†Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Συχνά-πυκνά μᾶς δίνονται διάφορες εὐκαιρίες νά ὁμολογήσουμε κι ἐμεῖς τόν Χριστό. Ἄλλοτε τό κάνουμε ἀμέσως κι εὐχάριστα, ἄλλοτε μέ δυσκολία καί ἄλλοτε, ἀπό φόβο ἤ ντροπή, καθόλου.
Ὁ ἀληθινά πιστός ὁμολογεῖ πάντοτε τόν Χριστό ἄφοβα, γιατί συνεχῶς ζεῖ σέ μετάνοια καί μέ ταπείνωση. Αἰσθάνεται ἀδύναμος, ἀλλά ἐμπιστεύεται πλήρως τόν Χριστό κι ἐνδυναμώνεται πλούσια. Ὁμολογεῖ τόν Χριστό πού ζεῖ μέσα του.
Μερικές φορές, δυσκολευόμαστε νά ὁμολογήσουμε τόν Χριστό καί στά πολύ κοντινά καί ἀγαπητά μας πρόσωπα. Τότε, κατά τό Εὐαγγέλιο, γίνονται «ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου οἱ oἰκιακοί αὐτοῦ». Συμβαίνει οἱ δικοί μας ἄνθρωποι νά μή μᾶς κατανοοῦν, ἀλλά κι ἐμεῖς νά μή κάνουμε καμία προσπάθεια νά τούς μιλήσουμε διακριτικά γιά τόν Χριστό. Ἤ μερικές φορές πᾶμε στό ἀντίθετο ἄκρο. Νά τούς μιλᾶμε τόσο πολύ γιά τόν Χριστό, πού στό τέλος νά τούς κουράσουμε, νά τούς μπουχτίσουμε, νά τούς καταπιέσουμε, ὥστε νά μή θέλουν οὔτε ν’ ἀκούσουν γιά τόν Χριστό.
Δέν μποροῦμε ποτέ νά πιέσουμε, νά ἐξουσιάσουμε, ν’ ἀπειλήσουμε κάποιον,
ἀκόμη καί τόν πιό δικό μας ἄνθρωπο, ν’ ἀκολουθήσει τόν Χριστό.
Ὁ Χριστός εἶναι ἐλευθερία καί ἀγάπη. Προσκαλεῖ, δέν ἀπαιτεῖ κι ἐκβιάζει.
Καλούμεθα νά ἐμπνεύσουμε τούς ἀνθρώπους στήν ἀγάπη πρός τόν Χριστό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτοφυλακισμένος στά ἰσχυρά δεσμά τοῦ «ἐγώ», πάσχει ἀπό ἐγωϊσμό, ἀτομισμό, ἐγωπάθεια καί ὑπερηφάνεια δυσκολεύεται ν’ ἀγαπήσει τούς ἄλλους, πολύ περισσότερο τόν Θεό. Ἔτσι ἀδυνατεῖ καί νά τόν ὁμολογήσει ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων.
Ὅποιος δέν ὁμολογεῖ σημαίνει ὅτι δέν ἀγαπᾶ. Ὅποιος δέν ἀγαπᾶ αὐτοκαταδικάζεται σέ μιά παγερή μοναξιά, πού θ’ ἀρχίσει σέ αὐτή τή ζωή καί θά συνεχισθεῖ στήν αἰώνια. Ὁ ἐγωϊστής φίλαυτος τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τήν αἰσθάνεται ὡς φωτιά, δέν τήν ἀντέχει, δέν τήν θέλει, τόν ἐνοχλεῖ, τόν καίει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου