Το νερό της αγάπης

Ένας ιερέας μετά την ακολουθία του  Αγιασμού την ημέρα  των Θεοφανείων, μοίραζε τον Μεγάλο Αγιασμό γεμίζοντας τα μπουκάλια των  ενοριτών.

Μία κυρία τον πλησιάζει και του δίνει ένα όμορφο μπουκάλι. Μόλις ο ιερέας έβαλε μέσα αγιασμό, το μπουκάλι αμέσως έσπασε και έγινε θρύψαλα.

Σαστισμένος ο ιερέας ρώτησε:

-Κυρία μου τι συμβαίνει με αυτό το μπουκάλι; Τι είχε προηγουμένως μέσα;

Εκείνη κατέβασε ντροπιασμένη το κεφάλι της και του είπε:

-Πάτερ συμπαθούσα ένα παλληκάρι. Και ήθελα να το παντρέψω με την κόρη μου. Για να το πετύχω πήγα σε μια μάγισσα και πήρα το  «νερό της αγάπης», όπως μου είπε. Φοβόμουνα όμως να το δώσω στην κόρη μου να το πιεί. Και σκέφθηκα να το ανακατέψω με αγιασμό…:

Της λέει ο παπάς:

-Το βλέπεις; Δεν χωρούν σε ένα μπουκάλι το νερό του Θεού και το νερό του διαβόλου. Γι΄αυτό έγινε το μπουκάλι σου κομμάτια. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Ό,τι θέλουμε πρέπει να το ζητάμε μόνο από τον Θεό-Πατέρα και εκείνος αν είναι για το καλό μας μας το δίνει.

(Μανώλη Μελινού, Άνθη Αγίας Ρωσίας, Αθήνα 1995)

ΠΗΓΗ