Θυμήσου τον θάνατο

Εύα

Όσο προχωράει η πορεία μου προς τη σωτηρία, τόσο πιο αποφασιστικά γυρίζω πίσω στην αφετηρία επειδή απλά θέλω να βρω την σωστή διαδρομή που θα με φέρει στο ζητούμενο. Είναι φυσικό να κάνεις στραβοπατήματα, να λαθεύεις, να σκέφτεσαι με λάθος τρόπο, όμως όταν επιμένεις, κάποια στιγμή έρχεται και το ποθούμενο.

"Ψάξε με και θα με βρεις" έχει πει ο Χριστός, κι εγώ ψάχνω συνεχώς, μέχρι να Τον βρω, έτσι όπως Εκείνος θέλει από μένα να κάνω, όχι όπως θέλω εγώ μέσα από το εγωιστικό και λανθασμένο μου πνεύμα. Νομίζω ότι έχω ανακαλύψει την Αμερική, ενώ δεν ξέρω τίποτα. Και ξέρω ότι γελάει ίσως μαζί μου με καλοσύνη και πατρική αγάπη, επειδή βλέπει ότι σκοντάφτω σαν το μικρό παιδάκι που προσπαθεί να ορθοποδήσει μέχρι να τα καταφέρει.

Όταν ψάχνεις, ο Χριστός δεν σε εγκαταλείπει να παραπαίεις στο σκοτάδι, ρίχνει φως στα βήματά σου και σε καθοδηγεί.

Στον δρόμο μου λοιπόν του σκοταδιού και της άγνοιας έρχονται κάθε τόσο μικρά φωτάκια που καμία σχέση δεν έχουν με τα τεχνητά λαμπιόνα της καθημερινότητας, αλλά με άλλη προέλευση και άλλη αποστολή. Ένα τέτοιο φωτάκι έριξε το φως του πάνω στον δρόμο μου διακριτικά και σεμνά, χωρίς να μου διαφημίσει τίποτα φανφαρώδες που να με τυφλώσει και να χάσω τον προσανατολισμό μου με πλύσεις εγκεφάλου όπως συμβαίνει στον κόσμο που θέλει με νύχια και με δόντια να με κρατήσει εκεί, αιχμάλωτο του κόσμου. Δεν υπήρχαν δεσμά σε αυτό το φωτάκι που όσο πιο πολύ έδινα την προσοχή μου προς τα εκεί, τόσο αυτό δυνάμωνε και με φώτιζε σαν το πιο λαμπρό αστέρι. Κι εγώ ξέρω πως το έκανε μόνο για να με φέρει ξανά πίσω στον δρόμο του Χριστού. Μου έδειξε την αφετηρία, που είναι η μετάνοια, το πρώτο σκαλοπάτι που κάθε ορθόδοξος χριστιανός οφείλει να κάνει προκειμένου να βαδίσει τον δρόμο του Χριστού.

Θυμήσου τον θάνατο, είναι η φράση που ειπώθηκε και από εκείνη τη στιγμή έρχεται μέσα μου ξανά και ξανά σαν ψαλμωδία πέρα του κόσμου τούτου. Μα, μέσα στις εορταστικές μέρες που διανύουμε; Όλοι είναι χαρούμενοι περιμένοντας να έρθουν οι εορτές των Χριστουγέννων κι εγώ θα θυμάμαι τον θάνατο;

Όμως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας αυτό πρέσβευαν από πάντα, είναι αρχή της Ορθοδοξίας να θυμόμαστε τον θάνατο παντού και πάντα. Να τον θυμόμαστε αδιάκοπα, γιατί ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή που θα κρίνει τη σωτηρία μας. Θυμόμαστε τον θάνατο, ώστε να μπορούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Ποιοι είμαστε. Τι έχουμε κάνει. Τι έχουμε σκεφτεί. Πώς έχουμε νιώσει. Όλα αυτά τα μελανά που αφήνουν λεκέδες πάνω στην καρδιά μας και που σφραγίζονται με καταδίκη αν δεν φτάσουμε στη μετάνοια. Για να μετανοήσεις, πρέπει πρώτα να έχεις ψάξει τον εαυτό σου ως τα έγκατα του είναι σου. Λίγοι το κάνουν αυτό γιατί είναι επώδυνο και σε ξεμπροστιάζει μπροστά στη δήθεν εικόνα που έχεις υιοθετήσει για να σε βλέπουν οι άλλοι γύρω σου και να λένε πω πω, τι καλός άνθρωπος που είναι, τι όμορφος, τι σωστός, τι πλούσιος, τι δοξασμένος. Όμορφος με πλαστικές επεμβάσεις στο πρόσωπό σου; Δεν βλασφημείς λοιπόν στον Θεό όταν βεβηλώνεις την εικόνα που σου έδωσε; Δεν βλασφημείς όταν όλος ο πλούτος του κόσμου που εσύ κυνηγάς να αποκτήσεις δεν είναι τίποτα περισσότερο από κενοδοξία; Από υπερηφάνεια; Από εγωισμό; Δεν αμαρτάνεις όταν αισθάνεσαι με τέτοιον τρόπο;

Γι' αυτό θέλει η Ορθόδοξη Εκκλησία να μετανοούμε μέσα από το μυστήριο της εξομολόγησης, για να πάρει τους λεκέδες μακριά από την καρδιά μας, ώστε να γίνει πιο λευκή από το χιόνι. Και γιατί η μετάνοια θα φέρει την ταπείνωση, που θα φέρει στο τέλος την θέωση. Ο δρόμος για την θέωση περνά μέσα από την ταπείνωση, κάτι που οι άγιοί μας το βίωναν στην πράξη. Γι' αυτό και οι άγιοί μας είναι οι μεγαλύτεροι θεολόγοι. Γιατί η θεολογία τους είναι απαύγασμα της φώτισής τους από τον Θεό. Γι' αυτό και η θεολογία των Πατέρων της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας είναι η μόνη που φέρει την Αλήθεια του Χριστού. Την έζησαν μέσα τον αγώνα που έκαναν μέσω της χριστιανικής ζωής και την μετέδωσαν ως θησαυρό γνώσης και κατεύθυνσης, ως φωτάκια στο δικό μας δρόμο προς τη δική μας θέωση και σωτηρία.

Άρα, μόνο η μετάνοια φέρνει το πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Στη σωστή οδό του Χριστού. Αν δεν μετανοήσω, δεν έχει προηγηθεί η αλήθεια μου, που είναι ότι είμαι αμαρτωλή. Και αμαρτίες δεν είναι μόνο ότι π.χ. έχω σκοτώσει κάποιον. Υπάρχουν και άλλου τύπου "φόνοι" που είναι αμαρτία στα μάτια του Θεού. Φόνος είναι όταν έχεις σκοτώσει την ελπίδα κάποιου άλλου. Όταν έχεις δολοφονήσει την αγάπη του και τα ειλικρινή του αισθήματα απέναντι σε κάποιον διπλανό. Όταν προσβάλεις τα Θεία, με το να μη τιμάς τον Θεό, να μην αγαπάς τον Υιό Του. Και η Αγία Γραφή μου το λέει ξεκάθαρα επανειλημμένως: "Με αγαπάς; Αν με αγαπάς, πρέπει να τηρείς τις εντολές μου."

Λέμε ότι αγαπάμε τον Χριστό, το λέμε όμως με πράξεις; Πώς τον αγαπάμε όταν δεν τηρούμε τις εντολές που μας έχει δώσει; Τις εντολές δεν μας τις έχει δώσει για Κείνον, αλλά για μας. Τις έχει δώσει ως οδηγίες που φωτίζουν τον δρόμο της σωτηρίας της ψυχής μας. Όταν κρίνουμε τον διπλανό μας, είναι καταπάτηση εντολής. Όταν ασχολούμαστε με τον γείτονα, κουτσομπολεύοντάς τον,είναι κι αυτό καταπάτηση εντολής. Όταν φιλοδοξούμε να αποκτήσουμε χρήματα, περιουσία, γόητρο να μη μας λένε υποδεέστερους είναι καταπάτηση εντολής. Πώς λοιπόν λέμε ότι αγαπάμε τον Χριστό όταν καταπατάμε τις εντολές του κάθε στιγμή της μέρας; Θεολογία χωρίς μετάνοια είναι αίρεση και είναι αμαρτία.

Και μόνο που λέω αγαπάω τον Χριστό όταν καταπατώ ασύστολα τις εντολές Του, είναι αμαρτία. Η καθαρή μου καρδιά δεν είναι τελικά και τόσο καθαρή όσο πιστεύω στ' αλήθεια, επειδή είμαι αμαρτωλή κάθε στιγμή της μέρας μου. Και χωρίς καθαρή καρδιά, δεν μπορείς να γράφεις για τον Χριστό. Δεν είσαι άξιος να το κάνεις. Γιατί όταν το κάνεις μην έχοντας μετανοήσει, αμαρτάνεις. Ακούσια μεν, όμως αμαρτάνεις. Και ο Θεός απεχθάνεται την αμαρτία. Μας θέλει άγιους, γιατί και ο Θεός είναι άγιος, κι εμείς παιδιά Του.

Γι' αυτό και επανέρχομαι στην αρχή. Ξανά. Είμαι τυχερή που η πίστη μου είναι ορθόδοξη. Μέσα στην άγνοιά μου κάνω βέβαια τα παραστρατήματά μου, όμως μέσα μου ξέρω ένα πράγμα: ότι η ματιά μου είναι εστιασμένη στο Χριστό, που είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Ξέρω ότι με κάποιον τρόπο θα βρω τον δρόμο, την πορεία μου προς τον δικό Του δρόμο και τη δική Του αλήθεια και τη δική Του ζωή, αυτή που προσφέρει σε όλους εμάς, αρκεί να μη σταματώ να Τον αναζητώ.

ΠΗΓΗ eva23blog