Ὁ Κύριος τῆς ζωῆς ἠράσθη τῆς καθαρᾶς ψυχῆς αὐτοῦ...

 

Γράμμα τοῦ σεβαστοῦ Καθηγουμένου τῆς Κυριάρχου Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας, ἀναγνωσθέν κατά τήν Ἐξόδιον Ἀκολουθίαν ὑπό τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π.Ἀθανασίου Γκίκα, Καθηγητοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ἀριθμ. Πρωτ. 24                   Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 9ῃ/22ᾳ Ἰανουαρίου 2021

Φ. 200/4

                                                            Τῇ Ἀδελφότητι

                                                            τοῦ καθ’ ἡμᾶς

                                                            Ἱεροῦ Μετοχίου Ὁσίου Νικοδήμου

                                                           Εἰς Πεντάλοφον

 

Λίαν ἀγαπητοί μου πατέρες καί ἀδελφοί, προσφιλῆ τέκνα τοῦ ἀοιδίμου Πατρός καί Γέροντος ὑμῶν κυροῦ Χρυσοστόμου,

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ ἀξιομακαρίστου δούλου τοῦ Θεοῦ Χρυσοστόμου Ἀρχιμαν­δρίτου!

Ἐν δάκρυσι συγκινήσεως καί ὀδύνης ἐδέχθημεν τήν εἴδησιν τῆς κοιμήσεως καί ἐξόδου ἐκ τῶν ἐνταῦθα προσκαίρων καί μεταθέσεως εἰς τά ἐπουράνια τοῦ λίαν ἀγα­πητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ ἡμῶν Ἀρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου, πνευματικοῦ Πατρός καί σοφοῦ νυμφαγωγοῦ εἰς Χριστόν ὅλων ὑμῶν, ἱδρυτοῦ καί πρώτου Καθηγουμένου τῆς ὁσιονικοδημικῆς Ἀδελφότητος τοῦ Πενταλόφου καί τῆς τοιαύτης τῶν ἀδελφῶν μοναζουσῶν τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν».

Ὁ Κύριος τῆς ζωῆς, κατά τό Αὐτοῦ ἀνερμήνευτον σχέδιον, ἠράσθη τῆς καθαρᾶς ψυχῆς αὐτοῦ καί ἐξήρπασεν ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν τόν πολυφίλητον Πατέρα σας, Οἰκονόμον τῆς χάριτος καί τῶν μυστηρίων, ὅστις νηπιόθεν ἠγάπησε τόν Κύριον, ἔτρεξεν ὀπίσω καί ἠκολού­θησεν Αὐτόν καί ἀποστολικῶς ἀφιερώθη εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Μοναχισμοῦ.

Ἐνθυμούμεθα, ὡς ἐάν ἦτο ἐχθές, τάς ἐπισκέψεις τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος εἰς τήν Σιμωνόπετραν, τάς συναντήσεις καί τάς πολυώρους συζητήσεις αὐτοῦ μετά τοῦ σεπτοῦ Πατρός ἡμῶν, μεταστάντος καί ἐκείνου, Γέροντος Αἰμιλιανοῦ, ὅστις ἠγάπα τό καλοπροαίρετον τοῦ χαρακτῆρος τοῦ Γέροντός σας καί τό ζώπυρον πνεῦμα τῆς μικρασιατικῆς ψυχῆς του. Καθήμενος, τρόπον τινά, παρά τούς πόδας του, ὡς ὑπήκοος μαθητής, παρέλαβεν ἐξ αὐτοῦ τάς ἀρχάς καί τούς ὅρους ἱδρύσεως τοῦ τε Μετοχίου καί, ἀργότερον, τῆς ἀδελφότητος τοῦ «Ἄξιόν ἐστιν», ἐνῷ ἀπέμασσε τά βιώματα, τάς νουθεσίας καί τούς τρόπους ἐκείνου περί τῆς μοναχικῆς ἀσκήσεως καί πνευματικῆς καρποφορίας, τῶν ὁποίων τό πνεῦμα ἐφήρμοσεν ἔκτοτε εἰς τάς πνευματικάς αὐτοῦ μοναστικάς οἰκογενείας καί διέχεε τό φῶς τῶν καλῶν καί φιλανθρώπων αὐτοῦ ἔργων εἰς τόν ἠγαπημένον λαόν τῆς περιοχῆς καί πέραν αὐτῆς.

Ὁ τότε Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Γέροντας Αἰμιλιανός 

στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου (13 Ἰουνίου 1989) 

μαζί μέ τόν ἀοίδιμο Γέροντα Χρυσόστομο

Ἔχοντες δέ ἐν συνεχείᾳ, ὡς ταπεινός διάδοχος τοῦ Γέροντος Αἰμιλιανοῦ, προσωπικήν ἐμπειρίαν τῆς φιλαδέλφου ἐπικοινωνίας καί ἀναφορᾶς τοῦ Γέροντός σας πρός τήν τροφόν Ἱεράν Μονήν τοῦ ὁσίου Σίμωνος, ἔγνωμεν τήν σύνεσιν, τήν βαθεῖαν πίστιν, τήν ὑπακοήν καί τήν ἔμφυτον πατρότητα τοῦ ἀνδρός, ὥστε νά ἀληθεύῃ ἐν τῷ προσώπῳ αὐτοῦ τό τοῦ Ἀποστόλου: «ἐάν μυρίους παιδαγωγούς ἔχητε ἐν Χριστῷ, ἀλλ’ οὐ πολλούς πατέρας», Πατρός ἀληθοῦς γενομένου τοῖς τέκνοις αὐτοῦ καί τοῖς πιστοῖς.

Ὄντως, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί, τί ποθεινότερον πατρός γνησίου, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ ὁμώνυμος τοῦ Γέροντος ἅγιος Χρυσόστομος; Τί ἀλγεινότερον τῆς τοιαύ­της τελευτῆς; Ὅμως τό ἄλγος καί τήν ἀπρόσμενον θλῖψιν παρακαλεῖ καί μετριάζει ἡ γλυκεία ἐλπίς ὅτι ὁ χριστοφόρος Πατήρ ὑμῶν οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλά καθεύδει· ἡ ἐντεῦθεν μετάστασις δέν εἶναι θάνατος, ἀλλά ἀποδημία καί ἀνάπαυσις καί ταραχῆς καί βιοτικῶν φροντίδων ἀπαλλαγή καί λιμήν εὔδιος, εἰς ὅν, πεπληρωμένη θείων πόθων καί ἀρετῶν ἡ ναῦς τοῦ ἐμπείρου κυβερνήτου, τοῦ ὑπομείναντος κινδύνους καί πειρασμούς καί ταλαιπωρίας, τοῦ διά τῆς στενῆς ὁδοῦ βαδίσαντος, ἀγκυροβολεῖ ἀσφαλῶς πρό τῶν εἰσόδων τοῦ πλούτου τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί προγεύεται μετά σπουδῆς τῆς κοινωνίας σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις, τοῖς ἀπ’ αἰῶνος εὐαρεστήσασι τῷ Κυρίῳ καί δή καί αὐτῷ τῷ ἐμπνευστῇ του καί προστάτῃ ὑμῶν ὁσίῳ Νικοδήμῳ καί τοῖς νεωτέροις διαλάμψασι μάρτυσι καί ὁσίοις, μεθ’ ὧν συντάσσεται εἰς τήν ἀκοίμητον δοξολογίαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Κατανοοῦντες τήν κατ’ ἄνθρωπον θλῖψιν ἐκ τῆς στερήσεως τοιούτου Πατρός καί καθοδηγοῦ, συλλυπούμεθα καί συμπαριστάμεθα ὑμῖν ἐκ καρδίας καί εὐχόμεθα διαπύρως ὅπως οὐρανόθεν ἐνισχύῃ πάντας ὑμᾶς διά τῶν θερμῶν δεήσεων αὐτοῦ πρός Κύριον, ὥστε, πορευόμενοι κατά τό ἦθος, ὅ παρ’ αὐτοῦ ἐλάβατε καί ἐδιδάχθητε, ἀναπαύητε τήν μακαρίαν ψυχήν αὐτοῦ καί συνεχίζετε τόν δρόμον τῆς μοναχικῆς ἀσκήσεως καί ταπεινώσεως καί ἀποδεικνύετε καθ’ ἡμέραν τήν γνησιότητα τῆς πρός Κύριον ἀγάπης καί ἀληθοῦς ἀφοσιώσεως, δι’ ὧν ἐκεῖνος ἐκοσμεῖτο καί ἀείποτε προέτρεπε: «εἰ πατέρα καλεῖν με θέλετε, μιμεῖσθε μου τάς πράξεις καί τήν διαγωγήν», στοιχῶν τοῖς ἴχνεσι τῶν ὁσίων Πατέρων καί Κοινοβιαρχῶν.

Ὅθεν παρακλήθητε, ἀδελφοί, ἐπί πάσῃ θλίψει, καθ’ ὅτι ὁ ἀγαπήσας τόν Γέροντα καί ὑμᾶς δώσει τήν παράκλησιν διά τῆς ἐλπίδος τῶν μελλόντων καί τῆς ἀπολαβῆς τῆς ἄνω πόλεως.

Ὀφειλετικῶς ἐν τῇ Κυριάρχῳ Ἱερᾷ Μονῇ τελέσαντες τρισάγιον ὑπέρ ἀναπαύ­σεως τῆς ψυχῆς τοῦ Γέροντος, θά μνημονεύωμεν ἐς ἀεί ἐν τοῖς διπτύχοις τοῦ ὀνόμα­τος αὐτοῦ. Φιλαδέλφως δέ συνιστῶντες ὅπως διαφυλάξητε, ὡς ἐν τῇ παρουσίᾳ οὕτω καί ἐν τῇ σωματικῇ ἀπουσίᾳ αὐτοῦ, πάσῃ δυνάμει τήν εἰρήνην καί ἑνότητα τῆς Ἀδελφότητος, ἀσπαζόμεθα ὑμᾶς καί διατελοῦμεν μετ’ ἐγκαρδίων εὐχῶν συμπαθείας καί τῆς ἐν Κυρίῳ πατρικῆς ἀγάπης.

 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας

Ἀρχιμανδρίτης Ἐλισαῖος

καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί