Αφιερωμένο στον π. Ευσέβιο Βίττη ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω σαν σήμερα, 04/11/2009.
''Σαν τον ήλιο.'' Έτσι μου είπε ότι
είναι. ''Σαν τον ήλιο.''
-''Τι εννοείς;'' τον ρώτησα…
-''Για δικαίους και αδίκους κάθε μέρα
ανατέλλει. Και δύσκολες μέρες, και σκληρές, και με πόνο γεμάτες, αλλά και μέρες
καθαρές σκεπάζει. Σαν τον ήλιο. Πάντοτε εκεί είναι. Πάντοτε να λάμπει…''
-Και εμείς τί κάνουμε; Εμείς, τι
πρέπει να κάνουμε…;''
-''Επιλέγεις.'' Έτσι μου είπε. ''Απλά
επιλέγεις. Νεκρός ή ζωντανός αν θα σαι…''
-''Δεν καταλαβαίνω…Τι εννοείς;''
-''Τους ζωντανούς οργανισμούς, ο
ήλιος ζωή πιότερη τους δίνει. Τους νεκρούς πάλι, τους σαπίζει. Ο ήλιος τους
σαπίζει. Ο ήλιος πάντοτε ίδιος, είναι. Εσύ απλά επέλεξε. Ζωντανός, ή νεκρός αν
θες να είσαι…'' Έτσι μου είπε. Και έκανε να φύγει…
-''Στάσου… Δεν μου είπες. Τι σαν τον
ήλιο;''
Χαμογέλασε…
-''Ο Χριστός, μου είπε. Ο Χριστός…Σαν
τον ήλιο… Ο Χριστός.''
Έτσι μου είπε…Και έκανε να φύγει.
Το κείμενο είναι από το βιβλίο, ''Πριν
Νυχτώσει'', εκδόσεις Εν
Πλω Εκδόσεις .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου