Νεκτάριος Δαπέργολας - Διδάκτωρ Ιστορίας ΑΠΘ
Έχοντας μόλις αφήσει πίσω μας μία απίστευτη χρονιά, πολλές και θερμές ευχές σε όλους τους Έλληνες.
Ευχές όχι ασφαλώς για ένα ειρηνικό και χαρούμενο 2021 (ας μην τρέφουμε αβάσιμες ελπίδες, δεδομένου ότι το νέο έτος θα είναι ακόμη πιο σκληρό - και μόνο οι ανόητοι και οι εντελώς ανυποψίαστοι μπορούν να περιμένουν επιστροφή στον προηγούμενο τρόπο ζωής μας).
Ούτε και ευχές για χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, όπως μάθαμε να το λέμε μια ζωή, γιατί η ευτυχία (όπως επίσης την εννοούσαμε με τους κοσμικούς της ορισμούς) είναι πλέον φευγάτο όνειρο.
Και όσο για τη μακροημέρευση, τι να την κάνεις κι αυτήν, αν πρόκειται να ζεις πανικόβλητος κι ευνουχισμένος σκλάβος σε φασιστικά καθεστώτα, ζοφερές δυστοπίες και απάνθρωπα αφεντικά;
Εγώ θα ευχηθώ λοιπόν από καρδιάς για άλλα πράγματα. Για τα πλέον ουσιώδη και για εκείνα που πραγματικά μάς λείπουν: ειλικρινή και έμπρακτη μετάνοια, πνευματική αφύπνιση, θαρραλέο φρόνημα, αποφασιστικότητα για πνευματικό αγώνα και για ομολογία Χριστού.
Αυτά είναι τα όπλα που μας λείπουν και για την προσωπική μας ολοκλήρωση και για την πολυπόθητη εθνική μας αναγέννηση, αλλά και για την όσο γίνεται πιο ανώδυνη έξοδο από τη σκληρή δοκιμασία στην οποία έχουμε πια εισέλθει.
Ας ελπίσουμε, με τη χάρη του δι’ ημάς Σαρκωθέντος και Παντοκράτορος
Λόγου και με τις πρεσβείες της Παναγιάς και όλων των Αγίων μας, να μπορέσουμε
να τα βρούμε όλα αυτά, μαζί με τη δύναμη, για να αντέξουμε στον δύσβατο δρόμο
που ανοίγεται μπροστά μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου