Ο Θεός να μας λυπηθεί...

Αλέξης Αλεξάνδρου

Ο Λόγος ήταν το αληθινό το φως, που καθώς έρχεται στον κόσμο φωτίζει κάθε άνθρωπο.  Μέσα στον κόσμο ήταν, κι ο κόσμος δι’ αυτού δημιουργήθηκε, μα δεν τον αναγνώρισε ο κόσμος. - Κατά Ιωάννην (Κεφ. 1,9-10)

Ο Χριστός είναι το φως που φωτίζει τον άνθρωπο που έρχεται κοντά Tου και καθαρίζει την καρδιά του. Όποιος όμως ζει μακριά Tου, πλανιέται μέσα στο ψηλαφητό σκοτάδι χωρίς να το αντιλαμβάνεται, χωρίς να το νιώθει, χωρίς να το αισθάνεται γιατί έχει πωρωθεί η ψυχή του. Έχει γίνει πλέον πνευματικά τυφλός. Το σκοτάδι το ονομάζει φως και το  φως το καταριέται ως σκοτάδι.

Αυτά τα λίγα πέρασαν από τον νου μου αυτές τις ημέρες με αφορμή δυο περιστατικά της επικαιρότητας. Δυστυχώς ζούμε σε  ένα βαθύ, πνιγηρό σκοτάδι. Απόδειξη; Χαιρόμαστε και καμαρώνουμε στέλνοντας ένα τραγούδι στην Ευρώπη το οποίο υμνεί τον πονηρό κι από την άλλη χλευάζουμε και κατακρίνουμε την προσκύνηση των αγίων λειψάνων.

Μάρτιος 2020-Μάρτιος 2021.Ένας χρόνος πανδημίας, φόβου, εγκλεισμού και αβεβαιότητας. Οι  πολύμηνες δοκιμασίες αντί να μας μαλακώσουν, αντί να μας συνεφέρουν, αντί να μας συγκλονίσουν και να μας συνετίσουν, αντί να μας ξυπνήσουν προς αλλαγή πορείας και έναρξη αληθινής μετανοίας πιο πολύ μας σπρώχνουν στον βούρκο της απωλείας. Αυτοί είμαστε δυστυχώς. Προδότες της πίστης, σταυρωτές του Χριστού, υποτελείς αχρείοι του πονηρού.

Ο Θεός να μας λυπηθεί και να μας ελεήσει. Με όποιο τρόπο κι αν χρειαστεί, φτάνει να σώσουμε την ψυχή μας.

ΠΗΓΗ psihisangigmata