Σκέψεις και λογισμοί!

 

Γεννήθηκα σε μία εποχή, που η τιμή, το φιλότιμο και το ήθος ήταν ακόμα σημαντικές αξίες. Και αυτό, το διαπίστωσα στη διάρκεια της ζωής μου. Όχι από τους (θετούς) γονείς μου που αδιαφορούσαν, αλλά από το δρόμο. Εκεί που στην πραγματικότητα μεγάλωσα, ανδρώθηκα, διδάχθηκα, εξελίχθηκα.

Θα σας πω σήμερα λοιπόν μία ιστορία μικρή.

Όταν ήμουν 12 περίπου ετών, βρισκόμουν με τη (θετή) μητέρα μου για διακοπές στην Τήνο όπου είχε ένα σπίτι. Οι (θετοί) γονείς μου είχαν χωρίσει. Κάποια στιγμή, πάω να συναντήσω τον τότε φίλο μου τον Στεφανή. Ένα δυνατό παιδί, ψημένο στην αγροτική δουλειά του χωριού. Εκείνος όμως δεν ήταν ακόμα έτοιμος, έτσι περίμενα κάτω από το σπίτι του, περιμένοντας να έρθει. Τότε εμφανίζεται ένα ζευγάρι Γερμανών τουριστών μαζί με τα δυο τους παιδιά.

Το θυμάμαι σαν τώρα και μακαρίζω τη στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο μου.

Ήρθαν λοιπόν κοντά μου και με ρώτησαν αν ήξερα ποιο ήταν το μονοπάτι για να πάνε με τα πόδια στα Κιόνια (παραθαλάσσια περιοχή της Τήνου). Το πρόβλημα ήταν ότι ο άντρας της οικογένειας με ρώτησε στα αρχαία ελληνικά…

Δεν κατάλαβα λέξη! Τελικά συνεννοηθήκαμε με τα αγγλικά.

Δε φαντάζεστε την ντροπή που ένοιωσα μόλις έφυγαν να πάνε από το μονοπάτι που τους έδειξα. Ήταν ποτέ δυνατόν; Ένας Γερμανός να μιλάει αρχαία ελληνικά κι εγώ να μην καταλαβαίνω τη γλώσσα των προγόνων μου; Τη γλώσσα που μιλούσε το αίμα μου εκατοντάδες χρόνια πριν; Αδιανόητο!

Αυτή η ολιγόλεπτη μοιραία συνάντηση, έμελλε να μου αλλάξει τη ζωή. Παθιάστηκα με τα αρχαία ελληνικά. Προσπάθησα κι ακόμα προσπαθώ να τα μάθω όσο καλύτερα μπορώ. Ίσως μέσα μου να έχω την πίστη ότι κάποια στιγμή θα συναντήσω τα παιδιά αυτού του ανθρώπου και θα μιλήσω μαζί τους στα αρχαία ελληνικά. Από γινάτι; Δεν ξέρω! Ξέρω όμως ότι μέσα από αυτόν τον άνθρωπο μου ανοίχτηκαν ορίζοντες που ως εκείνη τη στιγμή αγνοούσα.

Πλέον δε διάβαζα αρχαία ελληνικά κείμενα. Εντρυφούσα σε αυτά. Κι όσο εντρυφούσα, τόσο η αρχαία ελληνική Αμβροσία με γαλουχούσε! Εκεί έμαθα την αξία της Δικαιοσύνης. Την αξία του Φιλότιμου. Την αξία της Φιλοπατρίας. Την αξία της Υστεροφημίας. Μα πιο πολύ, έμαθα την αξία του να είσαι Έλλην!

Αξίες που ήρθαν μπροστά μου στο Στρατό, όπου είχα την ευλογία να συναναστραφώ με εκλεκτούς συναδέλφους (ήμουν ΕΠΥ), εκλεκτούς φαντάρους κι εκλεκτούς αξιωματικούς. Εκεί είδα το Φιλότιμο και τη Φιλοπατρία να γίνονται πράξη. Ευλογημένες οι ημέρες που πέρασα στο Στρατό κι ευλογημένα τα πρόσωπα που βρέθηκαν εκεί. Δίπλα μου!

Ύστερα ήρθε η δουλειά της νύχτας. Εκεί είδα να γίνεται πράξη η Δικαιοσύνη. Για την ακρίβεια, η Νέμεσις! Είδα να γίνεται πράξη η Υστεροφημία. Είδα όμως και το Φιλότιμο και τη Φιλοπατρία. Όλα αυτά που η (θετή) μου οικογένεια αγνοούσε κι ως εκ τούτου ήταν ανίκανη να μου προσφέρει.

Σε όλα αυτά, διδάχθηκα την Αγάπη για το Έθνος και την Πατρίδα. Κι όλα αυτά, επειδή κάποιος άγνωστος Γερμανός, με ρώτησε στα αρχαία ελληνικά για το πού ήταν ένα μονοπάτι…

Χωρίς να το γνωρίζει, αυτός ο άνθρωπος μου έδειξε ένα πολυτιμότερο μονοπάτι από εκείνο που ο ίδιος αναζητούσε. Μου έδειξε την Ατραπό για την Υπέρτατη Αξία και Πνευματικότητα!

Αναγνωρίζω ότι ο πρόλογος είναι τεράστιος για το αποτέλεσμα που θέλω να εκφράσω, αλλά ήταν απαραίτητος για να μπορέσω να σας δώσω τη σφαιρική ιδέα για το πώς ξεκίνησε αυτό που είμαι σήμερα και αυτό που πρεσβεύω.

Σήμερα λοιπόν, για τους περισσότερους είμαι ένας… «ψέκας»! «Ψεκασμένος» δηλαδή. Αρνούμαι τη μάσκα, αρνούμαι τα τεστ κι αρνούμαι τα εμβόλια που μας πλασάρουν. Το κάνω όμως συνειδητά! Κι αυτό γιατί με δίδαξαν οι μεγαλύτεροι Διδάσκαλοι – Μύστες που είδε ποτέ η ανθρωπότητα: ο Ασκληπιός, ο Ιπποκράτης, ο Λεύκιππος, ο Πυθαγόρας, ο Πλάτων, ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης! Εκείνοι των οποίων η ιατρική και η επιστήμη ήταν η φύση τους. Εκείνοι που μέσα από την επιστήμη, απεδείκνυαν το θείον!

Βλέπω σήμερα εκείνους τους βλάσφημους λαοπλάνους που αυτοαποκαλούνται «επιστήμονες» και που προσπαθούν σε κάθε τους πράξη να καταρρίψουν το θείον, να έχουν καταφέρει να πλανέψουν την ελληνική κοινωνία.

Αλήθεια πιστεύετε ότι όλοι αυτοί που μισούν τον Δημιουργό αγαπούν τα πλάσματά Του; Όχι βέβαια! Ούτε κατά διάνοια! Είναι μισάνθρωποι! Εχθροί της ανθρωπότητας. Ποτίζουν το ανθρώπινο αίμα με τοξικά φάρμακα που καταστρέφουν τον οργανισμό μας. Παρ’ τε ένα κουτί με οποιοδήποτε φάρμακο και κοιτάξτε τις αντενδείξεις και τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Ύστερα κοιτάξτε τι υποτίθεται ότι θεραπεύει αυτό το φάρμακο. Θα δείτε ότι «θεραπεύει» 10 πράγματα, αλλά καταστρέφει 60! Εμπρός! Κοιτάξτε! Μην ντρέπεστε…

Και τώρα θα σας ρωτήσω το εξής:

Στ’ αλήθεια πιστεύετε ότι όλοι εμείς που αρνούμαστε τις μάσκες, τα τεστ και τα εμβόλια, έχουμε τάσεις αυτοκαταστροφής;

Πιστεύετε ότι επιζητούμε το θάνατό μας;

Πιστεύετε ότι επιζητούμε το θάνατο των παιδιών μας;

Όταν ένας άνθρωπος λατρεύει την Πατρίδα του και το Έθνος του, πιστεύετε ότι θέλει το κακό του;

Εμείς που μεγαλώσαμε με τα ιδανικά και τις υπέρτατες αξίες του Φιλότιμου, της Φιλοπατρίας, της Δικαιοσύνης και της Υστεροφημίας, λέτε να θέλουμε τα αντίθετα από αυτά που ποθούμε;

Σκεφτείτε μόνοι σας τι καλό έχουν κάνει για εσάς οι πολιτικοί;

Ποιος πολιτικός ήταν ανιδιοτελώς στο πλευρό του παιδιού σας όταν αυτό ήταν στο νοσοκομείο με πυρετό;

Ποιος πολιτικός ήρθε ανιδιοτελώς να σας βοηθήσει όταν είχατε ανάγκη;

Ποιος πολιτικός νοιάζεται εάν δεν έχετε να φάτε;

Ποιος πολιτικός νοιάζεται εάν είστε άστεγοι;

Ποιος πολιτικός νοιάζεται για το αν το παιδί σας πεινάει;

Ποιος πολιτικός;

Ποιος δημοσιογράφος;

Ποιο κανάλι;

Κανένας!

Κανένας!

Κανένα!

Τώρα ξαφνικά νοιάζονται;

Πείτε μου αλήθεια, πιστεύετε ότι εάν όλα αυτά ήταν πραγματικά καλό για την υγεία μας και την υγεία των παιδιών μας, εμείς θα ήμασταν τόσο ηλίθιοι ώστε να τα αρνηθούμε;

Πείτε μου αλήθεια, πιστεύετε ότι εάν όλα αυτά όντως έκαναν καλό στην υγεία μας, θα τα επέβαλλαν με απειλές και πρόστιμα;

Μάρτυς μου ο Θεός, αν όλα αυτά ήταν όντως καλά για την υγεία μας, πρώτος εγώ θα έτρεχα να τα εφαρμόσω στα παιδιά μου (2 έχω) και στον εαυτό μου.

Κι αυτά τα γράφω διότι ήλθε η Ανάσταση. Κι η Ανάσταση φέρνει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα μεταξύ άλλων: Ο παλιός εαυτός πεθαίνει και ο νέος γεννιέται.

Κλείνω αυτό το κείμενο με μία ευχή. Ίσως την τελευταία ευχή πριν συμβούν όσα πρόκειται να συμβούν:

Εύχομαι, αυτή η Ανάσταση να μη χτυπήσει μόνο τις καμπάνες της εκκλησίας. Να χτυπήσει και τις καμπάνες της καρδιάς και του μυαλού σας! Να σας κάνει να καταλάβετε την αποτρόπαια παγίδα που έχει στηθεί και όλοι μαζί, κλήρος και λαός, να ενωθούμε για να γίνουμε πλέον η Χώρα που αξίζει να χαίρονται οι πρόγονοί μας, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας.

Καλή Ανάσταση!

ΠΗΓΗ kanenazori