Ἀπαγορεύονται οἱ βαπτίσεις...

 π. Μιλτιάδης Ζέρβας

Ὑπάρχει συνήθεια παλιὰ στὴν Κρήτη 

(τὴ μάθαμε δυστυχῶς ἐξαιτίας 

περιστατικοῦ τραγικοῦ· 

στὸν πνιγμὸ ἀναφέρομαι 

ἐκείνου τοῦ μικροῦ παιδιοῦ, 

τοῦ Ζαχαρία Νικήτα), 

νεκρὸς νὰ μὴ κηδεύεται 

ἄν στὴν οἰκογένεια ὑπάρχει 

ἀβάπτιστο παιδί. 

Κι ἕτσι τὸ ἔθιμο ὁρίζει 

νὰ προηγεῖται τὸ βάπτισμα 

καὶ ἔπειτα νὰ ἀκολουθεῖ ἡ ταφή.

Τὴν ὥρα δηλαδὴ ποὺ ὁ θάνατος 

μοιάζει νὰ θριαμβεύει· 

τὸν καιρὸ ποὺ ὁ πόνος συνταράσσει τὴν ὕπαρξη·

τὶς στιγμὲς ποὺ τὰ λογικὰ 

διασαλεύονται ἀπὸ τὴν ὀδύνη, 

τότε ἡ ζωὴ ἀρνείται νὰ ὑποταχθεῖ, 

καὶ πολεμᾶ καὶ ἀντιστέκεται.

 

Γιατὶ εἶναι τὸ βάπτισμα ζωή

καὶ ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου· 

εἶναι εἰσόδια στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ 

κι εἶναι κάθαρση ἀπὸ τὸν ρύπο τῆς ἁμαρτίας· 

εἶναι ἀποταγὴ τῆς κακίας τοῦ κόσμου 

κι εἶναι κατάφαση στὸ ἱερὸ καὶ στὸ ἅγιο· 

εἶναι δροσιὰ στὸ καμίνι τοῦ βίου 

κι εἶναι ἀναψυχὴ στὴ δοκιμασία τοῦ πόνου· 

εἶναι βύθισμα στὰ ἄδυτα τῆς ὑπάρξεως 

κι εἶναι ὕψωση στὴν προοπτικὴ τῆς αἰωνιότητας· 

εἶναι δώρημα Πνεύματος Ἁγίου 

κι εἶναι ἔνδυση Θεοῦ σαρκωμένου·

εἶναι ἀπαρχὴ μιᾶς ἄλλης ζωῆς 

κι εἶναι πρόγευση ἀνάστασης κοινῆς.

 

Καὶ θέλει τὸ ἔθιμο

κρατώντας στὴν ἀγκαλιά σου 

τὸ βαπτισμένο σου παιδί, 

στὴν κηδεία νὰ πᾶς τοῦ ἀγαπημένου

γιὰ ν’ ἀναμετρηθεῖς 

μὲ τὸν ἔσχατο ἐχθρὸ τοῦ ἀνθρώπου 

τὸν θάνατο. 

 

Μὰ τότε αὐτὸς 

δὲν στέκει νικητὴς καὶ κυρίαρχος, 

μὰ ἡττημένος καὶ ταπεινωμένος· 

γιατὶ ὄχι μόνο δὲν κατάφερε 

τὴ ζωὴ νὰ ἀφανίσει, 

ἀλλὰ ἔγινε αἰτία τὸν βίο σου 

νὰ τὸν ἀντικρύσεις μὲ ἄλλα μάτια· 

νὰ ἱεραρχήσεις ἀλλιῶς τὰ πράγματα 

καὶ νὰ βάλεις ἄλλες προτεραιότητες 

στὸ καθημέρα· 

νὰ ἀσχοληθεῖς μ’ ἐκείνα ποὺ ἔχεις ἀπωθήσει 

καὶ νὰ ἐγκαταλείψεις ἐκείνα 

ποὺ σκοτίζουν τὴ ψυχή· 

νὰ ἐπιδιώξεις τὴ δικαιοσύνη 

καὶ νὰ ἀναζητήσεις τὴν ἀλήθεια·

νὰ ἀπαρνηθεῖς τὴν σκληρότητα 

καὶ νὰ καλλιεργήσεις τὴν εὐαισθησία· 

νὰ μετανοήσεις γιὰ ἁμαρτίες 

καὶ νὰ συγχωρήσεις τῶν ἄλλων τὰ λάθη· 

νὰ ἀγαπήσεις μὲ πάθος τοὺς ἀνθρώπους 

καὶ νὰ κοινωνήσεις ἀληθινὰ μὲ τὸν Θεό.

 

Τί μεγάλο θαῦμα εἶναι αὐτό:

ἀπὸ τὸν θάνατο στρέφεσαι στὴ ζωή,

κι ἀπὸ τὸ βάπτισμα στὰ ἐξόδια γράμματα· 

ἀπὸ τὸ κλάμα το πικρό στὸν παρήγορο λόγο·

κι ἀπὸ τὴ θλίψη τὴν ἄμετρη 

στὴ χαρὰ τῆς προσμονῆς τῆς Ἀνάστασης 

ἐκείνου ποὺ ἀγαπᾶς καὶ στερείσαι, 

ἐκείνου ποὺ ἀπὸ τὸν θάνατο ξέφυγε 

καὶ ξανοίγεται στὴ Ζωή. 

 

Υ.Γ. Καλοὶ μου ἄρχοντες 

ἀλήθεια πιστεύετε

πὼς ἡ ἀπαγόρευση τῶν βαπτίσεων 

ὑπηρετεῖ τὴ ζωή;

ΠΗΓΗ malkidis