Νεκτάριος Δαπέργολας - Δρ Βυζαντινής Ιστορίας του ΑΠΘ
Καί συνεχίζοντας γιά λίγο ἀκόμη τήν ἀναφορά σέ κινηματογραφικές ταινίες πού θυμίζουν ἔντονα τή σημερινή ἐφιαλτική πραγματικότητα, ἄς μήν ξεχνᾶμε καί τήν κλασική sci-fi νουβέλα «Invasion of the body snatchers», πού πρωτοανέβηκε στην ὀθόνη τό 1956, ἐνῶ ἔδωσε ἔκτοτε καί 3 ἀκόμη κινηματογραφικά remakes ἕως καί πρόσφατα (μέ πιό ὑποβλητικό ἐκεῖνο τοῦ 1978 μέ τόν Ντόναλντ Σάδερλαντ).
Σπόροι ἀπό τό Διάστημα ἀφαιροῦν τή ζωή ἀπό τούς κατοίκους μιᾶς πόλης, τήν ὥρα πού αὐτοί κοιμοῦνται, καί ἐνεργοποιοῦν τήν ἀναγέννηση/ἀντικατάστασή τους ἀπό φαινομενικῶς πιστά ἀντίγραφά τους, πού ὅμως στήν οὐσία δέν εἶναι πλέον ἄνθρωποι, ἀλλά φορεῖς μίας τερατώδους συλλογικὴς ἐξωγήινης διάνοιας.
Θά μποροῦσε νά εἶναι καί διαχρονικό σχόλιο βέβαια πάνω στήν ἀλλοτρίωση-μετάλλαξη τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου καί τή μετατροπή τῆς ἀνθρωπότητας σέ μία ἀπρόσωπη καί δίχως ἀτομική πλέον συνείδηση μάζα πού τελεῖ σέ συνθῆκες νεοεποχίτικης νιρβάνας, ὅπως τή ζοῦμε εἰδικά τίς τελευταῖες δεκαετίες («Ἑνώσου μαζί μας, δέν θά ἔχεις πλέον ἔγνοιες καί προβλήματα καί θά εἶσαι εὐτυχισμένος μέσα στήν ἐνιαία συλλογική μας εὐτυχία» λένε χαρακτηριστικά σέ κάποιο σημεῖο οἱ μεταλλαγμένοι πρώην ἄνθρωποι στόν κεντρικό ἥρωα, πού ἔχοντας ἀνακαλύψει τί συμβαίνει, προσπαθεῖ νά ἀντισταθεῖ).
Θά μποροῦσε ἀσφαλῶς νά εἶναι σχόλιο πού
ἀφορᾶ ἀκόμη ἐναργέστερα τή βαθιά ὕπνωση καί μετάλλαξη πού βιώνουμε εἰδικά τούς
τελευταίους μῆνες, ὅπου τά πράγματα τρέχουν ταχύτατα μέ ὄχημα τήν ἀφορμή τοῦ
κορωνοϊοῦ. Φυσικά ὅμως ἡ σταδιακή ἀντικατάσταση τοῦ πληθυσμοῦ μιᾶς ὁλόκληρης
περιοχῆς ἀπό ἀλλοτρίους, δέν μπορεῖ νά μή φέρει στόν νοῦ καί τόν ἐν ἐξελίξει
σταδιακό λαθρεποικισμό τῆς πατρίδας μας. Πάντως τό ὅτι βρισκόμαστε σέ μία ἐποχή
πού ἡ κάθε τρομακτική ταινία φαντασίας μπορεῖ νά ἔχει τόσες διαφορετικές
«ἀναγνώσεις» καί νά μᾶς εἶναι μάλιστα ὅλες τους οἰκεῖες καί ἀναγνωρίσιμες,
εἶναι τό πιό ἀνησυχητικό. Ὅπως ἀσφαλῶς καί τό νά γνωρίζεις ὅτι ἡ ἴδια ἡ
πραγματικότητα ἴσως νά ἀποδειχθεῖ πολύ πιό τρομακτική ἐν τέλει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου