Πατήρ Ανανίας Κουστένης: Έφυγε μια λαμπρή μορφή της Ελληνορθοδοξίας που δίδασκε Χριστό και Ελλάδα

 Ελευθέριος  Ανδρώνης

Μια μεγάλη μορφή της Ελληνορθοδοξίας, ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης, εκοιμήθη το Σάββατο 15 Μαΐου, αφήνοντας την κοινωνία μας φτωχότερη από πνευματικούς φάρους Χάριτος που φωτίζουν το σκοτάδι του αιώνα μας.

Ο πατήρ Ανανίας Κουστένης γεννήθηκε στη Δημητσάνα το 1945 και ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση του έργου του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού ενώ, μνημειώδες παραμένει το έργο της μετάφρασης και του σχολιασμού της Χρονογραφίας του Θεοφάνη.

Από τις αρχές Απριλίου νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Αττικόν, όπου έδινε μάχη με τον κορονοϊό. Ένα πρόβλημα που ήρθε να προστεθεί στην ήδη επιβαρυμένη υγεία του.

Ο πατήρ Ανανίας Κουστένης είχε μια καρδιά που πάντοτε ξεχείλιζε από Ορθοδοξία και Ελλάδα. Κυριολεκτικά κάθε ανάσα του, την αφιέρωνε στο να υπηρετεί και να αναδεικνύει με τους λόγους του, όλες τις μορφές που τίμησαν αυτά τα δύο ύψιστα ιδανικά.

Η φλογερή αγάπη του για τους Αγίους και τους Μάρτυρες της Εκκλησίας ήταν μνημειώδης. Πάντα συνεπής με τους ακροατές του, μέσα από αμέτρητες ώρες εκπομπών στα ερτζιανά, εντρυφούσε στον Συναξαριστή ξεψαχνίζοντας το Αγιολόγιο της Εκκλησίας, ρίχνοντας φως στον βίο κάθε Αγίου. Για τον πατέρα Ανανία δεν υπήρχε «μικρός» ή «μεγάλος» Άγιος. Δεν υπήρχε σημαντικός ή λιγότερο σημαντικός Μάρτυρας.

Ήταν τέλειος δημοκράτης στην απόδοση τιμών προς όλα τα μέλη της Θριαμβεύουσας Εκκλησίας .

Όλοι οι «καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες», λάμβαναν την προσοχή που τους αξίζει μέσα από τον χαριτωμένο λόγο του πατρός Ανανία.

Ένας λόγος πάντοτε ταπεινός και αρχοντικός ταυτόχρονα, πάντοτε γλυκός , πάντοτε παρηγορητικός, πάντοτε ευωδιαστός, πάντοτε άδολος και φωτεινός. Μέχρι τα 75 του χρόνια δεν λογάριαζε αδυναμίες και ασθένειες του σώματος μπροστά στο ευλογημένο έργο του. Κατέθετε όλες τις δυνάμεις του για να μεταδώσει ανόθευτη γνώση σε όσες περισσότερες γενιές μπορούσε.

Αμέτρητες ψυχές έβρισκαν πνευματική δροσιά στο άκουσμα της τόσο χαρακτηριστικής φωνής του. Άλλα και η μορφή του ήταν πάντοτε γλυκιά, ακτινοβόλα, αγόγγυστη και στολισμένη με ένα ουράνιο χαμόγελο. Όλα σημάδια αγιότητας που φρόντιζε να κρύβει επιμελώς, αυτός ο τόσο χαριτωμένος ιερέας.

Αγαπούσε ιδιαίτερα να συνδυάζει στους λόγους του Χριστό και Ελλάδα σαν να είναι κάτι αδιαίρετο. Όση αγάπη είχε για τους Αγίους της Ορθοδοξίας, τόση έδειχνε και για τους ήρωες του Έθνους. Βαθύς γνώστης της Ελληνικής ιστορίας, αφιέρωνε άπλετο ραδιοφωνικό χρόνο για να μιλά για την Επανάσταση του 21, για το Έπος του 40, για τον Μακεδονικό αγώνα, το Βυζάντιο και όλες τις ένδοξες στιγμές της Ρωμηοσύνης.

Όταν μιλούσε για όλες τις μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες, ήταν εντυπωσιακό το πόσο τον συνέπαιρνε το ανεξάντλητο πατριωτικό του συναίσθημα. Ενθουσιαζόταν από όλες τις λαμπρές στιγμές που περιέγραφε σαν να τις ξαναζούσε μπροστά στα μάτια του. Ξεδιπλωνόταν στον λόγο του όλη η λεβεντιά του και η δίψα του για ευγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες του Έθνους.

Κατάφερνε να τονώνει το εθνικό φρόνημα χωρίς να γίνεται σκληρός και διχαστικός. Καταθέτοντας μόνο την αλήθεια. Λιτός, απέριττος, ακριβοδίκαιος, χωρίς ρητορικές εξάρσεις και κούφιες κορώνες, έδινε το καθάριο στίγμα του ξεχωρίζοντας σαν πολύτιμο μαργαριτάρι μέσα στον ωκεανό εθνομηδενισμού που κατακλύζει την κοινωνία μας.

Συχνά λειτουργούσε στο παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου στα Εξάρχεια, επί της οδού Ισαύρων. Τον αποκαλούσαν και «παπά των Εξαρχείων». Μάλιστα, ήταν πάντα ιδιαιτέρως αγαπητός στην περιοχή, ενώ όταν ερωτήθηκε κάποτε σε τηλεοπτική του συνέντευξη για το πώς ένοιωθε που λειτουργούσε στα Εξάρχεια, είχε δώσει μια φοβερή απάντηση που χαράχθηκε στη συνείδηση όσων χριστιανών τον γνώρισαν:

«Πολύ καλά νιώθω στα Εξάρχεια. Η Ορθοδοξία είναι αναρχία. Αναρχικός είναι εκείνος, ο οποίος δεν είναι ούτε δούλος, ούτε τύραννος του άλλου. Θέλει μαγκιά να είσαι αναρχικός…»

Ο π. Ανανίας Κουστένης τελείωνε πάντα τις υπέροχες εκπομπές του, καλώντας τους ακροατές να ψάλλουν μαζί του τον «Εθνικό ύμνο της Εκκλησίας», όπως αποκαλούσε το «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», εκδηλώνοντας πάντα την υπέρμετρη αγάπη που έτρεφε για την Παναγία.

Χριστός Ανέστη πατέρα Ανανία. Αιωνία σου η μνήμη.

Να συνεχίσεις να εύχεσαι για τον λαό σου που τόσο αγάπησες και τόσα πολλά του προσέφερες.

ΠΗΓΗ sportime