ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΟΥ

Ἕνας χρόνος ἀκριβῶς πέρασε ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας τοῦ πολυσεβάστου Γέροντος Αἰμιλιανοῦ, προηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἁγίου Ὄρους.

Ἦταν σάν σήμερα, 9 Μαΐου 2019, ἡμέρα Πέμπτη, ὅταν ὁ ἀοίδιμος Γέροντας, ἡ κορυφαία αὐτή μορφή τοῦ σύγχρονου ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ, ἐξεδήμησε ἀπό τόν παρόντα κόσμο γιά νά βρεθεῖ μέσα στό ὑπέρλαμπρο καί ἀΐδιο φῶς τοῦ παραδείσου, ἐν χοροῖς Ἀγγέλων καί Ἁγίων.

Ἦταν σάν νά ἦταν χθές ἀκόμη πού ἀντικρίζαμε γιά τελευταία φορά τήν ἁγία μορφή του, κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία του στό Ἱερό Κοινόβιο Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στήν Ὀρμύλια τῆς Χαλκιδικῆς.

Καί ἀντηχοῦν ἀκόμη καθαρά στ᾿ αὐτιά μας τά συγκινητικά λόγια, κατά τόν τελευταῖο ἀποχαιρετισμό ἐνώπιον τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος, πού κατέθεσε –σάν ἕνα εὐωδιαστό στεφάνι ἀπό λουλούδια υἱϊκῆς ἀγάπης– ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας π.Ἐλισαῖος.

Στή μνήμη καί στίς καρδιές μας βρίσκονται ἀποτυπωμένα, νωπά ἀκόμη, τά λόγια αὐτά:

«Πολυσέβαστέ μας, πολυαγαπητέ μας Γέροντα καί μακαριστέ Πατέρα μας,

»Εἶναι δύσκολο γιά μένα σήμερα ἀλλά καί γιά ὅλη τήν ἀδελφότητα ἐδῶ καί στήν Σιμωνόπετρα νά ἀρθρώσωμε ἕνα λόγο ἤ δύο λόγια πρέποντα στήν ἐκδημία σου.

»Ἄλλωστε αὐτές οἱ ὧρες δέν εἷναι ὧρες λόγων, ἀλλά σεβασμοῦ, ἀγάπης, σιωπῆς καί προσευχῆς.

»Δέν ξέρομε τί νά ποῦμε! Τό γεγονός εἶναι ὀδυνηρόν ἤ χαροποιόν; Ὁ Πατήρ ἡμῶν, ὡς θά ἔλεγεν εἰς παρομοίαν περίπτωσιν ὁ μεγάλος παρηγορητής ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ἐξεδήμησεν. Ποῖος ἦταν αὐτός; Ὁ ὁμολογητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ δεύτερος Ἰώβ, ἡ σπάνια καλλονή τῶν μοναχῶν, ὁ τῆς ἀγάπης δημιουργός, ὁ παντοφίλητος ἀνήρ, ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, ὁ πολύδακρυς ὀφθαλμός, ὁ φιλομαθής νοῦς, ὁ θείᾳ γνώσει πεπλουτισμένος, ὁ πολύς ἐν ταπεινοφροσύνῃ καί πολλοστός ἐν συνέσει, ὁ ἀμφοτεροδέξιος τρόπων, νοητῶν τε καί ὁρατῶν, ὁ γνήσιος ὁδηγός καί ὑπεργνήσιος Πατήρ.

»Δέν εἶναι ὀδυνηρόν αὐτό πού πάθαμε, ἀλλ’ ὅπως ὁ ἴδιος θά μᾶς ἔλεγε, καί λίαν περιχαρές. Δέν ἀπέθανεν ὁ Γέροντας, ἀλλά μετέστη εἰς αἰώνιον ζωήν. Θά τόν καλύψῃ ἡ γῆ, ἀλλά ὁ οὐρανός θά τόν ὑποδεχθῇ. Τόν περιμένουν φίλοι ἅγιοι, τέκνα καί ἀδελφοί, μικροί, μεγάλοι καί γέροντες, ἡ χορεία τῶν ἀγγέλων καί ἡ ὁμοσκηνία τῶν ἀσκητῶν, οἱ κοινοβιάρχες, οἱ Μετεωρῖτες καί οἱ Ἁγιορεῖτες. Ἐκεῖ θά εἶναι λοιπόν, ὅπου τό φῶς τό ἀληθινόν, εἰς τόν ἡτοιμασμένον ἀπό μακροῦ τόπον τῆς ἀναπαύσεώς του, γιατί ἐβάδισε πιστῶς τήν μακαρία ὁδό, γιατί προτίμησε τούς ἁσκητικούς κόπους καί πόνους, γιατί μέ κάθε τρόπον καί πρᾶξι καί θυσία καί διακονία ἔδειξε τί σημαίνει πλῆρες δόσιμο, πλῆρες λιώσιμο ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ.

»Δέν ὑπερβάλλομε, ἄν ποῦμε ὅτι σήμερα εἶναι πανήγυρις, ἑορτή, θυμηδία. Σήμερον προστάτην ἤ πρέσβυν στόν Θεόν προ­πέ­μπο­­μεν. Χαιρόμασθε ὅλοι γι’ αὐτό καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία, διότι ἀποκτᾶ καί σήμερον νέους στύλους. Εὐφραίνεται ὅλος ὁ ἱερός καί ἅγιος θίασος.

»Ὦ! Γέροντα, εὐθεῖα ἡ καρδία σου, εὐθεῖα καί ἡ ὁδός σου. Ὁσία ἡ μνήμη σου, μακαρία ἡ ἐνθύμησίς σου! Ποιός δέν θυμᾶται ὅτι πάντα, μέχρι τελευταίας στιγμῆς, ἤσουν φαιδρός, χαρούμενος, εὐγενής καί μειλίχιος; Ποιός, ἀλήθεια, σέ συνήντησε καί δέν σέ ἠγάπησε; Ποιός συνομίλησε ἤ ποιός συναντήθηκε μαζί σου καί δέν τοῦ ἐγλύκανες τήν καρδιά; Ὅλοι ἐπιθυμοῦσαν νά εἶναι κοντά σου!  Ὅλοι, καί πρό παντός οἱ ἁπλές καρδιές, διέκριναν πάνω σου τήν ἀρετή, τούς εἵλκυε ἡ φωτεινή καθαρότητά σου.

»Ἀλλά πόσο θά ἔμενες κοντά μας; Πόσο νά ἄντεχες ἄλλο; Ἐξήντλησες κάθε ὅριο ὑπομονῆς καί ἀγάπης καί προστασίας. Διότι καί ἄν εἶσαι χαλκέντερος καί ἄν εἶσαι ὑπεράνω λύπης καί παθῶν καί ἄν εἶσαι Παῦλος ἤ Ἀντώνιος ἤ Χρυσόστομος, εἶσαι ἄνθρωπος. Ἄνθρωπος εἶσαι καί ἔπαθες καί ἐπόνεσες καί ἀσθενοῦσες καί ἦρες τόν βαρύν καί μακρόν σταυρόν τῆς ἀσθενείας. Καί ἔκτοτε ἐσιώπας. Ὅμως ἐπρόλαβες καί μᾶς τά εἶπες ὅλα, μά ὅλα μᾶς τά εἶπες, καί μέ λεπτομέρειες μᾶς τά εἶπες, ἄφησες τά ἴχνη σου σέ μᾶς καί σέ ὅλους μας καί στήν Ἐκκλησία καί τήν οἰκουμένη.

»Τό νιώθαμε!

»Ἦταν νά ἀναχωρήσῃς πρό πολλῶν ἐτῶν, πανσεβάσμιε, φιλόθεε, θεοπτικώτατε τίμιε Πάτερ καί Γέροντα, ἀλλά γιά χάριν τῶν προσφιλῶν σου τέκνων ἀνέβαλες τήν ἐκδημίαν σου ἤ, καλύτερα, τήν ἀνέβαλε ὁ ἴδιος ὁ Θεός.

»Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Πα­ναγίου Πνεύματος, πού κατοι­κοῦσε πλουσίως ἐντός σου, ἠθέ­λησε νὰ χωρίσῃ τήν φωτοειδῆ καί θεοειδῆ ψυχή σου ἀπό τό πολύαθλο σῶμά σου. Σήμερον ἔφθασε ἡ πολυπόθητη ἡμέρα τῆς εἰσόδου σου εἰς τά ἐπουράνια. Ὁ ἐπουράνιος εἰς τά ἐπουράνια. Ἐσύ ὁ οὐράνιος ἄνθρωπος καί ἐπίγειος ἄγγελος, σήμερον ἐκδημεῖς ἀπό τόν παρόντα κόσμον καί ἐνδημεῖς μέσα εἰς τό Φῶς τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ.

»Ἡ εἴσοδός σου εἰς τήν βασιλείαν Του εἷναι ἕνας θρί­αμβος καί ἀλαλαγμός. Τά αἰ­σθήματα ὅμως τὰ ἰδικά μας εἶναι ἀνάμεικτα. Εἰρηνικά δάκρυα καί ἕνα χαροποιό πένθος κυριαρχεῖ μέσα μας. Δεόμεθά σου, ἁγιώτατε Πά­τερ, «ἅρμα Ἰσραήλ καί ἱππεύς αὐτοῦ», μή ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρ­φανοὺς, ἀλλά πρέσβευε ὑπέρ πάντων ἡμῶν, ὅλων τῶν ὑπό σέ ἀδελφοτήτων καί ὅλων τῶν συνηγμένων εἰς τήν ἔξοδόν σου, καί τεῖνον χεῖρα βοηθείας ὑπέρ πάσης τῆς Ἐκκλησίας.

»Γέροντα! Αὐτά φθάνουν γιά τήν σημερινή ἡμέρα. Εἶναι ἀδύνατον νά συνεχίσωμε! Ὑπάρχουν καί ἄλλα πολλά, πού χρειάζονται πολλά βιβλία γιά νά γραφοῦν.

Αἰωνία ἡ μνήμη τοῦ Πατρός ἡμῶν, Γέροντος καί Καθηγουμένου γενομένου, Αἰμιλιανοῦ Ἱερομονάχου».

Πράγματι ἔτσι γνωρίσαμε κι ἐμεῖς τόν πολυσέβαστο Γέροντα, ἔτσι τόν ζήσαμε, ἔτσι τόν θυμόμαστε, καί τόν νοιώθουμε σάν νά βρίσκεται ἀκόμη ἀνάμεσά μας. Καί μέ τήν ἀφορμή ὅτι ἕνας χρόνος πέρασε ἀπό τήν ἔξοδό του ἀπό τήν ζωή αὐτή, σήμερα Σάββατο 9 Μαΐου 2020, στό Ἱερό Κοινόβιο Ὁσίου Νικοδήμου τελέσαμε στή μνήμη του ἱερό Μνημόσυνο.

Εἴθε ἡ ψυχή του νά ἀναπαύεται τώρα μετά τῶν ὁσίων καί δικαίων καί νά εὔχεται ὑπέρ ἡμῶν. 

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου

Ὁσίου Νικοδήμου

Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος

καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί