προστατέψουν από την αστυνομική βία! Για να μην
μπορούν να επικαλεστούν όσοι τους συνέλαβαν ότι οι κρατούμενοι
“αντιστάθηκαν” μετά τη σύλληψή τους και κατά τη
μεταφορά τους.
Και κατηγορία «ανθρωποκτονίας» κατά
αστυνομικών μπορεί να απαγγελθεί αν χρησιμοποίησαν θανατηφόρα βία
κατά υπόπτων που δεν απείλησαν τη ζωή των διωκτών τους.
Όχι κατά υπόπτων που κατά τη σύλληψή τους κρατούσαν δολοφονικά εργαλεία ή
προσπάθησαν να πέσουν με το αυτοκίνητό τους πάνω σε πεσμένους αστυνομικούς.
Όλα αυτά θα μπορούσαν να συζητηθούν
με ψυχραιμία. Όπως ταιριάζει σε σύγχρονες δημοκρατικές κοινωνίες. Και να
συζητηθούν σε «νεκρό χρόνο», όχι μέσα σε φορτισμένο κλίμα,
μετά από τραγικά περιστατικά…
Όμως αυτό δεν πρόκειται
να γίνει! Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό…
–Πρώτον, διότι υπάρχει ένα λόμπι που
ψάχνει να εκμεταλλευτεί κάποιους νεκρούς.
Δεν έχουν καμία «ευαισθησία» για την
ανθρώπινη ζωή…
Ψάχνουν νεκρούς, πασχίζοντας να αποδείξουν ότι οι
«μπάτσοι» είναι πάντα «γουρούνια» και «δολοφόνοι», ανεξαρτήτως
συνθηκών! Προσπαθούν να επηρεάσουν τη δικαιοσύνη και αποσιωπούν τα περιστατικά,
όπου αστυνομικοί πέφτουν θύματα κακοποιών την ώρα του καθήκοντος.
–Δεύτερον, διότι αν θέλαμε
πραγματικά να ελέγξουμε την εγκληματικότητα και να περιορίσουμε την
αστυνομική βία:
–θα βάζαμε φορητές κάμερες πάνω
στους αστυνομικούς την ώρα που επιχειρούν,
-θα τους δίναμε σαφείς
κανόνες εμπλοκής όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο
-και θα τους εφοδιάζαμε με μέσα ΜΗ
θανατηφόρας καταστολής. Όπως επίσης συμβαίνει σε πολλές σύγχρονες αστυνομίες.
Δεν το κάνουμε!
Γιατί απλούστατα δεν θέλουμε
την καταστολή της εγκληματικότητας!
Έχει επιβληθεί στους μηχανισμούς
επηρεασμού της κοινωνίας, ένα λόμπυ που προωθεί
τον αφοπλισμό και την εξουδετέρωση της
Αστυνομίας. Την καταρράκωση του ηθικού της, την εκ των
προτέρων ενοχοποίησή της, την κοινωνική απαξίωση των
αστυνομικών για ό,τι κάνουν κι ό,τι δεν κάνουν…
Φυσικά και υπάρχουν περιστατικά
παράνομης αστυνομικής βίας και αστυνομικής αυθαιρεσίας.
Αλλά το λόμπυ αυτό δεν ενδιαφέρεται
ούτε να τα περιορίσει ούτε να τα ελέγξει.
Ενδιαφέρεται μόνο να τα εκμεταλλευτεί
για να διαλύσει την Αστυνομία και να καταργήσει την
Αστυνόμευση. Είτε γιατί απλώς είναι ιδεοληπτικοί, είτε
γιατί κερδοσκοπούν πάνω στην παραβατικότητα, είτε –
κάποιες φορές – γιατί παίζουν το παιγνίδι εγκληματικών
κυκλωμάτων.
Πάντως, “αθώο” δεν
είναι όλο αυτό…
ΥΓ. Οι “ισχυροί” μιας
κοινωνίας δεν έχουν πρόβλημα αν η Αστυνόμευση
παραλύσει. Γιατί οι «ισχυροί» διαθέτουν πάντα προσωπική προστασία.
Ιδιωτική προστασία. Σωματοφύλακες…
Εκείνοι που έχουν πρόβλημα
είναι οι απλοί πολίτες. Οι «ανίσχυροι». Εκείνοι υπέρ των
οποίων λειτουργεί τελικά μια σωστή Αστυνομία.
Κάποιοι εδώ δεν θέλουν να
υπάρξει «σωστή» Αστυνομία, γιατί στην πράξη δεν θέλουν να υπάρξει καθόλου αστυνόμευση.
Αδιαφορούν για την ασφάλεια του Πολίτη.
Και κερδοσκοπούν πάνω
στη γενικευμένη ανασφάλεια…
ΥΓ. Τα εγκληματικά
κυκλώματα είχαν πάντα στο payroll ταυτόχρονα: διεφθαρμένους
αστυνομικούς που οργίαζαν με παράνομη βία και “δικαιωματιστές” να
ζητούν την κατάργηση της αστυνομίας συνολικά, εν
ονόματι της “αστυνομικής αυθαιρεσίας”.
Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους
διεφθαρμένους αστυνομικούς από όσους κάνουν ευσυνείδητα τη δουλειά τους, τότε
σπρώχνεις όλη την Αστυνομία είτε στη διαφθορά είτε
στη “λευκή απεργία”. Κι αν δεν σταματάς τις υπερβολές
των “δικαιωματιστών”, τότε διαλύεις την
Αστυνομία.
Σε κάθε περίπτωση δεν υπηρετείς
τους πολίτες.
Τα εγκληματικά κυκλώματα εξυπηρετείς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου