85+1 ερωτήματα προς όλους τους εμβολιασμένους συμπολίτες μας

Κωνσταντίνου Βαθιώτη, τέως Αναπλ. Καθηγητή Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.,

Δημητρίου Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών.

 

Πολλοὶ ἐμβολιασμένοι, εὑρισκόμενοι σὲ ἀσφαλῆ χρονικὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ γεγονὸς τοῦ ἐμβολιασμοῦ, διερωτῶνται μὲ μεγαλύτερη νηφαλιότητα γιὰ τὶς παροῦσες καὶ μελλοντικὲς συνέπειες τῆς ἀπόφασής τους.

Ἀνασκοποῦν τὰ γεγονότα τοῦ τελευταίου δεκαοκτάμηνου καὶ καταλήγουν σὲ ὁρισμένα ἀγωνιώδη ἐρωτήματα-συμπεράσματα, ποὺ ἀποτυπώνουν τὸν ἔντονο σκεπτικισμό τους γιὰ τὴν ἐξέλιξη τῆς πανδημίας.

Τὰ ἐρωτήματα αὐτά, τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν ὡς ἀνιχνευτὲς ἀντιφάσεων, συνιστοῦν μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας καὶ ἐσωτερικοῦ ψυχικοῦ πόνου ὅσων ἐμβολιασμένων ἀναζητοῦν παρηγοριὰ καὶ λύτρωση ἀπὸ τὸν φαῦλο καὶ νοσηρὸ κύκλο τοῦ ἐμβολιασμοῦ.

Ἐνόψει τῆς τρίτης δόσης, προσπαθοῦν νὰ ἀφυπνίσουν τὶς μουδιασμένες συνειδήσεις ἄλλων ἐμβολιασμένων, ὥστε ὅλοι μαζὶ νὰ ἀποτινάξουν τὸν ζυγὸ τῆς δουλείας τοῦ φόβου, διεκδικῶντας τὴν ἐλευθερία τους.

Ἀπὸ τὴν ἀπόφασή τους νὰ μὴ συναινέσουν στὴν τρίτη δόση θὰ κριθεῖ ἂν μπορεῖ νὰ διασωθεῖ (ἔστω καὶ τὴν ὑστάτη στιγμὴ) ὁ κόσμος στὴν σημερινή του μορφὴ ἢ θὰ ὑποκύψει μιὰ γιὰ πάντα στὰ κελεύσματα τῆς ὑγειονομικῆς τυραννίας, ὁπότε θὰ ἀνοίξει ὁ δρόμος στὴν μετανθρωπιστικὴ δυστοπικὴ κοινωνία.

Ἀκολουθεῖ ἕνα ἐρωτηματολόγιο μὲ σωρεία λογικῶν ἀντιφάσεων, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων ἡ ὑποβολὴ στὴν τρίτη δόση τοῦ ἐμβολιασμοῦ καθίσταται ἐν τέλει ἐγχείρημα ἄκρως προβληματικό.

================

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ νοιάζονται οἱ κυβερνῶντες γιὰ τὴν Δημόσια Ὑγεία ἀλλὰ νὰ ζητοῦν μόνο πιστοποίηση τύπου καὶ ὄχι οὐσίας, ἀδιαφορῶντας παντελῶς γιὰ τὸ ἂν οἱ ἐμβολιασμένοι ἢ οἱ νοσήσαντες ἔχουν ἀντισώματα στὸν κορωνοϊό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ νοιάζεται ἡ κυβέρνηση γιὰ τὴ Δημόσια Ὑγεία, ἀλλὰ νὰ ἀφήνει τὰ νοσοκομεῖα ὑποστελεχωμένα καὶ ἀποδεκατισμένα ἀπὸ πεπειραμένους ἰατροὺς, ποὺ τοὺς θέτει ὑπὸ ἀναστολὴ κατ’ ἐφαρμογὴν τοῦ Ν. 4820/2021, μὲ ἀποτέλεσμα κάποιοι ἐξ αὐτῶν νὰ ἀναγκάζονται νὰ δέχονται ἀσθενεῖς σὲ παγκάκια προκειμένου νὰ τοὺς δώσουν τὶς πολύτιμες ἰατρικὲς συμβουλές τους;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἡ γνώμη τῶν εἰδικῶν ἐπιχειρηματολογικά θωρακισμένη, ἀλλὰ ταυτοχρόνως

α) νὰ φιμώνεται ἡ ἀντίθετη ἄποψη καὶ

β) νὰ ἀποφεύγεται ὁ δημόσιος διάλογος;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαγορεύονται ἢ ἔστω νὰ ἀποφεύγονται οἱ νεκροψίες, ὅταν πρέπει νὰ γίνει γνωστὸ ποιὲς εἶναι οἱ πραγματικὲς αἰτίες θανάτου, εἴτε ἀπὸ κορωνοϊὸ εἴτε ἀπὸ ἐμβολιασμό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν στὴν ἀρχὴ οἱ μάσκες νὰ θεωρήθηκαν περιττὲς ἢ καὶ ἐπικίνδυνες ἀλλὰ στὴν συνέχεια ἀναγκαῖες παντοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν στὰ συνέδρια νὰ ἐπιτρέπεται στοὺς ἐμβολιασμένους νὰ κάνουν παρέα μόνο μὲ νοσήσαντες, ἀλλὰ νὰ ἀξιώνουν ἀπὸ αὐτοὺς νὰ φοροῦν μάσκα καὶ νὰ τηροῦν ἀποστάσεις ἀσφαλείας;

– Πῶς εἶναι δυνατόν τά τέστ νὰ εἶναι διαγνωστικά, ἀλλὰ νὰ ἀντιμετωπίζονται σὰν ἀντισυλληπτικά, μὲ δράση covid-free γιὰ 48 ἢ 72 ὧρες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸ σὲ κάποιες περιπτώσεις νὰ ἀπαιτεῖται τέστ δυὸ φορὲς τὴν ἑβδομάδα, ἐνῷ σὲ ἄλλες μία ἢ τρεῖς;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ καλοκαιριοῦ νὰ ἔπρεπε ὁ πελάτης ἑστιατορίου νὰ φορᾶ μάσκα ὅταν εἶναι ὄρθιος μέσα στὸ κατάστημα ἀλλὰ νὰ ἐπιτρεπόταν νὰ τὴν βγάλει ὅταν κάθεται;

Ὄρθιος κολλάει, καθιστὸς δὲν κολλάει;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν μέσα στὴν ἐκκλησία, ὅπου οἱ πιστοὶ δὲν μιλοῦν μεταξύ τους ἀλλὰ προσεύχονται, νὰ ἐπιβάλλεται χρήση διπλῆς μάσκας;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν κάποιοι νὰ κυκλοφοροῦν μὲ μάσκα στοὺς δρόμους ἢ στὶς παραλίες ἢ ἀκόμη καὶ νὰ τὴν φοροῦν ὅταν ὁδηγοῦν μόνοι τους, ἀλλὰ ὅταν πηγαίνουν σὲ γεμάτα ἑστιατόρια νὰ τὴν βγάζουν;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παραμένουμε παγερὰ ἀδιάφοροι βλέποντας τετράχρονα παιδάκια νὰ τρέχουν στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου χωρὶς νὰ ἀποχωρίζονται τὴν μάσκα τους;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαιτεῖτο τὸ καλοκαῖρι τέστ μόνο ἀπὸ τὴν Ἀθήνα πρὸς τὸ νησὶ, ἀλλὰ ὄχι ἀπὸ τὸ νησὶ πρὸς τὴν Ἀθήνα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συνδέεται αἰτιωδῶς ἡ νυχτερινὴ μουσικὴ μὲ τὴν διασπορὰ τοῦ ἰοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ συνδέονται αἰτιωδῶς μὲ τὴν διασπορὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ κολύμβηση καὶ τὸ ψάρεμα, τὰ ὁποῖα ἀπαγορεύτηκαν κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ λοκντάουν;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μποροῦν νὰ προβλέπουν οἱ εἰδικοί τό ἑκάστοτε ἑπόμενο κύμα τοῦ κορωνοϊοῦ σὰν νὰ εἶναι προφῆτες καὶ ὄχι γιατροί;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκδηλώνονται τὰ ὑποτιθέμενα κύματα ταὐτοχρόνως σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς χῶρες παρὰ τὴν διαφορὰ τῶν καιρικῶν συνθηκῶν;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ φυσικὴ καὶ κυτταρικὴ ἀνοσία νὰ εἶναι ὑποδεέστερη τῆς τεχνητῆς ἀνοσίας πειραματικῶν ἐμβολίων;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ καθιερώνεται τὸ ἀκαταδίωκτο ἰατρῶν γιὰ τὴν διαχείριση τῆς πανδημίας καὶ ταὐτοχρόνως νὰ ἀξιώνεται ἡ τυφλὴ ἐμπιστοσύνη πρὸς τὸ πρόσωπό τους; Ποιὸς ὁδηγὸς θὰ ἀγόραζε καινούργιο αὐτοκίνητο ἂν διάβαζε στὴν ἐγγύηση ὅτι ὁ κατασκευαστὴς δὲν φέρει καμία εὐθύνη γιὰ ἀστοχία ὑλικοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν κανεὶς νὰ μὴν ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη γιὰ τὶς παρενέργειες τῶν ἐμβολίων ἀλλὰ ὅποιος δὲν ἐμβολιασθεῖ νὰ φέρει ἀτομικὴ εὐθύνη;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀπαγορεύονται οἱ κόντρες ταχύτητας ἀκόμη καί ἂν εἶναι μηδαμινὸς ὁ κίνδυνος νὰ πεθάνουν οἱ διαγωνιζόμενοι δεξιοτέχνες ὁδηγοὶ, πού ἐπιβαίνουν σὲ αὐτοκίνητα ὑψηλῆς παθητικῆς ἀσφάλειας, ἀλλὰ νὰ ἐπιβάλλεται ὁ ἐμβολιασμὸς πολιτῶν μὲ πειραματικὰ ἐμβόλια, πού ἔχουν σοβαρὲς παρενέργειες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ὅταν ἀποφασιζόταν περικοπὴ μισθῶν ἐπὶ μνημονίων νὰ γίνονταν ἀπεργίες ὀργανωμένες ἀπὸ τοὺς συνδικαλιστὲς ἐργατοπατέρες, ἀλλὰ ὅλοι αὐτοὶ νὰ παραμένουν μουγκοί, σήμερα, πού ἀναστέλλεται ἡ καταβολὴ μισθοῦ τῶν ἐπαγγελματιῶν ὑγείας;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν πρὸ τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ περιφρουρεῖτο στὸ ἔπακρο ἡ ἀκεραιότητα τῆς συναινέσεως ἀλλὰ ἐπὶ κορωνοϊοῦ νὰ ἐπιτρέπεται νὰ παρακάμπτεται μὲ τὴν ἀπειλὴ ἀναστολῆς τῆς καταβολῆς μισθοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουμε ἀνεξάρτητη καὶ ἀντικειμενικὴ πληροφόρηση ἀπὸ ΜΜΕ, πού ἔλαβαν πακτωλὸ χρημάτων γιὰ νὰ προπαγανδίζουν τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν μιὰ φονικὴ πανδημία νὰ μὴ βιώνεται ὡς αὐτονοήτως φονική, ἀλλὰ νὰ πρέπει νὰ μᾶς πείσουν γι’ αὐτὸ τὰ ΜΜΕ μὲ καθημερινὴ προπαγάνδα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουμε τόσο φονικὴ πανδημία καὶ τόσο ἀποτελεσματικὰ ἐμβόλια, ἀλλὰ τὸ κράτος νὰ καταφεύγει στὴν δωροδοκία ἢ στὸν ἐκβιασμὸ γιὰ νὰ ἐπιτύχει τὸν ἐμβολιασμό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μποροῦν οἱ πολῖτες νὰ πηγαίνουν στὸ γυμναστήριο (ἐφ’ ὅσον δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ λειτουργοῦν ὡς μικτοὶ χῶροι) μὲ ἐπίδειξη rapid καὶ νὰ ἀθλοῦνται (ἄρα νὰ ἔχουν ἔντονη δραστηριότητα, ἀπὸ τὴν ὁποία παράγονται “μολυσματικὰ” σταγονίδια), ἀλλὰ νὰ μὴ μποροῦν νὰ καθίσουν σὲ ἐσωτερικὸ χῶρο γιὰ νὰ πιοῦν ἕναν καφὲ (ἄρα νὰ ἔχουν μιὰ δραστηριότητα πού εἶναι λιγότερο ἐπικίνδυνη τῆς γυμναστικῆς);

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ἐπὶ πολλοὺς μῆνες νὰ θεωροῦνταν τὰ self test ἀποτελεσματικὰ γιὰ τὴν ἀναχαίτιση τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀλλὰ αἴφνης στὸν ἰδιωτικὸ τομέα νὰ ἀξιώνονται ἀποκλειστικῶς τὰ rapid test;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παραδέχεται ἀπερίφραστα ὁ καθ. Ἰατρικῆς Θ. Βασιλακόπουλος ὅτι ὁ ἐμβολιασμὸς εἶναι μιὰ πειραματικὴ διαδικασία καὶ νὰ μὴν ἀντιδροῦν οἱ πολῖτες ,πού πληροφοροῦνται ὅτι ἔχουν μετατραπεῖ σὲ πειραματόζωα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ βιώνουμε ἕναν νέο ἐθνικὸ διχασμὸ ἀνάμεσα σε ἐμβολιασμένους καὶ ἀνεμβολίαστους, ἀλλὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἐπετείου γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας ὁ πρωθυπουργὸς νὰ δήλωσε ὅτι «ἑνωμένοι οἱ Ἕλληνες ὑποδεχόμαστε καὶ φέτος τὴν 24η Ἰουλίου, μετουσιώνοντας τὴν ἐμπειρία σὲ ἐθνικὴ αὐτοπεποίθηση καὶ ἐνεργὸ αἰσιοδοξία»;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν πρὸ τοῦ ἐμβολιασμοῦ κάθε θάνατος νὰ χρεωνόταν στὸν κορωνοϊὸ, ἀνεξαρτήτως ἂν ἐπῆλθε ὄντως ἀπὸ ἢ ἁπλῶς μὲ κορωνοϊὸ (ἀμάχητο τεκμήριο αἰτιότητας τῆς νόσου), ἀλλὰ μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸ κάθε θάνατος νὰ ἀποσυνδέεται ἀπὸ τὸ ἐμβόλιο (ἀμάχητο τεκμήριο μὴ αἰτιότητας τοῦ ἐμβολιασμοῦ);

– Πῶς εἶναι δυνατὸν στὰ φυλλάδια τῶν φαρμακευτικῶν ἑταιρειῶν νὰ ἀναγράφονται οἱ παρενέργειες, ἀλλὰ ἡ κυβέρνηση καὶ οἱ προπαγανδιστὲς νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ ἐμβόλια εἶναι ἀσφαλέστατα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ ἐπαγγελματίες Ὑγείας, πού στὴν ἀρχὴ τῆς πανδημίας ἄξιζαν χειροκροτήματα γιὰ τὴν ἡρωϊκή τους προσφορά, σήμερα νὰ τιμωροῦνται μὲ τὴν ἀναστολὴ τῶν καθηκόντων τους ἀντιμετωπιζόμενοι ὡς ὑγειονομικὲς βόμβες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεσπίσθηκε ὁ ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμὸς καὶ ἄλλες ὑποχρεωτικὲς ἰατρικὲς πράξεις μὲ τὴν ΠΝΠ τῆς 25ης Φεβρουαρίου 2020, ἐνῷ στὴν Ἑλλάδα δὲν εἶχε ἀκόμη καταγραφεῖ κανένα κροῦσμα κορωνοϊοῦ καὶ ἡ πανδημία κηρύχθηκε ἐπισήμως ἀπὸ τὸν Π.Ο.Υ. στὶς 11 Μαρτίου 2020;

– Πῶς εἶναι δυνατόν, πέρυσι ποὺ δὲν εἶχε ἀκόμη ξεκινήσει ὁ ἐμβολιασμός, τὰ κρούσματα νὰ ἦταν πολὺ λιγότερα ἀπό ὅ,τι σήμερα, ποὺ ἔχουν ἐμβολιασθεῖ οἱ μισοὶ καὶ πλέον κάτοικοι τῆς Ἑλλάδας;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ἐμβολιασμένοι καὶ ἀνεμβολίαστοι τό πρωΐ νὰ μπαίνουν μαζὶ στὸ ἴδιο λεωφορεῖο, τὸ μεσημέρι, ὅταν θὰ θελήσουν νὰ φᾶνε σὲ ἑστιατόριο, νὰ χωρίζουν οἱ δρόμοι τους, καὶ τὸ βράδυ, πού ἐπιστρέφουν σπίτι τους, νὰ ξανασμίγουν μπαίνοντας στὸ ἴδιο λεωφορεῖο;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ἐπὶ 40 χρόνια νὰ μὴν ἔχει βρεθεῖ ἐμβόλιο κατὰ τοῦ AIDS, ἀλλὰ γιὰ τὸν πρωτοεμφανισθέντα SARS-COV-2 νὰ βρέθηκε μέσα σὲ λίγους μῆνες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ὑποβάλλεται ὁ πληθυσμὸς σὲ ἐμβολιασμὸ μὲ ἕνα ἐμβόλιο, πού ὅταν παρασκευάσθηκε δὲν ὑπῆρχε γνώση γιὰ τὸ εἶδος τῶν μεταλλάξεων τοῦ ἰοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ χτισθεῖ τὸ τεῖχος ἀνοσίας, ὅταν οἱ ἐμβολιασμένοι ἐξακολουθοῦν νὰ μεταδίδουν καὶ νὰ νοσοῦν, ἐνῷ ταὐτοχρόνως ἐμφανίζονται συνεχῶς νέες μεταλλάξεις;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν στὴν ἀρχὴ τῆς πανδημίας νὰ νοιάζονταν οἱ ὑγειονομικοὶ διαχειριστὲς νὰ μὴ χαθεῖ οὔτε μία ψυχὴ, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας (γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ἐπεβλήθη ὁριζοντίως τὸ λοκντάουν), ἀλλὰ μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸ ὁ θάνατος ἔστω ἑνὸς ἀνθρώπου ἀπὸ τὶς παρενέργειες τοῦ ἐμβολίου νὰ θεωρεῖται ἀποδεκτὸ-ἀναγκαῖο κακό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν πρὸ τοῦ ἐμβολιασμοῦ νὰ διδασκόταν στὸ Ποινικὸ Δίκαιο ὅτι, κατὰ τὴν ἐπίλυση τραγικῶν διλημμάτων, δὲν ἐπιτρέπονται ποιοτικὲς διαβαθμίσεις καὶ ποσοτικὲς προσθαφαιρέσεις, σὲ σχέση μὲ τὸ ἔννομο ἀγαθό τῆς ζωῆς (ἄρα μία ζωὴ ἰσοῦται μὲ ἄπειρες), ἀλλὰ μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸ νὰ ἐφαρμόζεται ἡ ὠφελιμιστικὴ λογική τῆς ἀνθρωποθυσίας, δηλ. νὰ ἐπιτρέπεται νὰ στέλνουμε λίγες ζωὲς στὴν ἄλλη ζωὴ γιὰ νὰ γλυτώσουμε τὶς πολλές;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν πρὸ τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ συμφωνούσαμε ὅτι εἴμαστε μέλη μιᾶς μεθηρωϊκῆς κοινωνίας ἀλλὰ μετὰ τὴν ἔλευση τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ μᾶς ζητοῦν νὰ συμπεριφερθοῦμε σὰν σοῦπερ-ἥρωες, πού ἀποδεχόμαστε νὰ πέσουμε στὸν γκρεμὸ γιὰ νὰ συμβάλουμε στὸ χτίσιμο τοῦ τείχους τῆς ἀνοσίας;

– Πῶς εἶναι δυνατόν τό τεῖχος ἀνοσίας νὰ ἐκρίθη ἀρχικῶς ὅτι χτίζεται μὲ ἐμβολιασμὸ, πού φθάνει στὸ 60% ἀλλὰ ξαφνικὰ νὰ ἀναβαθμίσθηκε στὸ 90%; Εἶναι δυνατὸν μιὰ μετάλλαξη νὰ μεταβάλλει τὸ ποσοστὸ τῆς ἐμβολιαστικῆς κάλυψης τοῦ πληθυσμοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατόν τό 2009/2010, ὅταν ξέσπασε ἡ γρίπη τῶν χοίρων νὰ κάθονταν ἐκ δεξιῶν καὶ ἐξ εὐωνύμων τοῦ Ὑπουργοῦ Ὑγείας Δ. Ἀβραμόπουλου οἱ Κοντοζαμάνης καὶ Τσιόδρας, καὶ 10 χρόνια μετὰ νὰ διαδραματίζουν τὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα καὶ πάλι καθοριστικὸ ρόλο γιὰ τὴν διαχείριση τῆς νέας ἐπιδημίας; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπαναλαμβάνεται ἡ ἱστορία μὲ τέτοια ἀκρίβεια;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔλεγε ὁ καθ. Ἰατρικῆς κ. Ν. Σύψας ὅτι ἡ μάσκα πρέπει νὰ φοριέται ἀπὸ τὸν πάσχοντα γιὰ νὰ προστατεύονται οἱ ὑγιεῖς ἀλλὰ τελικῶς νὰ φθάσουμε σὲ σημεῖο νὰ τή φορᾶνε ὅλοι οἱ πολῖτες, θεωρούμενοι ἀδιακρίτως πάσχοντες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπιζόμαστε ὅλοι ὡς ἐν δυνάμει ἄρρωστοι;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεσπίσθηκε ὑποχρεωτικὸς ἐμβολιασμὸς σὲ λίγες χῶρες τοῦ Νότου, π.χ. στὴν Ἑλλάδα, στὴ Γαλλία, στὴν Ἰταλία καὶ στὴν Κύπρο, ἀλλὰ ὄχι σὲ ἄλλες προηγμένες χῶρες, ἰδίως τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Βορρᾶ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν τὴν Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2021 νὰ ἀποφασίσθηκε ἡ ἀλλαγὴ τῆς ὥρας τῆς Ἀναστάσεως ὡς μέτρο σχετικὸ μὲ τὸν περιορισμὸ τῆς διάδοσης τοῦ κορωνοϊοῦ, ὅταν ἡ νέα ὥρα (21.00) θὰ ἔδινε τὴν δυνατότητα νὰ προσέλθουν στὴν ἐκκλησία πολὺ περισσότεροι ἄνθρωποι (οἱ ὁποῖοι μάλιστα θὰ ἔτρωγαν μετὰ τὴν μαγειρίτσα τους χωρὶς νὰ εἶχαν δυσκολία στὸν ὕπνο) ἀπ’ ὅ,τι ἂν ἡ Ἀνάσταση γινόταν κατὰ τὴν μέχρι πρότινος καθιερωμένη ὥρα (00.00), πολλῷ δὲ μᾶλλον, πού τὴν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου ὑπῆρξε ἄρση τῶν περιορισμῶν;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρχει ἕνα ἐμβόλιο πού μπορεῖ νὰ γίνει σὲ μία δόση, ἀλλὰ ὅλα τά ὑπόλοιπα νὰ ἀπαιτοῦν δύο ἢ περισσότερες δόσεις;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει ὁ πολίτης κάποιο ἄλλο ἐμβόλιο, π.χ. κινεζικό, πέραν ἐκείνων πού λανσάρει ἡ κυβέρνηση;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν 18 μῆνες μετὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ κορωνοϊοῦ νὰ μὴν μιλάει κανεὶς γιὰ τὸ ἐπίσημο ποσοστὸ θνητότητας τῆς νόσου ἐπὶ τοῦ γενικοῦ πληθυσμοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παραμένουμε ἀπαθεῖς βλέποντας τὴν ἰατρὸ κ. Μ. Παγώνη νὰ ξεσπᾶ σὲ χαχανητὰ τὴν ὥρα πού προβλέπει ὅτι ἔρχονται δύσκολες ἡμέρες;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες πού ὑφίστανται σωματικὲς βλάβες μετὰ τὸν ἐμβολιασμό τους νὰ ἀρνοῦνται νὰ στείλουν κίτρινη κάρτα στὸν ΕΟΦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν ἀρκετοὶ πολῖτες νὰ προσέρχονται στὸ ἐμβολιαστικὸ κέντρο μὲ δάκρυα καὶ ἐσωτερικὴ ἀγωνία, ἐνῷ τὸ ἐμβόλιο εἶναι ἀσφαλὲς καὶ ἀποτελεσματικό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖται ὅτι κάποιος ἐμβολιάζεται γιὰ νὰ χτίσει τὸ τεῖχος τῆς ἀνοσίας, ἀλλὰ ὄχι γιὰ νὰ ἐπανακτήσει τὴν χαμένη ζωὴ καὶ ἐλευθερία του;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ ἐμβολιασμένοι νὰ ὑπερασπίζονται τὰ δικαιώματα κάθε κοινωνικῆς μειοψηφίας, ἀλλὰ νὰ παρακολουθοῦν ἀμέτοχοι καὶ ἀδιάφοροι τὸν ἀγῶνα τῶν ανεμβολίαστων συνανθρώπων τους γιὰ τὸ σεβασμὸ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς ζητοῦν μετ’ ἐπιτάσεως νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν δῆθεν ὀρθὴ συμπεριφορὰ τῶν πολλῶν, ἐνῷ στὸ διάβα τῆς Ἱστορίας ἔχει ἀποδειχθεῖ πολλάκις ὅτι ἡ κοινωνικὴ πλειοψηφία ἔχει πέσει θῦμα συλλογικῆς πλάνης/ἀπάτης;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ δεχόμαστε τὰ παιδιά μας νὰ παίζουν σὲ διακριτοὺς χώρους στὸ προαύλιο τοῦ σχολείου, ἐνῷ τὸ ἀπόγευμα παίζουν μαζὶ στὴν πλατεία ἢ στὴν παιδικὴ χαρά;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ ἐμβολιασμένοι γονεῖς νὰ παραλαμβάνουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὸ σχολεῖο, ἀλλὰ νὰ ἀποφεύγουν νὰ τὰ φιλοῦν, φορῶντας μάσκα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν μᾶς ἐλέγχει ἡ συνείδησή μας, ἐγκαταλείποντας στὰ νοσοκομεῖα τοὺς πάσχοντες ἀπὸ Covid-19 συγγενεῖς μας, χωρὶς νὰ τοὺς συμπαραστεκόμαστε στὶς τελευταῖες τους στιγμές;

– Πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνῷ εἶναι πλήρως καὶ ἀπολύτως ἐπιβεβαιωμένο ὅτι καὶ οἱ ἐμβολιασμένοι νοσοῦν καὶ μεταδίδουν τὸν ἰό, ἐν τούτοις νὰ ὑποβάλλονται σὲ ὑποχρεωτικὸ προληπτικὸ διαγνωστικὸ ἔλεγχο μόνο οἱ ἀνεμβολίαστοι;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ ἐμβολιάζονται, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τάσσεται ὑπὲρ τοῦ ἐμβολιασμοῦ, ἐνῷ ὅταν μιλοῦσε γιὰ νηστεία καὶ ἐγκράτεια οἱ ἴδιοι πολῖτες κουνοῦσαν ἀδιάφορα τούς ὤμους τους, σχολιάζοντας ἀπαξιωτικὰ ὅτι πρόκειται γιὰ «λόγια τῶν παπάδων»;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ ἐμβολιασμένοι νὰ τηροῦν μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια τὰ ὑγειονομικὰ μέτρα, πετῶντας ἔξω ἀπὸ τοὺς χώρους ἑστίασης τοὺς ἀνεμβολίαστους συνανθρώπους τους μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι «τὸ λέει ὁ νόμος», ἀλλὰ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παραβιάζουν ἀνερυθρίαστα τὴν φορολογικὴ νομοθεσία;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ ἐμβολιάζονται μὲ ἕνα πειραματικὸ σκεύασμα γιὰ νὰ προστατεύσουν τὴν ἀτομική τους ὑγεία, ἐνῷ τὴν ἴδια ὥρα νὰ καταπνίγουν τοὺς φόβους τους γιὰ ἐνδεχόμενη μελλοντικὴ βλάβη τῆς ὑγείας τους ἀπὸ τὶς ἄγνωστες παρενέργειες ἑνὸς καινοφανοῦς ἐμβολίου;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ ἐμβολιάζονται ἔχοντας ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν ἐπιστήμη, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως νὰ ἀμφισβητοῦν ἢ νὰ ἀρνοῦνται τὸν Θεό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ ἐμπιστεύονται τυφλὰ τὴν ἐπιστήμη μετὰ τὶς πολυάριθμες ἀντιφατικὲς καὶ ἀλληλοαντικρουόμενες ἀπόψεις τῶν εἰδικῶν;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ συμβιβάζονται μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι θὰ φοροῦν μάσκα γιὰ πολλὰ ἀκόμη χρόνια, ἐνῷ δὲν ἔχουν ἀναλυθεῖ καὶ ἐρευνηθεῖ ἐπαρκῶς οἱ ἐπιπτώσεις τῆς μακροχρόνιας χρήσης μάσκας στὴν ἀτομικὴ ὑγεία;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ μεριμνοῦν γιὰ τὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας συμμορφούμενοι μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια πρὸς ὅλα τά ὑγειονομικὰ μέτρα, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως νὰ μὴν ἐξετάζουν ἂν ἐξ αἰτίας τῆς τήρησής τους παράγεται κίνδυνος γιὰ τὴν ἀτομική τους ὑγεία;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ μὴ συνυπολογίζουν τὴν στατιστικὴ πιθανότητα ἑνὸς τροχαίου ἀτυχήματος δεχόμενοι νὰ μεταβοῦν στὴν ἐργασία τους ὀδηγῶντας, ἀλλὰ νὰ δέχονται νὰ παραμένουν ἔγκλειστοι, ὥστε νὰ ἐκμηδενίσουν κάθε στατιστικὴ πιθανότητα μόλυνσής τους ἀπὸ τὸν κορωνοϊό;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ φοροῦν μάσκα γιὰ νὰ προστατεύσουν τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ἄλλους ἀπὸ τὸν κορωνοϊό, ἀλλὰ τὴν ἴδια στιγμὴ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ὁδηγοῦν νὰ θέτουν σὲ ἄμεσο κίνδυνο ζωῆς τὸν ἑαυτό τους καὶ τοὺς ἄλλους;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σκέπτονται κάποιοι νὰ ἐμβολιάσουν τὰ παιδιά τους, ὅταν, σύμφωνα μὲ τὸ πόρισμα τῆς μικτῆς ἐπιτροπῆς ἐμβολιασμοῦ καὶ ἀνοσοποίησης τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, γιὰ τὴν συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν παιδιῶν ἡλικίας 12-15 ἐτῶν, ἡ τυχὸν μόλυνση ἀπὸ κορωνοϊὸ δὲν συνοδεύεται ἀπὸ συμπτώματα ἢ συνοδεύεται ἀπὸ ἐλαφρὰ συμπτώματα;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν παρέλθει 18 μῆνες ἀπὸ τὴν κήρυξη τῆς πανδημίας καὶ οἱ περισσότεροι νὰ πιστεύουν ἀκόμη ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ζήτημα Δημόσιας uγείας καὶ ὄχι μὲ καμουφλαρισμένο λόγο γιὰ τὸν ψηφιακὸ μετασχηματισμὸ τῆς κοινωνίας;

– Πῶς ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τῶν εἰδικῶν τό γεγονὸς ὅτι ἡ Ἑλλάδα μὲ 30% λιγότερα κρούσματα ἀπὸ τὴν Σερβία, νὰ καταγράφει περίπου 70% περισσότερους θανάτους;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν κάποιοι ἐμβολιασμένοι νὰ μὴ μποροῦν νὰ ὀνειρευτοῦν καὶ νὰ χαροῦν τὴν ζωή τους, ἀλλὰ νὰ φοβοῦνται περισσότερο;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ μὴ μποροῦν ἀκόμη νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῶν εἰδικῶν δὲν λαμβάνονται πάντοτε μὲ γνώμονα τὰ ἐπιδημιολογικὰ δεδομένα, ἀλλὰ ἱκανοποιοῦν ἀφανεῖς πολιτικὲς ἐπιδιώξεις;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νὰ ἐμβολιάζονται καὶ ταὐτοχρόνως νὰ πιστεύουν ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι ἄνθρωποι πού ὁρίζουν τὸν ἑαυτό τους, ἐφ’ ὅσον κάθε φορᾶ ἀναμένουν καινούργιες ὁδηγίες γιὰ τὴν ἑπόμενη δόση τοῦ ἐμβολιασμοῦ;

– Πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ πολῖτες νά συναινοῦν νὰ ἐμβολιασθοῦν κατὰ ἑνὸς ἰοῦ ποὺ ἔχει τὸ ἴδιο παρατσούκλι μὲ μιὰ τρομοκρατικὴ ὀργάνωση (ἀόρατος ἐχθρὸς ὁ κορωνοϊός, ἀόρατος ἐχθρὸς καὶ ἡ Ἀλ Κάϊντα);

Συμπληρωματικὰ πρὸς τὰ ἀνωτέρῳ, οἱ ἐμβολιασμένοι ὀφείλουν νὰ ἀναρωτηθοῦν καὶ ὡς πρὸς τὰ ἀκόλουθα:

– Θὰ ἐξαπατηθοῦν γιὰ ἀκόμη μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν κυβέρνηση καὶ τὰ ΜΜΕ, ποὺ θὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι γιὰ τὸ ἐπερχόμενο lockdown φταῖνε οἱ ἀνεμβολίαστοι καὶ ἡ «νέα ἐπιθετικὴ» μετάλλαξη τοῦ ἰοῦ;

– Πότε θὰ βροῦν τὸ θάρρος νὰ ὁμολογήσουν ὅτι ἐμβολιάστηκαν, ἐπειδὴ ἡ κυβέρνηση, οἱ εἰδικοὶ καὶ τὰ ΜΜΕ τοὺς κατατρομοκράτησαν;

– Πῶς θὰ βροῦν τὴν δύναμη νὰ σταματήσουν στὴν δεύτερη δόση εμβολιασμοῦ ὥστε νὰ μὴν προχωρήσουν στὴν ἑπόμενη;

– Πότε θὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξει ποτὲ ἐπιστροφὴ στὴν κανονικότητα ἀλλὰ οἱ ἐναλλασσόμενες κρίσεις, ὑπὸ διαφορετικὸ ὄνομα κάθε φορά, θὰ ἀποτελοῦν τὴν ἑκάστοτε νέα κανονικότητα;

– Ὡς πότε θὰ ἀνέχονται τὴν μπότα τῆς ὑγειονομικῆς τυραννίας νὰ συνθλίβει τὸ πρόσωπο, τὴν ζωὴ καὶ τὰ ὄνειρά τους;

– Πότε θὰ βροῦν τὴν δύναμη νὰ ὀρθώσουν τὸ κεφάλι τους πάνω ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς μάζας, ὥστε νὰ ἀντικρίσουν τὰ πράγματα μὲ τὶς δικές τους διανοητικὲς δυνάμεις, διαχωρίζοντας τὴν θέση τους ἀπὸ τὸ πλῆθος;

– Πότε θὰ βροῦν τὴν δύναμη νὰ ἀποτινάξουν τὴν κυριαρχία τῶν ΜΜΕ, ὥστε τὸν χρόνο πού ἀφιερώνουν στὴν τηλεόραση νὰ τὸν προσφέρουν ὡς προσευχὴ στὸν Θεό;

– Πότε θὰ κατανοήσουν ὅτι τὸ πιστοποιητικὸ ἐμβολιασμοῦ δὲν εἶναι τὸ διαβατήριο ἐλευθερίας ἀλλὰ τὰ ἀόρατα δεσμὰ τῆς ψηφιακῆς τους φυλακῆς;

– Πότε θὰ κατανοήσουν ὅτι «γυρίζοντας τὴν πλάτη» στοὺς εἰδικούς, θὰ ἀντικρίσουν στὴν ψυχὴ τους τὸν Χριστὸ νὰ τοὺς τείνει τὸ χέρι καὶ νὰ τοὺς χαμογελᾶ;

-------------

Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Πευκακίων Αθηνών, «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», Αριθμός Τεύχους 231, Νοέμβριος 2021, σελ. 435.

ΠΗΓΗ agnikolaos