Ὁ ἐμπνευστής καί ἱδρυτής καί δημιουργός τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου...

 

Ἐπικήδειος λόγος τοῦ προεξάρξαντος εἰς τήν Ἐξόδιον Ἀκολουθίαν Ἱερομονάχου Νείλου Σιμωνοπετρίτου, ἐκπροσώπου τοῦ Καθηγουμένου τῆς Κυριάρχου Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἀρχιμανδρίτου Ἐλισαίου

 

Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,

Ὁ σεβαστός καί σεπτός ἡμῖν Γέρων Χρυσόστομος κεκοίμηται!

Καί ἰδού, κύπτοντες ταπεινῶς τάς κεφαλάς ἡμῶν πρό τῆς ἀνεξιχνιάστου βουλῆς τοῦ οὐρανίου Πατρός ἡμῶν, μέ τήν κατ’ ἄνθρωπον λύπην καί τόν πόνον ἐπί τῷ φυσικῷ, πλήν προσκαίρῳ τούτῳ ἀποχωρισμῷ, ἀλλά καί φωτιζόμενοι μέ τάς αὐγάς τῆς φεγγοβόλου ἐλπίδος τῆς κοινῆς ἀναστάσεως, περικυκλοῦμεν ἅπαντες ἐν κατανύξει τήν νεκρικήν κλίνην του καί τόν προπέμπομεν σήμερον εἰς τάς αἰωνίους μονάς, ἔνθα ἦχος καθαρός ἑορταζόντων καί βοώντων ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τό «ἀλληλούϊα», καί ὅπου ζωή μακαρία καί ἀτελεύτητος.

Ὁμοῦ μέ τόν μόλις ἀναγνωσθέντα γραπτόν, παραμυθητικόν καί πατρικόν ἀποχαιρετισμόν τοῦ Πανοσιολογιωτάτου καί πολυσεβάστου Γέροντος καί Καθηγουμένου τῆς καί τοῦ Ἱεροῦ τούτου Μετοχίου Κυριάρχου καί τροφοῦ Σεβασμίας Μονῆς ἡμῶν Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους Ἀρχιμαν­δρίτου κ. Ἐλισαίου, ἐκ προσώπου Αὐτοῦ καί τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μετανοίας καί διά ζώσης, νῦν, μεταφέρομεν τάς φιλαδέλφους συλλυπητηρίους εὐχάς καί προσρήσεις τοῦ Σεβαστοῦ Γέροντος καί τῶν λοιπῶν πατέρων τῆς Μονῆς μας, ἐπί τῇ λυπηρᾷ μέν, πλήν καί εὐσήμῳ καί ἱστορικῇ διά τό Ἱερόν τοῦτο Καθίδρυμα, στιγμῇ, καθ’ ἥν ὁ ἐμπνευστής καί ἱδρυτής καί δημιουργός, θείᾳ δυνάμει ἀσφαλῶς, τῆς ὅλης ἐδῶ ὁρωμένης καί νοουμένης προσπαθείας καί δραστηριότητος τοῦ Ἱεροῦ τούτου Κοινοβίου ἀπέρχεται πρός τόν πλάστην καί δημιουργόν του, ἵνα ἀναπαυθῇ ἐκ τῶν πολυχρονίων καμάτων του καί ἀπολαύσῃ τόν στέφανον τῆς ὄντως ζωῆς.

Πολυσέβαστέ μας Γέρον Χρυσόστομε, πολυαγαπημένε μας αδελφέ, συμμοναστά καί συλλειτουργέ μας,

Ὡς ναῦς πολύφορτος καταπαύεις σήμερον εἰς τόν εὔδιον λιμένα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί εἰσέρχῃ εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου, ὅν ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ἐπεπόθησας καί ἐγκόπως καί εὐόρκως διηκόνησας.

Ὡς γνωρίζων Σέ, προσωπικῶς, ἀπό τούς χρόνους τῆς φοιτητικῆς μας ζωῆς, ἀπό τότε διεπίστωσα τόν ἔνθεον ζῆλον σου, τό αὐθόρμητον τοῦ χαρακτῆρος σου νά τρέξῃς, νά ἀναζητήσῃς καί νά εὕρῃς τόν Κύριον, νά γνωρίσῃς τάς παραδοσιακάς τῆς Ἐκκλησίας πηγάς καί δομάς τῆς βιώσεως τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, νά καλλιεργήσῃς μέ τήν ἔμφυτον πατρότητά σου καί νά ὑποστηρίξῃς τάς μοναχικάς κλήσεις καί νά ἐμπνεύσῃς τήν μοναχικήν ἀφιέρωσιν ψυχῶν, πού εὑρέθησαν κοντά σου καί σέ προσήγγισαν.

Ὅλους αὐτούς τούς ἱερούς πόθους σου καί τήν καλήν καί ἐπαινετήν πνευματικήν ἀνησυχίαν σου ἦλθες εἰς τό Ἅγιον Ὄρος καί τήν ἐναπέθεσες εἰς τούς πόδας τοῦ σεπτοῦ καί ἀοιδίμου Γέροντός μας Αἰμιλιανοῦ καί ἐζήτησες καί ἔλαβες τήν πατρικήν προστασίαν του καί πνευματικήν ἐμπειρίαν του.

Καί οὕτως ἔπηξας ἀκολούθως εἰς τάς ὑπωρείας τοῦ ὄρους τούτου μέ τάς εὐχάς Αὐτοῦ, τήν ἐνθάρρυνσίν του, ἀλλά καί τήν συγκατάθεσιν καί εὐλογίαν τοῦ τότε ἐπιχωρίου Μητροπολίτου κυροῦ Ἀμβροσίου καί ὑπό τήν σκέπην τοῦ ὁσίου Κτίτορός μας Σίμωνος τοῦ Μυροβλύτου καί τῆς ἐφόρου μας Μυροφόρου ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, τό Ἱερόν Σεμνεῖον τοῦτο καί τό ἀφιέρωσες εἰς τήν μνήμην καί τιμήν τοῦ προσφιλεστάτου ἁγίου μας Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἀπό τοῦ ὁποίου τά ζωηφόρα νάματα τρέφεται καί σήμερον κάθε ψυχή ἐφιεμένη πνευματικῆς ζωῆς καί ἀφιερώσεώς της εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου.

Ἡ πρώτη ἀδελφότητα τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου Ὁσίου Νικοδήμου.

Διακρίνονται ὁ Γέροντας Αἰμιλιανός μέ τόν μακαριστό Γέροντα Χρυσόστομο.

Καί ἔκτοτε, μέ ἄγρυπνον ὄμμα, μέ νυχθημέρους κόπους καί μόχθους ἐγεώργησας ἐν ἱδρῶτι τό τοῦ Κυρίου τοῦτο γεώργιον καί τάς πιστευθείσας ὑπ’ Αὐτοῦ ψυχάς τῶν τέκνων σου, τόσον εἰς τάς δύο μοναστικάς προσφιλεῖς μας ἀδελφότητας, ὅσον εἰς τόν στίβον τοῦ κόσμου εὑρισκόμενα καί ἀγωνιζόμενα.

Καί νῦν καταπαύεις καί σαββατίζεις σήμερον, πολυσέβαστέ μας Γέρον, ἐκ τῶν κόπων σου καί τοῦ προσωπικοῦ ἀγῶνος ἁγιασμοῦ σου καί ἀπό τάς ἐργώδεις μυστικάς ἀναβάσεις σου. Καί τώρα, ἐν ἀγάπῃ πολλῇ καί σεβασμῷ σέ περικυκλοῦμεν ὅλοι ἐμεῖς καί τά πνευματικά σου παιδιά, διακρατοῦντα ὡς ἀκριβῆ κληρονομίαν τάς πατρικάς ὑποθήκας σου, τό μοναχικόν σου φρόνημα καί παράδειγμα, ὡς ὑπόδειγμα καί ὁδηγόν τῆς ὑπολοίπου βιοτῆς μας.

Ὁμοῦ μέ τήν κατ’ ἄνθρωπον λύπην τοῦ ἀπορφανισμοῦ, μᾶς καταλείπεις, ἅγιε Γέρον, καί τήν μυστικήν χαράν ὅτι καί μέ τήν ἐσχάτως πολυώδυνον περίπτωσιν τῆς ἀσθενείας σου τόν δρόμον τετέλεκας αἰσίως καί εὐδοκίμως, καί εἰσερχόμενος πλέον ἐλεύθερος, ἀνεμποδίστως εἰς τήν αὐλήν τῶν ἐν οὐρανοῖς ἀπογεγραμμένων τέκνων τοῦ Θεοῦ, δέν θά διαλείπῃς ἐν πνεύματι νά περιπολεύῃς τόν χῶρον τοῦτον, τόν ὁποῖον ἐπότισας μέ τά δάκρυα τῆς προσευχῆς σου καί ἐπίανας μέ τούς πολλούς ἱδρῶτας τῶν καμάτων σου.

Ἐκεῖ εἰς τήν πύλην τοῦ οὐρανοῦ σέ ἀναμένει καί σέ ὑποδέχεται σήμερον καί σέ ἀσπάζεται περιποθήτως ὁ πολυφίλητος καί μακάριος Γέρων μας Αἰμιλιανός, προτρέξας Σοῦ εἰς τάς παραδεισίους σκηνάς, ὅπου, παρακαλοῦμεν, ἑτοιμάσατε τόπον καταπαύσεως σύν ὑμῖν, καί δι’ ἡμᾶς τά περιλειπόμενα τέκνα σας, καθ’ ὅσον βραχύς ὁ ἐδῶ βίος, ἡ δέ ἐπίγειος ζωή σκιά καί ἐνύπνιον.

Ἐδῶ, εἰς τήν γῆν τοῦ Παΐκου ὄρους θά σπαρῇ μετ’ ὀλίγον ὡς σῖτος καί τό τίμιον σκῆνος σου, διά νά παραμείνῃ ὡς θεμέλιος λίθος τοῦ Ἱεροῦ τούτου ἁγιορειτικοῦ Μετοχίου εἰς τόν αἰῶνα καί νά ἐκβλαστάνῃ καρπόν πνευματικόν ἑκατονταπλασίονα εἰς σωτηρίαν ψυχῶν καί ἀνάπαυσιν, ὡς ἀπ’ ἀρχῆς ὡραματίσθης τοῦτο καί ἐπόθησας.

Ἀναπαύου λοιπόν, τίμιε Γέρον, τόν ὕπνον τοῦ δικαίου, τοῦ καλοῦ καί ἀγαθοῦ ἐργάτου τοῦ Ἀμπε­λῶνος Κυρίου. Μεῖνε ἥσυχος ὅτι τά περιλειπόμενα τέκνα σου, εἰς τάς δύο μοναστικάς ἀδελφότητας, ἀλλά καί ἐν τῷ κόσμῳ, θά παραμείνουν, ἐν ἀγάπῃ, ἐν ὁμονοίᾳ, πιστά εἰς τάς ὑποθήκας καί τά πατρικά παραγγέλματά σου, πού δέν εἶναι ἄλλα ἀπό ἐκεῖνα τά τῶν εὐαγγελικῶν, ἀποστολικῶν καί πατερικῶν φωνῶν τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀναπαύου ἐν πλήρει εἰρήνῃ, ἅγιε Γέρον, καί εὐφραίνου ἐκ τῶν καρπῶν τῶν κόπων καί καμάτων σου.

Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀξιομακάριστε καί ἀείμνηστε ἀδελφέ, πάτερ καί Γέρον. Αἰωνία σου ἡ μνήμη!