Αλέξης Αλεξάνδρου
Και ήρθε ξαφνικά ένας μικροσκοπικό ιός να μας θυμίσει πόσο
πρόσκαιροι είμαστε. Να μας υπενθυμίσει πως δεν θα ζήσουμε αιώνια σε αυτή τη γη,
πως κάποτε θα πεθάνουμε κι εμείς. Ναι εμείς, εσύ κι εγώ, όχι μόνο οι άλλοι, θα
έρθει η στιγμή που θα κλείσουμε τα μάτια.
Ήρθε ένας ιός κι αποκάλυψε τη γύμνια μας, την εσωτερική μας φτώχεια, την πνευματική πενία μας. Γι΄αυτό τόσος φόβος, γι΄αυτό τόσο άγχος και ταραχή. Εντατικές, ΜΕΘ, κρούσματα, lockdown, αναπνευστήρες, εμβόλια, θανάτοι... Και τα μέσα «ενημέρωσης» σ΄έναν τρελό χορό τρομολαγνείας, υπερβολής και μονομέρειας να συμπιέζουν και να συνθλίβουν τις ψυχές όλων όσων τα ακολουθούν.
«Και τι να κάνουμε;» θα μου πεις. Ταπεινή μου γνώμη, πρώτα κλείσε την
τηλεόραση, τα δίκτυα και διαδίκτυα που ταράζουν την ψυχική σου υγεία. Κατέβα
λίγο από αυτό το τρενάκι του τρόμου και πάρε μια βαθιά ανάσα να ξεθολώσει λίγο
ο νους. Ναι ο ιός υπάρχει, ναι θα πρέπει να προσέχεις, αλλά ήρεμα χωρίς πανικό
και υπέρμετρο φόβο.
Και με τον φόβο του θανάτου τι θα γίνει; Α, φίλε μου, αυτός ο φόβος του θανάτου
δεν φεύγει έτσι απλά με μάσκες και αντισηπτικά. Ο φόβος αυτός νικιέται μόνο με
την αγάπη. «Φόβος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλά η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον
φόβον» (Α Ἰω. δ , 18). Όταν αγαπήσεις Αυτόν που νίκησε
τον θάνατο. Όταν προσευχηθείς, όταν εξομολογηθείς, όταν καρδιακά συνδεθείς με
τον Χριστό θα λιγοστέψει ο φόβος και σιγά σιγά θα σβήσει.
Δυο χιλιάδες χρόνια μετά κι εμείς ζούμε σαν να μην ήρθε ποτέ ο Χριστός στη γη, σαν να μην έζησε και θαυματούργησε, ούτε σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Κι ο φόβος στις ψυχές καλά κρατεί…
Φώτισε μας Κύριε, γιατί το σκοτάδι μας έχει
περικυκλώσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου