Πνευματικές νουθεσίες

- Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε ὑπάκουος. Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι αὐτός πού πάντοτε βγαίνει κερδισμένος. Τό μεγαλύτερο ὅπλο ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, τό πρῶτο ὅπλο, εἶναι ἡ ταπείνωση, ἡ ὁποία γεννᾶ τήν ὑπακοή. Ἡ ὑπακοή γεννᾶ καί τίς ὑπόλοιπες ἀρετές.

  - Θέλεις νά ἔχεις Παράδεισο μέσα σου; Νά ξηλώσεις καί νά διώξεις ἀπό μέσα σου κάθε εἶδος κολάσεως; Θέλεις νά σέ βλέπει ὁ ἐχθρός καί νά φεύγει μακριά σου καί νά σέ τρέμει; Τότε ἀπόκτησε ὑπακοή, πού εἶναι κόρη τῆς ταπείνωσης. Ζῆσε τήν ἀκούραστη προσευχή, τήν προθυμία γιά ἐργασία, τήν χωρίς ἀντιλογία πειθαρχία, τήν ἀγόγγυστη μετακίνηση, τήν προθυμία γιά ἀνύστακτο λογισμό πρός ἀποτροπή τῶν αἰσχρῶν σκέψεων καί εἰσδοχή τῶν ἀγαθῶν θεωριῶν, τήν ἐγρήγορση ἀπό τόν ὕπνο, τήν προσευχή, τήν ψαλμωδία, τήν ἀγρυπνία, τήν γονυκλισία, τήν ἐργασία καί τήν προθυμία γι’ αὐτά, καί μαζί μ’ αὐτά τήν ἐξομολόγηση τῶν κρυφῶν, τήν ἀποφυγή τῆς ἀθυροστομίας καί τά μετρημένα λόγια. Ἔτσι ἀσφαλίζεται ὁ ἐσωτερικός ἄνθρωπος, ἀποκρούεται ὁ ἐχθρός καί δέν ἔχει τότε καμμιά δύναμη ἐναντίον μας. Ὅταν τά ἀμελήσουμε αὐτά, τότε ἀληθινά γινόμαστε παιχνιδάκι στά χέρια του, καί γινόμαστε ἡ χαρά του, δηλαδή ἡ χαρά τοῦ ἐχθροῦ καί ἡ θλῖψις τῶν Ἀγγέλων.

   -  Ἄς φυλάγουμε, λοιπόν, τίς αἰσθήσεις ἀπαραβίαστες, ἔχοντας τίς περισσότερες φορές τά βλέμματά μας στραμμένα κάτω. Τά μάτια νά εἶναι συγκεντρωμένα, νά μήν διασκορπίζονται καί νά μήν στρέφονται ἐδῶ κι ἐκεῖ. Τό πρόσωπο νά μήν εἶναι οὔτε σκυθρωπό οὔτε ἔκλυτο, ἀλλά ἤπιο κατά κάποιο τρόπο καί ἣμερο. Νά στολίζεται τόν περισσότερο καιρό μέ τήν κατήφεια, τήν σοβαρότητα καί νά λαμπρύνεται μέ τά δάκρυα καί τήν κατάνυξη.

ΦΙΛΑΓΙΟΣ