Ἄς
προσέξουμε, παιδιά μου, νά μήν ἀφήσουμε χῶρο γιά νά ’ρθει νά κατοικήσει ὁ ἐχθρός
μέσα στήν καρδιά μας. Κι ὁ ἐχθρός ἀνοίγει δρόμο σπρώχνοντας ὅ,τι καλό ὑπάρχει
γιά νά καθήσει ἐκεῖνος ἄνετα, γιατί εἶναι θρασύς καί σκληρός καί ἔρχεται μέ
μικρές ἀφορμές καί ἐγκαθίσταται μέσα μας καί γίνεται γίγαντας κι ἀφέντης τοῦ
δικοῦ μας ἑαυτοῦ. Νά προσέξουμε πάρα πολύ, νά ζοῦμε ὅλοι μαζί μέ ἕνα πνεῦμα, μέ
μιά καρδιά, μ’ ἕνα φρόνημα, μέ ἕνα θέλημα, μέ ἕνα σκοπό. Δέν πρέπει νά ὑπάρχει
τό ἐγώ, τό δικό μου, τό γιά μένα, ἀλλά πρέπει νά ὑπάρχει τό καλό ὅλων, τό καλό
τοῦ ἀδελφοῦ μου, κι ἔτσι ὅπως ὁ Χριστός μᾶς θέλει, ἐμεῖς νά σταυρωνόμαστε καί
νά εὐλογοῦμε, ἐμεῖς νά σταυρωνόμαστε καί νά παρέχουμε εὐλογία καί χάρη.
Νά μάθουμε νά ὑποχωροῦμε. Νά ξεύρετε ὅτι,
κάθε φορά πού ὑποχωροῦμε ἀληθινά, ὑποχωρεῖ ὁ ἐγωϊσμός καί ἡ ὑπερηφάνεια, καί τή
θέση της παίρνει ἡ ταπείνωση· καί γεμίζει, γεμίζει εὐλογία ἡ καρδιά μας ἀπό τά
τέκνα τῆς ταπεινώσεως, δηλαδή τίς ἀρετές.
Ἄς προσέξουμε, παιδιά μου, γιατί τό καλό δέν
εἶναι καλό, ἄν δέν γίνεται καλά. Κι ἔτσι μᾶς πλανᾶ ὁ διάβολος πολλές φορές καί
νομίζουμε ὅτι ἐμεῖς θά σώσουμε τόν κόσμο.
ΦΙΛΑΓΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου